|
Versie: 1.0 dd: 17-10-2019
LET OP! OP BOVENSTAANDE COÖRDINATEN IS NIETS TE VINDEN, GA HIER DAN OOK NIET ZOEKEN!
Algemeen:
Deze cache maakt deel uit van een Geoart. De GeoArt bestaat uit 49 caches. De mysteries zijn veelal eenvoudig op te lossen. Bij de cache "00 # Vliegtuigcrashes & Noodlandingen Venray" CG8E9MF krijg je belangrijke informatie om de GeoArt met succes te kunnen volbrengen.
# 46 Uitbreiding van het luchtoffensief
Ook in 1941 zette Duitsland de nachtelijke aanvallen op de Britse steden voort. Rond mei waren er alleen al in Londen ongeveer 18.000 doden te betreuren. Echter door de inzet van verbeterde nachtjagers liepen de Duitse verliezen op. Aan Britse zijde waren de conclusies van het Butt-report serieus genomen. De aanvallende bommenwerpers werden voorzien van een camera, waarmee na het afwerpen van de bommen opnamen gemaakt moesten worden. De bevolen ontwikkeling van grotere bommenwerpers leverde in februari 1941 de introductie van de Short Stirling op. Een viermotorig vliegtuig dat zeven ton aan bommen kon vervoeren.
Ter vergelijking, de eerder gebruikte zware bommenwerper, de Armstrong Whitworth Whitley, nam slechts 3,5 ton mee. Een maand later voerde Bomber Command haar tweede viermotorige in, de Handley Page Halifax. Dit vliegtuig was ook goed voor zeven ton aan bommen. Later in 1941 kwamen ook de eerste De Havilland Mosquito’s van de productielijn. Dit volledig houten tweemotorige, snelle en wendbare vliegtuig werd eerst als verkenner ingezet. Latere versies konden ook bommen, of lichtfakkels om doelen mee te markeren, afwerpen.
Een jaar later werd de Avro Lancaster aan dit duo zware bommenwerpers toegevoegd. Het was goed voor een maximum van tien ton aan bommen en zou bij het merendeel van de squadrons worden ingevoerd.
De Duitse inlichtingendiensten waren zeer geïnteresseerd in deze nieuwe generatie gevechtsvliegtuigen. Neergekomen wrakken werden dan ook minutieus onderzocht. Daarna werden de restanten afgevoerd naar speciale sloperijen, één bij Utrecht en één in het concentratiekamp Vught. Het aluminium werd gesmolten en hergebruikt in de eigen vliegtuigindustrie. Maar vooral de nieuwste elektronische apparatuur had de interesse om deze te analyseren en hieruit tegenmaatregelen te kunnen ontwikkelen.
De snelle, volledig houten Mosquito,
was een onaangename verrassing voor de Duitsers.
De RAF van haar zijde begon het jaar 1941 met een offensief tegen de havens. Zowel in het Duitse moederland, alsook in de bezette gebieden werden deze zeer frequent aangevallen. Doel was het verstoren van het U-Boot offensief dat een hoge tol eiste van de Britse scheepvaart en de import van strategische materialen bemoeilijkte.
Steden als Hamburg, Bremen en Kiel, waar de onderzeeërs werden geproduceerd, werden intensief gebombardeerd, evenals de Franse havens Brest, Saint-Nazaire en Lorient, van waaruit ze opereerden. Ook de fabrieken van dieselmotoren voor de U-Boten, te Mannheim en Stuttgart werden als potentiële doelen aangewezen.
Intussen was binnen Bomber Command de discussie ontstaan om van industriële puntdoelen over te gaan naar oppervlaktebombardementen. Dit zou minder van de navigatiekwaliteiten van de bemanningen vragen en het moreel van de Duitse bevolking zou gebroken kunnen worden. Na de zomer kreeg steevast een deel van de bommenwerpers een stadscentrum als doel aangewezen, terwijl andere een fabriek aanvielen of de woonwijken eromheen. Daardoor zouden ook de fabrieksarbeiders worden getroffen en niet meer, of tijdelijk niet meer, beschikbaar zijn voor de productie.
