Een knotwilg is een wilg die enkele jaren na te zijn geplant, op circa 1,5 – 2 m hoogte wordt afgezaagd. Knotwilgen worden eens in de paar jaar in het winterseizoen van hun kruin ontdaan, waarna deze in het erop volgende jaar weer uitloopt. Is men eenmaal begonnen een boom te knotten dan moet dat worden voortgezet. Als het knotten niet tijdig gebeurt groeit de kruin op de knot sterk uit. De takken worden dan zo zwaar dat de boom kan inscheuren of zelfs omvallen. De verdikking aan de basis van de uitlopers vormt de knot, waaraan de knotwilg zijn naam dankt.
De knotwilg wordt traditioneel op grote schaal in laaggelegen gebieden aangeplant langs wegen en sloten. Ze verstevigden met hun wortels bermen en oevers. Knothout vond eeuwenlang toepassing bij het maken van afscheiding en beschoeiingen. De klompenmaker gebruikte de zwaardere stammen, van stevige takken werden stelen voor gereedschap gemaakt, terwijl de mandenvlechter en de bezemmaker juist behoefte hadden aan de dunne twijgen. Verder werd het geknotte hout ook als brandstof gebruikt. Bij guur weer vormen ze in open weilanden een beschutting voor het vee tegen wind en regen.
Om de in het landschap door de mens gevormde karakteristieke rijen met knotwilgen te behouden als landschapselement dienen deze met regelmaat te worden geknot, wat vaak gebeurt door vrijwilligers. Een knotwilg kan bij geregeld onderhoud zo'n honderd jaar oud worden.
In de humusrijke knot van oudere bomen kunnen ook planten groeien en broeden soms eenden.
Bron Wikipedia.
Langs dit weggetje zie je tientallen oude knotwilgen staan. Sommigen staan mooi rechtop, anderen hangen al helemaal schuin.
Parkeer op de aangegeven parkeerplaats bij de trailerhelling Zuiderburen. Dan is het nog ongeveer 1 km wandelen naar de cache toe. Of kom op de fiets.
