W 1840 r. przy ul. Równej powstała jedna z pierwszych fabryk w Świdnicy w XIX w. Była nią tkalnia J. Rosenthala. Na początku swej działalności zajmowała się ona produkcją wyrobów pasmanteryjnych wykorzystywanych do obszywania i ozdabiania mebli, a w późniejszym czasie także i inne materiały. Do tkania tkanin w pierwszym okresie używano ręcznych krosen. Dopiero w 1872 r. zainstalowano w mechaniczne krosna, wyprodukowane przez fabrykę Främbs & Freudenberg.
W 1874 r. radca miejski Otto Rosenthal przejął kierownictwo zakładu i rozpoczął działania zmierzające do jego rozbudowy. Po jego śmierci (1902) przedsiębiorstwo zostało przekształcone w publiczną spółkę handlową z ograniczoną odpowiedzialnością (z kapitałem założycielskim w wysokości 1 000 000 marek). W tym okresie pomieszczenia fabryki zajmowały powierzchnię 15 000 m kw. Pracowało w nich 750 pracowników fizycznych, 25 urzędników biurowych oraz 12 osób obsługi technicznej. Ponadto około 300 osób zatrudniano chałupniczo (200 w Świdnicy i 100 poza miastem).
W zakładzie tkano białe i kolorowe obrusy, bieliznę pościelową, maglowniki (czyli płótno, w które zawija się bieliznę przygotowaną do maglowania), nakrycia, chusteczki, itd. Wyroby sprzedawano nie tylko w Niemczech, ale i za granicą (w Wielkiej Brytanii, Szwecji, Norwegii, Danii, Belgii, Szwajcarii a także w Ameryce).
Roczne obroty przedsiębiorstwa wynosiły w tym okresie ok. 2 000 000 marek. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej fabryka przeżywała kryzys i musiała zawiesić produkcję. Prawdopodobnie w połowie lat dwudziestych ubiegłego stulecia przedsiębiorstwo przekształcono w spółkę akcyjną Aktiengesellschaft fūr Leinen – und Baumwollindustrie Schweidnitz. Dzięki temu nastąpił znaczny rozwój produkcji. Wspomniana spółka posiadała fabrykę w Świdnicy oraz w miejscowości Auma w Turyngii. W zakładzie wytwarzano adamaszek z bawełny i płótno lniane, wykorzystywano też do tkania sztucznego jedwabiu. W okresie rządów Hitlera podjęto produkcję dla potrzeb wojskowych. Po drugiej wojnie światowej w budynkach zajmowanych przez tkalnię uruchomiono w 1947 roku zakład o zupełnie innym profilu produkcji – mieściły się tu Zakłady Elektrotechniki Motoryzacyjnej „Elmot”.
Na dzień dzisiejszy nie istnieje już w tym miejscu ani tkalnia, ani Zakłady Elektrotechniki Motoryzacyjnej „Elmot”. Zakład wyburzono i na jego miejscu stoi galeria handlowa.
(Źródło: Wiesław Rośkowicz, Zarys dziejów przemysłu świdnickiego do zakończenia II wojny światowej, Muzeum Dawnego Kupiectwa)
Skrzynka znajduje się na wskazanych współrzędnych. Na początku zawierała logbook i certyfikaty dla pierwszych trzech odkrywców.
Uwaga!
W skrytce mogą znajdować się niezbędne informacje do podjęcia skrytki zagadkowej: Przemysłowa Świdnica (GC6N1TT).
Zapraszam do odwiedzenia całej serii "Przemysłowa Świdnica"