Niet alleen de RAF, maar ook het Duitse nachtjachtwapen was steeds effectiever geworden en kreeg de beschikking over de nieuwste technologieën. Gezien de geografische positie van ons land tussen de beide oorlogvoerende partijen werd een groot deel van de Nachtjagd hier gestationeerd. Daarmee werd de effectieve vliegtijd aanmerkelijk vergroot. Ook zette de Luftwaffe grotere vliegtuigtypen in dan de gebruikelijke Bf 110. Vliegtuigen als de Junkers Ju 88 en de Dornier Do 217 werden door de plaatsing van een zwaarder wapenpakket zeer effectief tegen de Britse bommenwerpers ingezet.
Halverwege 1941 kregen de schijnwerperafdelingen de beschikking over enkele radars van het type Würzburg, hetgeen de aansturing van de schijnwerpers aanmerkelijk verbeterde. Tegen het einde van dat jaar werd bij De Rips begonnen met de aanleg van een radarstation. Daar werden een zoekradar van het type Freya en twee Würzburg Riese richtradars geplaatst. Dit station kreeg de codenaam Bazi (Bacil) naar het gebruik van dierennamen hiervoor door de Luftwaffe. Deze dienden de functies van de zoeklichten over te nemen.
Halverwege 1942 werden de zoeklichten in het Peelgebied bijna geheel teruggenomen en verplaatst naar de Duitse steden. De bediening van deze radars gebeurde in De Rips, maar het uitlezen en inzetten van de nachtjager gebeurde bij een gevechtsleidingpost die in Veulen werd gevestigd.
De opstelling van de Duitse radars zoals bij Bazi.
Een Freya en twee Würzburg-Riese radars
Het ‘Moffenkamp’ te Veulen in maart/april 1945. Op de voorgrond de toegangsweg naar het kamp.
De camouflagenetten zijn goed te zien. In het kamp een stenen gebouw met daarin de Seeburgtisch
Tegen het einde van het jaar 1942 werden ook de eerste nachtjagers voorzien van een eigen boordradar. Daardoor was het mogelijk om de laatste paar honderd meter tot het doel zelf te ‘zien’. Als gevolg van al deze maatregelen liepen de verliezen van Bomber Command in de tweede helft van 1941 weer op. Het merendeel van de neergehaalde bommenwerpers kwam daardoor ook in ons land terecht.
De Amerikanen mengen zich in de strijd
Het jaar 1942 begon zoals 1941 was geëindigd. De RAF was weliswaar sterker geworden, maar door de effectieve tegenmaatregelen van de Luftwaffe was het effect daarvan grotendeels teniet gedaan. In de Stille Zuidzee had Japan een aanval gedaan op de Amerikaanse vloot in Pearl Harbour. De daarop volgende snelle opmars van Japan in het Verre Oosten droeg bij aan de gedachte in ons land, dat de oorlog nog lang zou duren.
De Verenigde Staten hadden na de Japanse aanval ook Duitsland de oorlog verklaard. Een inzet door haar strijdkrachten in Europa liet echter nog op zich wachten. Door de ‘Leen en Pachtwet’ had Groot-Brittannië al geprofiteerd van het enorme Amerikaanse industriële potentieel. Nu echter bouwden de Amerikanen zelf een krachtig eigen leger en luchtmacht op. Het duurde echter meer dan een half jaar voordat de eerste Amerikaanse gevechtsvliegtuigen van de 8th Army Air Force (8 AAF) zich met de strijd gingen bemoeien.
Met hun zwaar bewapende Boeing B-17 Flying Fortress en Consolidated B-24 Liberators voelden zij zich sterk genoeg om bij daglicht de Luftwaffe-jagers te weerstaan en aanvallen tot diep in Duitsland uit te kunnen voeren. De zware afweerbewapening van deze vliegtuigen ging echter ten koste van de meegevoerde bommenlading, die maximaal iets meer dan twee ton bedroeg. Het heeft veel vliegtuigen en bemanningen gekost eer de Amerikanen beseften dat niet-geëscorteerde bommenwerpers een te makkelijke prooi waren voor de ervaren Luftwaffe-vliegers. Na de eerste pijnlijke lessen werden de formaties geëscorteerd door de tweemotorige Lockheed P-38 Lightning en wat later ook door de eenmotorige Republic P-47 Thunderbolt. Daarmee kwamen de Amerikanen weer op gelijke voet met de Duitsers. Bij verder afgelegen doelen waren die weer in het voordeel doordat de reikwijdte van de Amerikaanse jachtvliegtuigen, ondanks meegevoerde afwerpbare tanks, te beperkt was. Dat probleem werd pas veel later opgelost met de komst van de North American P-51 Mustang. Die kon, voorzien van extra tanks, de bommenwerpers tot bij Berlijn begeleiden.
