De schemering viel over Flevoland toen het collectief FlevoLostPlaces zich opsplitste. Twee teams, elk met hun eigen specialisatie, gingen op pad. Het doel: een nieuw mysterie ontrafelen, verborgen tussen de vergeten bruggen van de polder.
Team M.B.E.S. arriveerde als eerste bij de Hoge Spoorbaanbrug, een betonnen relic uit de jaren ’80. De brug leek ogenschijnlijk verlaten, maar wie goed keek zag sporen van iets recents: zoekacties naar hun eerder geplaatste geocache. Ze stelden hun apparatuur nauwkeurig af. Hun kompas wees exact naar 90.1746 graden. "Daarheen", zei één van hen. "Strak oost. Als we de hoek volgen, kruist onze lijn onvermijdelijk het doel."
Ondertussen stond team Polllen bij de Lage Spoorbaanbrug, een tweede vergeten brug, even desolaat en met graffiti van onbekende datum. Hier gold geen richting, maar afstand. "Exact 2.975 kilometer" klonk het beslist. "Vanaf hier, in die richting. Geen meter meer, geen meter minder."
Wat zich tussen hen in bevond, bleef in nevelen gehuld. De afstand tussen de Hoge en de Lage Spoorbaanbrug was zo'n kilometer, maar dat was niet belangrijk. Wat telde, was dat beide metingen – de hoek van M.B.E.S. en de afstand van Polllen – elkaar op een derde brug kruisten.
De brug waar de berekeningen op uitkwamen, staat nog wel op de kaart, maar wordt nauwelijks nog gebruikt. Ooit onderdeel van een fietspad dat drukker was, ligt ze er nu stil en verlaten bij. Het asfalt begint barsten te vertonen, het groen wint langzaam terrein. Sporen van recente passage zijn er nauwelijks – behalve die van hen die iets zoeken.
Bij de vangrail, half verscholen achter wat overhangend gras, zit een petling zorgvuldig geplaatst. Precies op het punt waar hoek en afstand samenkomen. Binnenin: een logboek, een korte notitie, en misschien een hint naar wat nog komt.
Geen spectaculaire vondst op het eerste gezicht, maar wie goed kijkt, voelt het verhaal achter deze plek. Een brug die langzaam vergeten raakt, opnieuw verbonden met de wereld – dankzij de blik van FlevoLostPlaces.