Δημοτικό Θέατρο Πειραιά - ένα διαμάντι αρχιτεκτονικής με ιστορία
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά αποτελεί ένα από τα γνωστότερα θέατρα, όχι μόνο στην Αττική, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, καθώς αποτελεί το πιο σημαντικό σωζόμενο θέατρο λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του. Κουβαλάει μία μεγάλη ιστορία και πλέον ανανεωμένο και πιο δραστήριο από ποτέ, φιλοξενεί κάθε χρόνο πληθώρα πρωτότυπων παραστάσεων και μεγάλων ονομάτων.
Τρεις δήμαρχοι χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί το μεγαλεπίβολο σχέδιο, με τον αρχικό προϋπολογισμό να διπλασιάζεται και το κόστος να φτάνει τις 900.000 δραχμές. Ο Τρύφων Μουτζόπουλος συλλαμβάνει το 1882 την ιδέα ανέγερσης θεάτρου στην πόλη και τον Ιούνιο του 1884 θεμελιώνεται από τον Αριστείδη Σκυλίτση, ο οποίος όμως, τελικά, δεν έζησε να το εγκαινιάσει. Αρχιτέκτονας ήταν ο Πειραιώτης καθηγητής του Πολυτεχνείου, Ιωάννης Λαζαρίμος, που είχε σπουδάσει στο Πολυτεχνείο του Βερολίνου και στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού. Κάθε άλλο, λοιπόν, παρά τυχαία είναι η επιλογή του να κατασκευάσει μια αίθουσα κατά τα γαλλικά πρότυπα, με πεταλόσχημη πλατεία και 23 εντυπωσιακά θεωρεία, συνολικής χωρητικότητας 1.400 θέσεων, λαμβάνοντας υπόψη του για τη διαρρύθμιση το παρισινό Théâtre d' Odéon και ακολουθώντας αρχιτεκτονικά την κλασικιστική παράδοση.
Η σκηνή του θεάτρου θεωρείται ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα δείγματα της εποχής μπαρόκ στην Ευρώπη, διαθέτει προσκήνιο και χώρο ορχήστρας ενώ η πλατεία, τα θεωρεία και οι εξώστες εξελίσσονταν σε τέσσερα επίπεδα. Την αίθουσα φώτιζε τεράστιος πολυέλαιος (σώζεται και σήμερα) που λειτουργούσε με γκάζι. Για τους ηθοποιούς είχαν προβλεφθεί άνετα καμαρίνια και ένα πολυτελές καθιστικό. Γύρω από το πέταλο της κεντρικής αίθουσας βρίσκεται το διώροφο φουαγιέ, στο οποίο αρχικά δίνονταν χοροεσπερίδες φιλανθρωπικών συλλόγων και πραγματοποιούνταν εκθέσεις σπουδαίων ζωγράφων.
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά κάνει τα επίσημα εγκαίνιά του την Κυριακή του Θωμά στις 9 Απριλίου 1895, στις 10.30 το πρωί, μετά «περισσής λαμπρότητος». Μετά την τελετή των εγκαινίων και μέχρι το απόγευμα, η φιλαρμονική του Δήμου έπαιζε διάφορα από τα γνωστότερα μουσικά κλασικά κομμάτια μπροστά στον χώρο του θεάτρου, που είχε διαμορφωθεί έτσι ώστε να μπορούν με ευκολία να παρκάρουν οι «άμαξες» και τα λεγόμενα «Βιζ-α-βί» λεωφορεία της εποχής και έναν μήνα αργότερα, υποδέχθηκε στη σκηνή το έργο του Δημήτριου Βερναδάκη «Μαρία Δοξαπατρή»..
Για την αρτιότερη λειτουργία του, στις 21 Οκτωβρίου 1898, το Δημοτικό Συμβούλιο, αποφασίζει την παραλαβή «εκ του εν Τεργέστη καταστήματος ενδυμασιών των κουστουμιών δια τις παραστάσεις του μελοδράματος» αλλά και «την κατασκευή 400 τροχαλιών δια τα σκηνικά του Θεάτρου».