De RAF had intussen een nieuwe commandant van Bomber Command gekregen, Air Chief Marshall Sir Arthur Harris. Harris was een groot voorstander van de oppervlakte-bombardementen op Duitse steden. Deze konden ook bij slechte navigatie succesvol zijn. Hij gaf eind mei 1942 zijn visitekaartje af met een nachtelijk bombardement op Keulen door de inzet van 1.000 bommenwerpers. De heen- en terugvlucht van de operatie voerden over ons land en meerdere deelnemers kwamen hier voortijdig neer. Daarmee was een teneur gezet. Het grootschalig bombarderen van Duitse steden had een aanvang genomen. Kort daarop werden de Britse aanvallen ook gecoördineerd met die van de overdag vliegende Amerikanen en kon zo ‘round the clock’ worden gebombardeerd.
De ruggengraat van de Amerikaanse bommenwerpervloot, de B-17G Flying Fortress.
Het jaar 1943 was het jaar van de keerpunten. De Duitsers leden een grote nederlaag bij Stalingrad en op de Atlantische Oceaan verloren de Duitsers meer onderzeeboten dan konden worden geproduceerd. Ook het Nederlandse verzet werd beter georganiseerd met het accent op spionage. Maar daarmee nam echter de Duitse terreur tegen ons volk steeds grotere vormen aan.
In de lucht waren de geallieerden steeds machtiger en in staat met kleinere eenheden, voorzien van goedgetrainde bemanningen, puntdoelen aan te vallen. Een zeer gedurfde en technisch goed voorbereide en uitgevoerde aanval was die op de Ruhrdammen. Door die te verwoesten zou de industrie van het Ruhrgebied lam gelegd worden door het verlies van deze elektriciteitsbronnen. In de nacht van 16 op 17 februari 1943 zouden negentien Lancasters van het 617 Squadron drie van de dammen breken. Dat jaar ook bleken de geallieerden in staat om formaties van honderden bommenwerpers bij dag en bij nacht naar doelen in Duitsland te zenden. Soms dagen en nachten achtereen naar een en hetzelfde doel. Zo’n doel werd de havenstad Hamburg
Bron: Vliegtuigcrashes en noodlandingen 1940-1945 Gemeente Venray (Auteur: Ruud Wildekamp)
De Cache ligt op:
N 51 3E.(H – G)(F + C)(G – E)
E 005 5(F – A).(D – E)(C – B)(A – B – C)
Elk antwoord stapeltellen tot 1 cijfer (A = 1, B = 2, etc.)
A = Wat was de naam van het Engelse geheel uit hout vervaardigde vliegtuig?
B = Hoeveel ton bommen kon een Avro Lancaster maximaal vervoeren (cijfers)?
C = Hoeveel dammen werden door de ‘Dambusters’ van het 617 Squadron vernield?
D = Wat voor type radar was de Duitse Freya (1 woord)?
E = De Duitse onderzeeërs opereerden vanuit de Franse havens Brest, …..-……. en Lorient.
F = Wat was de naam van de Britse Air Marshall die van het bombarderen van Duitse steden gemeengoed maakte?
G = Bij welk Limburgs dorp bevond zich een Duitse gevechtsleidingpost?
H =Welk type bommenwerper werd in februari 1941 door de Britten ingevoerd?
Vergeet niet een eventuele bonusaanwijzing te noteren!
De gemeente Venray hecht er waarde aan om wandel- en MTB/ATB routes
te scheiden. Houdt er echter wel rekening mee, dat u op uw route
MTB's / ATB's kunt tegen komen. Gun elkaar de ruimte.
Geplaatst met toestemming van de Gemeente Venray en medewerking van de
Werkgroep Vliegtuigcrashes en Noodlandingen WO II Gemeente Venray
|