De familie Haan bestond in de oorlog uit moeder en negen kinderen, vader Haan was vlak voor de oorlog overleden. De 3e zoon, Harmannus (Mans), runt het bedrijf. Mans is weliswaar flink astmatisch maar als het gaat om initiatieven en beslissingen nemen staat hij zijn mannetje.
De 6e zoon in het Haan-gezin is Hendrik (*17-2-1920), het boerenleven heeft hem nooit echt gelegen en hij is politieman geworden. De machtsovername door de nazi’s brengt hem in gewetensconflict als hij joden moet gaan arresteren, hij duikt onder en gaat in het verzet. Hij is buitengewoon actief als verzetsman en is betrokken bij meerdere overvallen op gemeentehuizen. Bij de overval op het gemeentehuis van Leeuwarden komt een hooggeplaatste nazi om het leven. De nazi’s beginnen meteen met een fanatieke zoekactie en door verraad komt de naam Henk Brands (de schuilnaam van Hendrik Haan) tevoorschijn. Henk duikt opnieuw onder.
Om Henk onder druk te zetten zich vrijwillig te melden worden z’n vier nog thuis wonende broers en z’n zus op 11 augustus 1943 gearresteerd. Het vijftal wordt vooreerst opgesloten in het Huis van Bewaring in Groningen. Mans kan niet tegen de gevangenislucht. Hij krijgt door z’n astma hevige aanvallen van benauwdheid en wordt naar huis gestuurd. De rest wordt op transport gezet naar kamp Vught. Mans kan thuis op de Vosseberg weer opgelucht ademhalen, doch de zorgen over ‘de rest’ van de familie blijven natuurlijk groot. Met Kerst 1943 komt eerst zus Harmina plotseling thuis en op Oudejaarsavond daarna kloppen ook Stoffer, Martinus en Heiko weer aan op de Vosseberg.
Op 21 juli 1944 wordt het distributiekantoor in Slochteren overvallen. Voor de Duitsers staat het vast : de ondergrondse, het verzet dient nu te worden gebroken. Een S.D.-auto raast naar de Vosseberg ....
In de nacht van 21e op de 22e juli 1944 is het boerderijtje van de familie Haan op de Vosseberg 21 omsingeld door de Duitse Sicherheitsdienst. De familie Haan staat op een kluitje bijeen in de woonkamer van de kleine boerderij. Geweren zijn op hun gericht. Enkele soldaten hebben intussen al huiszoeking verricht : geen spoor van die vervloekte ‘Bruder Heinrich’ te vinden. Goed, dan maar drie broers in zijn plaats. Mans, Stoffer en Heiko (18) worden aangewezen om zich onder gewapend toezicht aan te kleden en mee te gaan.
Mans krijgt toestemming om z’n jas nog even van boven te halen. Vier man gaan met hem mee, door de schuur waar een trap naar de zolder leidt. Als hij de trap opgaat, wordt hij door één van de SDers zonder directe aanleiding door het hoofd geschoten.
De NSB-burgemeester van de Gemeente Onstwedde komt de volgende dag z’n medeleven uitspreken. Hij heeft een document bij zich, waarin ’t verboden wordt om Mans in Onstwedde te begraven. Een auto uit Groningen haalt diezelfde dag het lijk weg.
Op 5 september 1945 wordt Mans Haan begraven op de Algemene Begraafplaats in Onstwedde. Dankzij de zorgvuldigheid van de directeur van de Groninger Begrafenisvereniging, die een signalement van de dode liet maken en de kist van een nummer voorzag, en van de directeur van het crematorium in Velzen, kan de as van Mans na de bevrijding worden achterhaald en alsnog in z’n geboortedorp ter aarde worden besteld.