Η ιστορία του θεάτρου είναι συνυφασμένη όχι μόνο με τον Πειραιά αλλά και με την ιστορία της Ελλάδας. Το 1916, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, καταλαμβάνεται από Γάλλους στρατιώτες και το 1922 ανοίγει τις πύλες του και φιλοξενεί για δύο χρόνια πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Το 1944 υφίσταται φθορές από τον συμμαχικό βομβαρδισμό του Πειραιά και οι σεισμοί του 1981 και του 1999 αφήνουν τα σημάδια τους πάνω του. Μέσα στο πέρασμα των χρόνων, έγιναν πολλές προσπάθειες για την συντήρηση του κτιρίου από τις εκάστοτε δημοτικές αρχές, άλλοτε με επιτυχία και σεβασμό στο μνημείο κι άλλοτε όχι. Σήμερα, πλήρως ανακαινισμένο, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, έπειτα από χρόνια παρακμής και σιωπής, πρωταγωνιστεί στην πολιτιστική ζωή του τόπου, ανεβάζοντας παραστάσεις που γίνονται πόλος έλξης για χιλιάδες θεατές. Μαζί του, ο Πειραιάς μοιάζει να ξυπνά από βαθύ λήθαργο και να ανακτά τη χαμένη για καιρό μεγαλοπρέπειά του.
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά φιλοξένησε για ένα μεγάλο διάστημα το Ιστορικό Αρχείο Πειραιά, τη Δημοτική Πινακοθήκη αλλά και φορείς και σωματεία της πόλης ενώ μετά το ’99 άνοιξε τις πόρτες του σε πολιτικούς γάμους και εκδηλώσεις σχολείων.
Ολόκληρη η ελληνική θεατρική και μουσική σκηνή έκανε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τόπο έμπνευσης και δημιουργίας. Σημαντικοί σκηνοθέτες όπως ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Γκίκας Μπινιάρης, ο Στέφανος Νικολαΐδης, ο Μιχάλης Κουνελάκης, καθώς και σπουδαίοι ηθοποιοί όπως ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Γιάννης Πρινέας, ο Ζάχος Θάνος, ο Αδαμάντιος Λεμός, ο Απόστολος Αυδής, ο Δημήτης Χόρν, ο Μίμης Φωτόπουλος,ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, ο Μάνος Κατράκης, η Κυβέλη, η Ασπασία Παπαθανασίου και άλλοι πολλοί ακόμη μοιράστηκαν πολύτιμες στιγμές της πορείας τους, με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Στο φουαγιέ του θεάτρου – αυτό τον υπέροχο χώρο - το κοινό απόλαυσε τα έργα σπουδαίων συνθετών όπως ο Μενέλαος Παλλάντιος, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Η αποκατάσταση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά ανέδειξε ένα σπουδαίο νεοκλασικό μνημείο. Το έργο της αποκατάστασης ξεκίνησε το Μάιο του 2008 και τέθηκε υπό την επίβλεψη της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Νεωτέρων και σύγχρονων Μνημείων του Υπ. Πολιτισμού και με χρηματοδότηση από Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο στήριξης και το ΕΣΠΑ .Η προμελέτη προέβλεπε την πλήρη στερέωση ενίσχυση και αποκατάσταση ολόκληρου του κελύφους καθώς και των εσωτερικών χώρων . Η αποκατάσταση του κτιρίου ολοκληρώθηκε με τις στατικές επεμβάσεις για την βελτίωση του φέροντος οργανισμού, την ανάδειξη, ανακαίνιση και συντήρηση του εσωτερικού διακόσμου, τον εκσυγχρονισμό και εξοπλισμό της νέας σκηνής, τον ανασχεδιασμό του φουαγιέ και των κυλικείων και βέβαια τον πλήρη κλιματισμό όλων των χώρων.
