The tower and the theater are not old. However, from my point of view they reflect the essence of this country pretty well.
'Extra Cepam Nihil Cogito Nos Lacrimare' is the motto of The Gabriadze Theater, which means 'Let our tears come only while cutting the onion'. Personally I think it is a great toast by itself and on the other hand a kind of philosophy of the people who are living here.
The tower itself was built by Rezo Gabriadze in 2010 next to the marionette theater in Tbilisi old town. The way this tower was built, the way it looks, even the small mechanical puppet theater inside the tower – all of these is a metaphor for human life. The foundation of the tower is supported with iron strut which symbolizes the family support. The first half of the tower looks pretty skewed, but then the tower straightens closer to its top and this is a symbol of how we are looking for our own way in our life. On top of the tower one can see a catalpa tree together with two pomegranate bushes. At the end of each hour, an angel comes out from the beautifully painted door and rings the bells with a small hammer. A bigger door opens only twice a day, at 12:00 pm and at 19:00 pm. Visitors can watch a very nice show when the second door opens. These dolls show us the cycle of life. A young boy meets a beautiful girl and he falls in love. Then they marry and have a child. The time is passing. They have a very happy family. Later they get older and older, after their death, their son continues his life, meeting his future wife, and everything starts from the beginning. That is why the name of this show is the cycle of life.
The tower immediately fit into the architectural ensemble of the old city and received the name 'Tower with an angel'. Just in case this tower is also famous for the city’s biggest and the smallest clocks.
KA: კოშკი და თეატრი ძველი არ არის. თუმცა, ჩემი აზრით, ისინი კარგად ასახავს ამ ქვეყნის არსს.
'Extra Cepam Nihil Cogito Nos Lacrimare' არის გაბრიაძის თეატრის მოტივი, რაც ნიშნავს "მოდით, ჩვენი ცრემლები მოვიდეს მხოლოდ ხახვის დაჭრისას". პირადად მე ვფიქრობ, რომ ეს არის ძალიან დიდი სადღეგრძელო და, მეორე მხრივ, ერთგვარი ფილოსოფია იმ ადამიანების მიმართ, ვინც აქ ცხოვრობს.
2010 წელს მარიონეტების თეატრის გვერდით რეზო გაბრიაძემ უნიკალური საათიანი კოშკი ააშენა.
ყოველი საათის ბოლოს, მოხატული კარებიდან გამოდის ანგელოზი და პატარა ჩაქუჩით ზარს რეკავს. მცირე თოჯინების თეატრი თავად კოშკშიც არის განთავსებული და დღეში ორჯერ, 12:00 საათსა და 19:00 საათზე, შესაძლებელია საოცარი თოჯინური წარმოდგენის – „ცხოვრების წრებრუნვის“ ნახვა. კოშკის ქვედა მხარეს ორი კერამიკური პანოა განთავსებული, რომლის შემადგენელი რამდენიმე ასეული ფილა რეზო გაბრიაძემ საკუთარი ხელით დაამზადა და მოხატა. კოშკი თბილისის მთავარ არქიტექტურულ ღირშესანიშნაობად იქცა.
კოშკი მაშინვე შედის ძველი ქალაქის არქიტექტურულ ანსამბლში და მიიღო სახელი "კოშკი ანგელოზთან". იმ შემთხვევაშიც, თუ ეს კოშკი ასევე ცნობილია ქალაქის უდიდესი და პატარა საათებით.
RU: Это здание и эта башня, на самом деле, не являются историческим наследием старого города. Однако, после моего посещения Грузии я не смог найти ничего лучше этого места, что могло бы отразить всю суть этой страны.
"Extra Cepam Nihil Cogito Nos Lacrimare", — девиз театра Габриадзе, что в переводе с латыни означает: "Пусть слёзы у нас будут только от резки лука", — является так же и отличным тостом и, с моей точки зрения, отношением к жизни жителей этой замечательной страны.
Сама башня построена относительно недавно — всего лишь в 2010 году Резо Габриадзе построил ее рядом со своим театром, заложив в ее внешний вид всю свою натуру жителя этой страны и Художника с большой буквы. Всё в башне, в её внешнем виде — это метафора жизни человека. И нижняя часть, которую подпирает балка, что символизирует поддержку семьи. И все перекосы — жизненные испытания, которые выпрямляются ближе к верхней части. И то, что на крыше растет древо жизни – живое дерево катальпа, соседствующее с двумя гранатовыми кустами. И маленький спектакль "Цикл жизни", который можно увидеть два раза в день, в 12:00 и 19:00 часов — на среднем уровне под другую мелодию раскрывается расписной железный занавес и, перед собравшимися у башни, "быстро проносится человеческая жизнь". Сначала появляются совсем молодые парень и девушка, затем они выступают в роли молодой семейной пары. В следующий эпизод они уже нянчат малыша, а затем стареют и в финале перед людьми проплывает две могилки на фоне елей. Однако могилками не заканчивается - их снова сменяют молодожёны.
Башня стала украшением не только театра марионеток, но и сразу же вписалась в архитектурный ансамбль старого города и получила название "Башня с ангелом" среди горожан. Кстати, башня так же известна за то, что пара часов расположенных на ней одновременно являются и самыми большими, и самыми маленькими часами города Тбилиси.
