Kamp

Arriën

Kamp Arriën lag aan de Brinkweg, in de buurt van Ommen. Dit kamp werd in 1940 voor de Rijksdienst voor de Werkverruiming, kortweg de werkverschaffing, gebouwd. Tot begin januari 1942 hebben werkeloze Nederlanders (gedwongen) in het kamp gewoond. Zij werden ingezet bij zware grondwerkzaamheden en mochten eenmaal per 14 dagen naar huis. Het kamp was gebouwd voor 96 personen. Leider van het kamp was een kok/beheerder.

In dit werkkamp stonden op het terrein behalve woonbarakken ook nog een privaatgebouwtje, waslokaal en een pompgebouw voor de eigen watervoorziening. Eén barak was wat luxer en ingericht als de woning voor de kok/beheerder, met daarin ook de grote centrale keuken, de kantine, een klein ziekenzaaltje en een magazijn.

Vanaf januari 1942 tot de nacht van 2 op 3 oktober (Jom Kipoer) van dat jaar is het kamp in gebruik geweest als buffer voor Westerbork. Joodse mannen woonden in die periode als arbeider in het kamp en werden ingezet bij graafwerkzaamheden en wegenaanleg. In genoemde nacht zijn alle Joodse mannen uit de werkkampen, zo ook die uit Kamp Arriën, naar Kamp Westerbork afgevoerd. Hen was wijs gemaakt dat daar gezinshereniging zou plaatsvinden. Van vervoer was nauwelijks sprake. De barre tocht moest te voet worden afgelegd. Het werk werd beschreven als bezighouderij. Het redelijke rantsoen werd na enige tijd aanmerkelijk kleiner, omdat de bezetter het niet nodig vond om voldoende voedsel aan Joodse mensen te verstrekken.

Eind 1942 kwamen evacués uit het westen van Nederland in kamp Arriën aan. Zij moesten wijken voor de activiteiten rond de Atlantikwall. Ze bleven vaak tot na de bevrijding. Lang hebben de barakken waarschijnlijk niet leeggestaan. In 1946 werden ze in verband met de hoge woningnood gevorderd door de gemeente Ommen en als woningen gebruikt.