Τα νέα του σύγχρονα βήματα ξεκίνησαν την Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013, όταν το εντυπωσιακό, επιβλητικό κτίριο μετά από δέκα χρόνια «σιωπής», λόγω μιας πλήρους αλλά και εντελώς απαραίτητης ανακαίνισης, άνοιξε τις πύλες του στο κοινό κι ανέβασε αυλαία. Σήμερα, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, έχει αποκτήσει μια εξαιρετική σκηνή, απόλυτα λειτουργική, ιδιαίτερου ύφους. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι η μοναδική στην Ελλάδα και μια από τις ελάχιστες στην Ευρώπη, όπου διασώζονται – σε μεγάλο βαθμό – οι μηχανισμοί του θεάτρου μπαρόκ. Έχει αποκαλυφθεί πλήρως ο πλούσιος διάκοσμός του κι αναδείχθηκαν τα εξαιρετικά σχέδια του Ιωάννη Λαζαρίμου. Εντυπωσιακά είναι τα είκοσι τρία επιβλητικά θεωρεία του και βέβαια ο χώρος πάνω από τον θόλο της κεντρικής αίθουσας. Πρόκειται εντέλει για ένα σύγχρονο θέατρο, ικανό να φιλοξενήσει θεατρικές και μουσικές παραστάσεις υψηλών προδιαγραφών αλλά και παράλληλες δράσεις, παίζοντας σημαντικό ρόλο στην πολιτιστική ζωή της πόλης, συνδέοντας την Αθήνα με το πρώτο λιμάνι της χώρας αλλά και τον Πειραιά με τα λιμάνια της Μεσογείου.
Στις 22 Οκτωβρίου 2021, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά απέκτησε μια Νέα Σκηνή, τη Σκηνή Ωμέγα, χωρητικότητας 100 θέσεων.
Για να καταγράψετε αυτήν την εικονική κρύπτη, οι geocachers ΠΡΕΠΕΙ να τραβήξουν/αναρτήσουν μια φωτογραφία του εαυτού τους (το προσωπικό σας πράγμα με το ψευδώνυμό σας ή το ψευδώνυμό σας γραμμένο στο χέρι σας) με το θέατρο στο φόντο. Τα αρχεία καταγραφής χωρίς την απαιτούμενη φωτογραφία θα διαγραφούν.
Piraeus Municipal Theater - a diamond of architecture with history
The Municipal Theater of Piraeus is one of the most famous theaters, not only in Attica, but also in all of Greece, as it is the most important surviving theater due to its special characteristics. It carries a great history and now renewed and more active than ever, it hosts every year a plethora of original performances and big names.
It took three mayors to complete the grand project, with the initial budget doubling and the cost reaching 900,000 drachmas. Tryfon Moutzopoulos conceived the idea of building a theater in the city in 1882 and in June 1884 it was founded by Aristides Skylitsis, who, however, did not live to inaugurate it. The architect was the Piraeus professor at the Polytechnic, Ioannis Lazarimos, who had studied at the Polytechnic University of Berlin and the School of Fine Arts in Paris. So, it is anything but random to choose a room according to French standards, with a horseshoe-shaped parquet and 23 impressive galleries, with a total capacity of 1,400 seats, taking into account the layout of the Paris Théâtre d 'Odéon and architecturally following the classical tradition.
The theater stage is considered one of the few surviving specimens of the Baroque era in Europe, it has a foreground and an orchestra space while the parquet, the galleries and the balconies evolved on four levels. The room was lit by a huge chandelier (which still survives today) that operated on gas. Comfortable dressing rooms and a luxurious living room were provided for the actors. Around the horseshoe of the main hall is the two-storey foyer, which was originally given to dances of charitable associations and exhibitions of great painters.
The Municipal Theater of Piraeus makes its official opening on the Sunday of Thomas on April 9, 1895, at 10.30 in the morning, "with brilliance". After the opening ceremony and until the afternoon, the Municipal Philharmonic played various of the most famous classical music pieces in front of the theater, which was designed so that the "carriages" and the so-called "Viz-a-vi" buses of the time could easily park and a month later, welcomed on stage Dimitrios Vernadakis' play "Maria Doxapatri".
For its most complete operation, on October 21, 1898, the Municipal Council decides to receive "from the Trieste costume shop the costumes for the melodrama performances" but also "the construction of 400 pulleys for the Theater's sets".
