|
In het midden van de nacht werd Juliette plots wakker.
“Wat gebeurt er? Zo luid heb ik Juul nog nooit horen snurken. Onze theepot is ervan aan het daveren.”
Maar al snel had Juliette door dat er iets anders aan het gebeuren was.
Alles trilde en door de gordijntjes zag ze buiten een vreemd licht. Naast haar lag Juul rustig verder te slapen en te snurken.
Plots klonk er buiten zo’n luide bonk dat Juul er wakker van werd.
“Maar championneke toch, val je zomaar uit ons bed? Waarom doe je dat nu?” vroeg Juul
“Ten eerste, ik ben niet uit ons bed gevallen, want, ten tweede, ik zit hier diep onder de dekens, en ik zal nog eens iets zeggen, ten derde, ik ben bang.”
“Maar championneke toch, waarvoor ben je bang? Ik ben hier toch om je te beschermen".
“Heb je dat dan niet gehoord, dat geluid buiten? Onze theepot trilde ook helemaal.En er was buiten een raar licht en…en…”
“Maar championneke toch, ben je zeker dat je niet aan het dromen was? Misschien over mij. Dat ik weer eens over mijn baard struikelde en onzacht op de grond viel? Ik hoor of zie toch niets meer. Probeer maar weer verder te slapen en morgen is alles weer vergeten. Het is waarschijnlijk niets meer dan een scheet in een fles.”
Juul draaide zich nog eens om en lag wat later weer vrolijk te snurken.
Juliette was er toch niet gerust in, en hoewel ze heel nieuwsgierig was, durfde ze toch niet op te staan om eens door het raam naar buiten te piepen. Uiteindelijk viel ze toch terug in slaap.
De volgende morgen was Juul zoals gewoonlijk als eerste uit te veren. Hij dacht al helemaal niet meer aan wat er ’s nachts gebeurd was. Zoals altijd ging hij eerst in zijn pyjama naar buiten om wat ochtendgymnastiek te doen.
Maar toen hij enthousiast de deur opende en naar buiten stapte… raakte hij, zoals zo vaak, verstrikt in zijn baard, vloog met een grote boog door de luchten landde met zijn neus net naast een plas modder.
Hij wou zoals gewoonlijk weer eens sakkeren over de lengte van zijn baard, toen hij opkeek en zag dat zijn tuintje er helemaal anders uitzag…
|