W 1866 r. J. Hannig założył przy ul. Westerplatte Fabrykę Pieców i Cegieł Ogniotrwałych. W 1873 r. przejął ją Karl Francisci. Następnie została ona powiększona przez przejęcie fabryki szamotu (1886). W zakładzie tym wypalano glinę ogniotrwałą, którą mielono i stosowano jako dodatek przy produkcji ceramicznych materiałów ogniotrwałych.
Na początku lat dziewięćdziesiątych XIX w. produkowano w fabryce m.in. piece z majoliki, wanny kąpielowe i płytki ceramiczne.
W 1904 r. nowymi właścicielami zakładu zostali: Mehlhorn i M. Weissenberg. W pierwszych latach dwudziestego wieku fabryka zatrudniała ok. 120 pracowników, zaś w połowie lat dwudziestych ok. 200 pracowników. W tym okresie do produkcji cegieł szamotowych wykorzystywano glinę wydobywaną w podświdnickiej wsi Miłochów oraz magnezyt z zagranicy.
Jeszcze w 1933 r. właścicielem zakładu był M. Weissenberg, zaś co najmniej od 1939 r. Carl Wilhelm.
Po drugiej wojnie światowej działały tu nieistniejące Dolnośląskie Zakłady Magnezytowe.
(Źródło: Wiesław Rośkowicz, Zarys dziejów przemysłu świdnickiego do zakończenia II wojny światowej, Muzeum Dawnego Kupiectwa)
Skrzynka znajduje się na wskazanych współrzędnych i na początku zawierała logbook. Weź ze sobą coś do pisania. Certyfikaty dla pierwszych trzech odkrywców wyślę za pośrednictwem geocaching.com.
Uwaga!
W skrytce mogą znajdować się niezbędne informacje do podjęcia skrytki zagadkowej: Przemysłowa Świdnica (GC6N1TT).
Zapraszam do odwiedzenia całej serii "Przemysłowa Świdnica"