Kamp
Echten

Het werkkamp Echten lag aan de straatweg Ruinen-Echten. Het kamp bestond uit twee barakken voor elk 48 personen, een keuken en woning voor de kok/beheerder, een pompstation, een ontspanningszaal, een wasplaats, een rijwielplaats en een wc-gebouw.

Het werkkamp werd voor eind jaren 30 voor de werkverschaffing gebouwd. Werkeloze Nederlanders moesten hier woeste grond ontginnen.

Uit de krant van 12 december 1939: 
Het werk bestaat uit alles wat behoort tot de ontginning van woesten heidegrond, begroeid met hei, tot normalen bouwgrond die in cultuur kan worden gebracht. Daartoe moet tachtig centimeter diep worden gegraven en omgespit. Het behoeft geen betoog dat dit werk zeer zwaar en zeer vermoeiend is.
Wanneer het onder het werk begint te regenen, mogen de werkloozen zich naar de schuilhutten begeven, zoo gauw als bij de barak van den werkbaas, de vlag of bal die daar hoog in den mast tot ver in den omtrek zichtbaar is, naar beneden wordt gehaald.
... In deze hutjes moeten de schafttijden worden doorgebracht. Ook in de koude herfstmaanden is daarbij geen sprake geweest van de verstrekking van warm drinken. Een geheele dag, van 's morgens zeven uur, half acht in de kou, zonder eenige verwarming van binnen of van buiten....

Begin 1942 kregen de Joodse mannen (die door de maatregelen van de nazi’s werkloos waren geworden) een oproep om gekeurd te worden voor tewerkstelling in de werkkampen. 

Op 24 mei 1942 schreef Sal Metzelaar een brief aan zijn vriend Bram: 'Over het kamp hier ben ik vlug uitgesproken. Het eten is uiterst weinig, hoewel goed klaargemaakt. Van thuis moet ik aan bonnen ongeveer drie broden per week ontvangen. Het werk is zwaar, maar daar ben ik al geheel aan gewend en kan gelukkig goed meekomen. De verdiensten zijn erg slecht. Een getrouwde man houdt hier ongeveer 11 gulden per week over om naar huis te sturen. Je snapt dat bij deze omstandigheden de stemming niet al te best is. Het kamp is 96 man groot, 12 kamers van 8. Met mijn kamer heb ik het goed getroffen. Jongens van mijn leeftijd. Je snapt er is hier veel te doen om het peil hoog te houden, maar dat valt niet mee en erg veel medewerking heb je niet.'

Op 21 juni schreef Sal zijn volgende brief aan Bram : 'De jongens heb ik je brief voorgelezen en ook hier willen we het één en ander doen. Ik had nu het volgende gedacht, als we eens een boekbespreking hielden en eens keken of dat inslaat. Ik zit hier zonder een geschikt boek voor zoiets, maar als jullie het kunnen opsturen en zou jij dan al een stuk kunnen voorbereiden, daar heb ik niet veel tijd voor (…). Ook denk ik aan goede muziek. Ik kan hier een koffergrammafoon krijgen (…). Een cursus Engels hebben we al aan de gang en ook één in de Nederlandse taal was heel erg nodig. Er waren medewerkers hier die geen brief konden schrijven. Dus je ziet ik heb niet stil gezeten.'

Een week later, op 28 juni 1942 schreef Sal: 'Het is zondagmorgen en ik zit in de cantine met de post een beetje door te werken. Er is hier de laatste tijd niet veel veranderd (…) Van verlof is voor het eerst niets bekend. Er is geen denken aan dat we zondags uit het kamp mogen, anders had ik wel voor jullie neus gestaan (…).'

Op 10 september 1942 verliet Sal Metzelaar het kamp in Echten. Een dag later ging hij via kamp Westerbork op transport naar Auschwitz. Bij aankomst, drie dagen later werd hij in de gaskamers vermoord.

Op vrijdag 2 oktober 1942 werden al de joodse mannen in één actie naar Kamp Westerbork overgebracht (evenals overigens alle op dat moment in Drenthe woonachtige joden). 

Van het kamp is niets anders overgebleven dan een open plek in het bos.

Voor deze cache is toestemming verleend door Staatsbosbeheer. Waarvoor dank!

Andere caches in de serie: