Gewicht: 41–57 kg
Lichaamslengte: 122–125 cm
Staartlengte: 66-84 cm
Height 60-80 cm
Leeftijd: Ze kunnen 10–12 jaar oud worden. In gevangenschap ca. 16 jaar
Een tool is nodig! Klimmen is niet toegestaan! Laat de natuur intact en let op de hondenpoep. Een foto achterlaten wordt altijd gewaardeerd.
Succes!
Bonus voor Little Cheetah(GC91J6K): Welke drie kleuren hebben de verbindingen van de cache?
Verhaaltje dat ik graag met jullie deel...
Op een dag liepen twee kinderen, Moffet en Elisabeth, door de bush van Afrika. In de verte zagen zij een waterkuil waar 3 grote katten aan het drinken waren. Omdat ze deze dieren goed wilden zien, probeerden ze dichterbij te komen. Maar, de grote katten zagen hen en vluchtten weg.
Elisabeth zei: Moffet, zag je hoe snel die cheetahs renden en hoe goed de vlekken op hun huid hen camoufleert in de dikke struiken?
Moffet riep: Dat waren geen cheetahs, dat waren luipaarden. Je kunt maar beter ver uit hun buurt blijven want het zijn heel sterke en gevaarlijke dieren.
Terug naar hun dorp bleven de twee bekvechten. Elisabeth was er namelijk van overtuigd dat de katten die zij gezien hadden, cheetahs waren terwijl Moffet volhield dat het luipaarden geweest waren. Omdat ze er zelf niet uitkwamen, besloten ze op bezoek te gaan bij het hoofd van het dorp. Wellicht dat die hen meer kon vertellen over cheetahs en luipaarden en de verschillen er tussen.
Het hoofd van het dorp was een wijze man. Hij stelde de kinderen veel vragen over de dieren die ze gezien hadden. Elisabeth vertelde: De lichamen van de 3 grote katten waren slank en ze hadden lange poten. Hun vel was lichtbruin met zwarte vlekken erop. Ze hadden kleine oren en op het moment dat ze ons zagen, renden ze hard weg. Ik heb nog nooit dieren zo snel zien wegrennen. Het was ook net alsof ze aan het huilen waren.
Huilen, ze huilden helemaal niet. riep Moffet. Het hoofd van het dorp vroeg Elisabeth: waarom denk je dat ze huilden? Elisabeth antwoordde: Omdat er lange zwarte lijnen van hun ogen naar de mondhoek afliepen, dat zijn traansporen. Bovendien maakten ze een tjilpend geluid.
Moffet was het eens met de beschrijving van Elisabeth over de dieren maar kon zich niet vinden in het huilen. Het hoofd van het dorp vertelde de kinderen dat de dieren die ze gezien hadden, inderdaad cheetahs waren. Elisabeth kon het niet laten: ik zei het je toch.
Het hoofd van het dorp vertelde verder: De cheetah is een van de meest unieke roofdieren op de wereld. Duizenden jaren geleden zag je overal op de wereld cheetahs: in Europa, in Azië en natuurlijk in Afrika. Nu zijn er niet meer zoveel cheetahs. Mensen zijn vaak bang voor grote katten en schieten ze neer en de cheetah heeft een mooi vel, velen zijn hierom vermoord.
Waar leven de meeste cheetahs nu? vroeg Elisabeth. Alleen nog in Afrika en enkele nog in Iran en Afghanistan. Namibië, een land in het zuidwesten van Afrika, wordt de hoofdstad van de cheetah genoemd. In dit land leven meer cheetahs dan in andere landen. Maar zelfs daar worden de aantallen minder en minder. Mensen en cheetahs leven vaak op hetzelfde land. Veel mensen willen hun land niet delen met de cheetah. Ze zijn bang dat de cheetah hun vee opeet en doden de dieren, zelfs als ze hun vee met rust laten. zei het hoofd van het dorp.
Ik vraag mij af waarom een cheetah die lijnen op zijn gezicht heeft en een leeuw bijvoorbeeld niet. Ook vraag ik mij af waarom een cheetah niet brult, zijn geluid lijkt inderdaad op tjilpen zei Moffet. Hij lijkt met dat geluid meer op een vogel, besloot Moffet.
Ik zal jullie vertellen hoe de cheetah daaraan komt zei het hoofd van het dorp. Heel lang geleden, toen de aarde ontstond, kwamen alle dieren samen op de savanne. De dieren hadden allen een verschillende vorm en verschillende kleuren. Toen de cheetah op de wereld kwam, strekte ze zich, net als alle andere dieren, eens goed uit, schudde haar benen en haalde diep adem. De cheetah vond het heerlijk om te leven. Toen elk dier aan zijn vorm gewend was, begonnen ze, overeenkomstig hun vorm, te vliegen, te rennen, te lopen of te zwemmen. De cheetah begon te rennen; het bleek dat ze dit heel erg hard kon.
De cheetah rende en rende maar verder en harder, over de wijdse vlakten. Er was niemand met wie ze kon praten en na een tijdje werd de cheetah eenzaam. Hij begon steeds vaker om zich heen te kijken, op zoek naar vrienden. Op een dag zag de cheetah heel erg in de verte, ze heeft hele goede ogen, enkele grote katten en zo snel hij kon rende hij naar hen toe. Eenmaal dichtbij begon één van de katten, die groter was dan de anderen, te brullen. Het harde geluid maakte de cheetah bang. Hij stond abrupt stil. De kat was een grote mannetjesleeuw en hij brulde naar de cheetah wie ben je en wat kom je doen.
De cheetah, die veel kleiner is dan de leeuw en die bovendien van nature wat verlegen is, zei: Ik ben alleen en heb overal gezocht naar vrienden van mijn soort.
De leeuw brulde en gromde. Wel, jij bent geen leeuw. Kijk eens naar je lichaam en poten, jij bent veel dunner dan wij en kijk naar je voeten, je hebt klauwen zoals een hond. Jij trekt je klauwen niet in zoals wij. Jij bent geen kat maar een hond. Dus kun je beter weggaan en op zoek gaan naar iemand van je eigen familie.
De cheetah liet zijn hoofd hangen, zijn staart zakte naar de grond en hij sloop weg, een beetje ontmoedigd door deze ontmoeting. Hij vond de grote katten helemaal niet vriendelijk en dus ging hij verder zoeken naar soortgenoten. Vele dagen gingen voorbij. Op een dag zag de cheetah een groep wilde honden, spelend in de zon. De cheetah rende er naar toe. De groep begon te blaffen. De cheetah stopte gelijk. Wie ben je en wat wil je riep de leider van de groep.
De cheetah vertelde de honden over zijn lange tocht en de ontmoeting met de leeuwen en dat deze vertelden dat hij geen kat was maar een hond. De groep honden begon te lachen en te blaften naar haar: Jij bent helemaal geen hond. Kijk naar je rare ronde hoofd en kleine oren. Dat lijkt meer op een kat. Ook je staart is lang als van een kat. Jij bent geen hond. En de groep wilde honden jaagden de cheetah weg. De cheetah voelde zich erg eenzaam.
Na een tijdje ging de hij onder een boom liggen. Hij voelde zich erg verdrietig. Niemand wilde vriendjes met hem zijn, iedereen was onaardig. Hij voelde zich zo eenzaam dat hij begon te huilen. Hij realiseerde zich niet dat er andere dieren in de buurt waren. Een giraffe was langzaam naar de cheetah toegelopen terwijl hij aan het huilen was. De giraffe vroeg: Waarom ben je aan het huilen? De cheetah was erg verrast dat hij door de giraffe werd aangesproken. Hij keek hem aan en vertelde hem over zijn ontmoeting met de leeuwen, dat die vertelden dat hij geen kat was en toen over de honden die zeiden dat hij geen hond was.
Ik heb hier zo lang zitten huilen, kijk eens naar mijn gezicht, de tranen hebben strepen in mijn gezicht gebrand snifte de cheetah.
Een vogel, die boven de boom vloog, zag de mooie cheetah en tjilpte. Ik heb over het hele land gevlogen en jij cheetah, bent het meest mooie en uniekste dier van alle katten die ik gezien heb.
Het hoofd van het dorp besloot zijn verhaal; sinds die dag heeft de cheetah strepen van de ooghoeken naar de mondhoeken en de cheetah tjilpt als een vogel om te tonen dat hij trots is op het feit dat hij de meest unieke kat van allemaal is.
bron: Stichtingspot