The Municipal Theater of Piraeus gave a cultural breath to Piraeus while in the following years its name was identified with the history of the city and of course the history of Greece.
The history of the theater is intertwined not only with Piraeus but also with the history of Greece. In 1916, during World War I, it was occupied by French soldiers and in 1922 it opened its gates and hosted refugees from Asia Minor for two years. In 1944 it is damaged by the allied bombing of Piraeus and the earthquakes of 1981 and 1999 left their marks on it. Over the years, many efforts were made for the maintenance of the building by the respective municipal authorities, sometimes with success and respect for the monument and sometimes not. Today, completely renovated, the Municipal Theater of Piraeus, after years of decline and silence, stars in the cultural life of the city, putting on performances that become a pole of attraction for thousands of spectators. With it, Piraeus seems to be waking up from deep lethargy and regaining its long-lost grandeur.
The Municipal Theater of Piraeus hosted for a long time the Historical Archive of Piraeus, the Municipal Gallery and also institutions and associations of the city, while after ’99 it opened its doors to civil weddings and school events.
The entire Greek theater and music scene made the Municipal Theater of Piraeus a place of inspiration and creation. Important directors such as Dimitris Rontiris, Gikas Biniaris, Stefanos Nikolaidis, Michalis Kounelakis, as well as great actors such as Emilios Veakis, Giannis Prineas, Zachos Thanos, Adamantios Lemos, Apostos Avis M Fotopoulos, Vassilis Diamantopoulos, Manos Katrakis, Kyveli, Aspasia Papathanassiou and many others shared valuable moments of their journey with the Municipal Theater of Piraeus. In the foyer of the theater - this wonderful space - the audience enjoyed the works of great composers such as Menelaos Pallantios, Manos Hadjidakis, Mikis Theodorakis, Dionysis Savvopoulos.
The restoration of the Municipal Theater of Piraeus highlighted a great neoclassical monument. The restoration work began in May 2008 and was placed under the supervision of the Directorate for the Restoration of Modern and Contemporary Monuments of the Ministry of Culture and with funding from the Third Community Support Framework and the NSRF. The restoration of the building was completed with the static interventions for the improvement of the bearing body, the promotion, renovation and maintenance of the interior decoration, the modernization and equipment of the new stage, the redesign of the foyer and canteens and of course the complete air conditioning of all areas.
Its new modern steps began on Tuesday, October 22, 2013, when the impressive, imposing building after ten years of "silence", due to a complete but absolutely necessary renovation, opened its gates to the public and raised the curtain. Today, the Municipal Theater of Piraeus has acquired an exceptional stage, fully functional, of a special style. One could say that it is the only one in Greece and one of the few in Europe, where the mechanisms of the baroque theater are preserved - to a large extent. Its rich decoration has been fully revealed and the exceptional designs of Ioannis Lazarimos have emerged. Impressive are its twenty-three imposing galleries and of course the space above the dome of the main hall. It is finally a modern theater, capable of hosting theatrical and musical performances of high standards but also parallel actions, playing an important role in the cultural life of the city, connecting Athens with the first port of the country and Piraeus with the ports of the Mediterranean.
On October 22, 2021, the Municipal Theater of Piraeus acquired a New Stage, the Omega Stage, with a capacity of 100 seats.
To log this Virtual Cache, geocachers MUST take/post a photo of themselves ( your personal thing with your nick or your nick written on your hand ) with the theatre in background . Logs lacking the required photo will be deleted.
https://www.youtube.com/watch?v=m2UT-aqldNE&feature=youtu.be
https://www.opanpireas.gr/dimotiko-theatro-peiraia/
http://pireorama.blogspot.com/2013/08/blog-post_13.html
Virtual Rewards 3.0 - 2022-2023
This Virtual Cache is part of a limited release of Virtuals created between March 1, 2022 and March 1, 2023. Only 4,000 cache owners were given the opportunity to hide a Virtual Cache. Learn more about Virtual Rewards 3.0 on the Geocaching Blog.