De drie overige caches uit deze serie zijn gearchiveerd. Deze tradi gaat in zijn eentje nog even door.

Een korte serie van 4 verschillende cachetypes door een smal reepje natuur langs het Brielse Spui. De wandeling naar het verste punt bedraagt ongeveer 1250 meter. Het recreatiegebied is sinds enige tijd voorzien van een zgn. Laarzenpad. Zoals de naam al aangeeft, wordt het dragen van goed schoeisel aanbevolen. De ondergrond bestaat voornamelijk uit houtsnippers, gras en onverharde paden. Bij droge omstandigheden is de wandeling niet moeilijk (maar niet geschikt voor rolstoel en kinderwagen), bij nat weer kan het zeer modderig zijn. Parallel aan het pad loopt een goed begaanbaar wandel- en fietspad, dat u voor de terugweg naar de parkeercoördinaten kunt gebruiken.

Laarzenpad Brielse Spui - Tradi

Welkom aan het Brielse Spui!

In vergelijking met de rivier het Spui – de verbinding tussen de Oude Maas en het Haringvliet, die slechts een paar kilometer verderop van zuid naar noord stroomt – lijkt het Brielse Spui niet meer dan een duffe, iets te brede poldersloot, die vast ergens begint en een stukje verderop waarschijnlijk eindigt in een of andere boerensloot. Maar niets is minder waar, want dit water heeft een roemrucht verleden! Wat nu het Brielse Spui is, is onderdeel van de vroegere, inmiddels verdwenen rivier de Goote, die Den Briel in de 15^e eeuw groot maakte en die de welvaart en voorspoed bracht waar de stad eeuwenlang op teerde.

De Goote was rechtstreeks verbonden met de Brielse havens en via de rivier lagen de handelsroutes naar Zeeland, Brabant en Vlaanderen open. Daarmee kon Den Briel concurreren met steden als Dordrecht en Geertruidenberg. In de 15^e eeuw begonnen zich echter de eerste tekenen van verval te openbaren. Door het dichtslibben van de Maasmond – in hoger tempo dan men in die tijd met de hand kon tegengaan – en het "verlanden" van de Goote kwamen steden als Hellevoetsluis en Rotterdam veel gunstiger te liggen en werden zij geduchte concurrenten. Nog een eeuw later was de Goote nagenoeg verdwenen en waren de havens van Brielle dusdanig verzand, dat de stad ronduit onaantrekkelijk was geworden voor scheepvaart. Na de aanleg van de Nieuwe Waterweg in 1866-'72 was de rol van Brielle als havenstad definitief uitgespeeld.

Zoals gezegd vinden wij een restant van de Goote nog terug in het huidige Spui bij Brielle en nog steeds mondt dit water uit in de Brielse havens en vestinggrachten. De naam van de wijk die ten westen van het Spui ligt, de Kleine Goote, herinnert nog aan de connectie tussen de twee wateren. Tegenwoordig is het Spui een belangrijke schakel in de waterhuishouding van het eiland Voorne. Daarnaast is het een populair gebied om te fietsen, de hond uit te laten of gewoon een stukje te wandelen. Dit laatste is sinds enige tijd nog aantrekkelijker gemaakt, door de aanleg van een infrastructureel project, dat de beleving van wandelaars moet verbeteren.

Op zaterdag 11 maart 2017 werd hier namelijk het zogeheten laarzenpad geopend. Langs het Spui ligt nu een recreatiegebied, dat zich uitstrekt van de Hossenbosdijk tot aan de Middelweg. Het is een onderdeel van de verbinding tussen diverse kreken die in het kader van het project "Kreken Kweken op Voorne-Putten" worden aangelegd. De gemeente Brielle wil dit gebied natuurgericht beheren en de beleving voor bezoekers daarmee vergroten. Het laarzenpad van houtsnippers maakt het mogelijk om door drassige plekken en langs kikkerpoelen te struinen.

Tegelijk met de opening zijn 70 inheemse bomen in het gebied geplant. Deze bomen zijn gefinancierd uit een herplantingsproject van het Havenbedrijf Rotterdam, ter compensatie van de houtkap bij hotel De Beer bij Oostvoorne. Het Havenbedrijf kon de bomen niet kwijt in haar eigen grondgebied. Brielle en Westvoorne hebben daarop aangeboden om geschikte plekken in hun gemeente aan te wijzen. Voor het Spui is gekozen voor bomen die van oorsprong in Nederland voorkomen, zoals de meerstammige els, de wilg, de veldesdoorn, de linde, de lijsterbes, de berk en de es.