Księżna Elżbieta (Kazimierzówna) (ur. ok. 1326) - królewna polska, księżna pomorska z dynastii Piastów. Była najstarszą córką króla Polski Kazimierza III Wielkiego i Aldony Anny Giedyminówny. Żona księcia wołogosko-słupskim Bogusławem V, z którym miała córkę, również noszącą imię Elżbieta oraz syna Kazimierza, zwanego powszechnie Kaźkiem. Córka Elżbiety w 1363 została wydana przez dziadka Kazimierza Wielkiego w Krakowie za cesarza rzymsko-niemieckiego Karola IV Luksemburskiego. Jedna z wielu wydanych z tej okazji uczt przeszła do historii jako uczta u Wierzynka. Księżna Elżbieta zmarła w 1361 w klasztorze augustianów eremitów w Świątkach (obecnie część Szczecinka). Tam też została pochowana.