Stosunkowo późno, bo dopiero w okresie międzywojennym, powstał zakład po którym budynki wykorzystuje obecna Fabryka Wagonów „Świdnica” Greenbrier Company. Został on wybudowany przez niemieckie koleje państwowe do przeglądu i remontu wagonów kolejowych. Nosił on nazwę Reichsbahnausbesserungswerk. Budowę jego planowano już rozpocząć przed 1914 r., jednak wybuch pierwszej wojny światowej przeszkodził w realizacji tego zamierzenia.
Niedługo po zatwierdzeniu planów przystąpiono do budowy zakładu. Kuźnia, acetylenownia, stolarnia i magazyny drewna zaczęły powstawać w latach 1922-23. W 1923 roku zakład rozpoczął działalność, polegającą na naprawie wagonów towarowych. Dobudowana wkrótce kryta hala miała powierzchnię niemal 40 tys m2.
Wagony przenoszono za pomocą nowoczesnych dźwigów. Powstała też ciepłownia ze zbiornikiem na wodę i 75-metrowym kominem. Rola zakładu znacznie wzrosła. W latach 1927-28 stworzono też biurowiec. W 1924 roku było około 480 pracowników. Liczba ta nie ulegała większym zmianom, aż do II wojny światowej. W 1940 roku pracowało około 1225 osób. W 1929 roku naprawiano miesięcznie przeszło 1000 wagonów. W okolicy niemiecka kolej państwowa budowała osiedla mieszkaniowe dla robotników. Znajdowały się one m.in. przy ulicach Strzelińskiej, Westerplatte, Francuskiej oraz W. Łukasińskiego.
W czasie II wojny światowej oprócz pociągów naprawiano sprzęt wojskowy i produkowano części łodzi podwodnych. Powstały schrony przeciwlotnicze i baraki, w których przetrzymywano jeńców wojennych i przymusowych robotników z okupowanych krajów. Zakład zakończył działalność 12 lutego 1945 roku, a Niemcy zabrali najcenniejszy sprzęt. Po zajęciu Świdnicy 8 maja, Armia Czerwona zdemontowała pozostawione przez Niemców maszyny i wywiozła je w głąb ZSRR.
Opustoszały zakład został przekazany Polakom 1 września 1945 roku. Oficjalna propaganda głosiła, że sprawcami zniszczeń byli sami Niemcy.
Po remoncie i skompletowaniu sprzętu, Warsztaty Kolejowe (Wagonowe) PKP wznowiły działalność już w listopadzie 1945 roku. Do 1947 roku zwolniono ostatnich Niemców. W 1948 roku zmieniły nazwę na Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego (ZNTK) nr 10. Natomiast w 1951 roku, po modernizacji, ruszyła Fabryka Wagonów Świdnica. Produkowano głównie węglarki i cysterny. W kolejnych latach zaczęto produkcję wagonów na eksport, głównie do ZSRR. Z powodu dużego znaczenia dla gospodarki w 1968 roku fabryka została wpisana do Klubu Eksporterów. W połowie lat 80. odczuwalna stała się potrzeba reorganizacji zakładu.
W 1992 roku nastąpiła prywatyzacja przedsiębiorstwa, które należąc do skarbu państwa nazywało się odtąd Fabryka Wagonów „Świdnica” S.A. W 1998 roku większość akcji spółki zakupiła amerykańska firma The Greenbrier Companies, zmieniając nazwę fabryki na Wagony Świdnica S.A. Obecnie zakłady eksportują różne rodzaje wagonów do innych krajów w Europie, głównie do Niemiec, Francji i Wielkiej Brytanii. W 2011 roku spółka przejęła 75% udziałów w Zakładach Naprawy Taboru Kolejowego w Oławie, w związku z czym znów zajmuje się też naprawą pojazdów.
(Źródło: Wiesław Rośkowicz, Zarys dziejów przemysłu świdnickiego do zakończenia II wojny światowej, Muzeum Dawnego Kupiectwa)
Skrzynka znajduje się na wskazanych współrzędnych. Na początku zawierała logbook, ołówek, kilka fantów na wymianę i certyfikaty dla pierwszych trzech odkrywców.
Uwaga!
W skrytce mogą znajdować się niezbędne informacje do podjęcia skrytki zagadkowej: Przemysłowa Świdnica (GC6N1TT).
Zapraszam do odwiedzenia całej serii "Przemysłowa Świdnica"