Sint-Romboutstoren Virtual Cache

De toren

De beroemde toren beheerst het stadsbeeld van Mechelen en geldt als een van de bekendste in België. De geplande hoogte was 600 Mechelse voet (ca 167 meter). De bouw werd geleid door leden van het bouwmeestersgeslacht Keldermans waarbij de funderingswerken startten in 1449 en de eerste steen van de toren werd gelegd op 22 mei 1452 door communiemeester Jan Van Musene. Per jaar werd er ongeveer 1,5 meter aan de toren bijgebouwd.

De toren werd door geldproblemen niet voltooid volgens het oorspronkelijke plan. De godsdienstoorlogen slorpten veel geld op en de oude Zandpoort, waar buskruit in lag opgeslagen, ontplofte in 1546 waarbij een derde van de oude stad verwoest werd en 200 mensen omkwamen. Hierdoor verslechterde de financiële situatie nog meer. Men is nog wel begonnen met het eerste stuk van de achthoekige torenspits, dat is het deel vanaf de trans waar de torenwachter zijn ronde deed om branden in de stad op te sporen, maar rond 1520 is de bouw definitief stilgelegd op een hoogte van 97,28 meter.

Verdiepingen

De toren heeft zeven niveaus:

1. De Kraankamer: dit is de ruimte waar een grote hijsinstallatie staat opgesteld die onder meer de klokken (tot wel acht ton) kon optakelen. De kraan werd bediend door negen mensen die in een enorm tredrad liepen en zo de zware goederen optilden van de begane grond tot in de kraankamer.
2. De Smidsekamer: dit is de ruimte waar de smid allerhande kleinere reparaties uitvoerde. Hier hangen ook de gewichten voor het uur-, slag-, en trommelspeelwerk.
3. De Klokkenkamer: dit is de ruimte waar de oude beiaard staat opgesteld. Het instrument omvat 49 klokken. De oudste klok dateert uit 1480, terwijl de meeste klokken in 1674 gegoten zijn door Pierre Hemony in Amsterdam, als een van zijn laatste werkstukken. Vandaag wordt deze beiaard niet vaak meer met de hand bespeeld en de ruimte doet dan ook hoofdzakelijk dienst als museum. Alleen de speeltrommel speelt om de 7½ minuut op deze klokken. De oude beiaard is beroemd geworden door Jef Denyn, beiaardier, stichter en voormalig directeur van de beiaardschool van Mechelen aan het begin van de 20e eeuw. De Spoorwegen lieten speciale treinen rijden om mensen van heinde en ver naar Mechelen te brengen om deze kunstenaar te beluisteren op de beiaard. Er bestaan enkele oude opname's van op 78t platen. De basklokken van de oude beiaard dienen zowel als speelklokken dan wel als luidklokken. Om te gaan luiden (bewegen) moeten de klepels van het voetklavier van de beiaard worden afgekoppeld. De luidklokken werden vroeger door de torenwachter en zijn helpers boven op de klokken met de voeten getreden om geluid te worden voor de H. missen in de kathedraal en ook in noodsituaties zoals brand en oorlog. Iedere klok of een serie klokken had zijn eigen functie bij het luiden. In de nieuwe situatie worden ze met een motor aangedreven. Zeluiden dankzij hun rechte assen. In 2011 is door de torenwachter Nick Vanhaute het gelui gerestaureerd en daarbij weer compleet luidbaar gemaakt, waarbij sommige klokken van een nieuwe klepel zijn voorzien. Een deel van de luidklokken is in de loop der jaren alleen als basklok voor de beiaard in gebruik geweest maar kan nu ook weer luiden. Het dagelijks luiden van het Angelus gebeurt in de vieringtoren op het dak van de kathedraal.
4. De Uurwerkkamer: dit is de ruimte waar een 17e-eeuws uurwerk met slagwerken voor het hele- en halve uur en een speeltrommel staan opgesteld. Het speelwerk wordt aangedreven door een half kanon gevuld met lood met een gewicht van ± 1000 kg. De gewichten voor zowel de speeltrommel als de uur- en slagwerken, worden tegenwoordig automatisch opgehesen. Vroeger was de torenwachter daar iedere dag zeker een half uur mee bezig om de vier zware gewichten handmatig omhoog te draaien. Het uurwerk bediende vroeger vier wijzerplaten met elk één wijzer op de vier zijden van de toren. Door een Duitse beschieting tijdens de Eerste Wereldoorlog werden de wijzerplaten zwaar beschadigd en in 1963 zijn de roestige resten verwijderd tijdens de toren restauratie. De wijzerplaten hadden een diameter van 14 meter en waren de grootste in zijn soort ter wereld. Torenwachter Nick Vanhaute restaureerde de uur- en slagwerken en de speeltrommel die sindsdien als een van de meest perfecte speelwerken in Vlaanderen, ja zelfs van de Benelux functioneert. Jaarlijks wordt het speelwerk 'verstoken' (van nieuwe melodieën voorzien) in de week voor Pasen. Dit gebeurt door de stadsbeiaardier in samenwerking met leerlingen van de Koninklijke Beiaardschool 'Jef Denyn'. De oude beiaard heeft zowel hamers voor de speeltrommel als een stokkenklavier dat de klepels in de klokken bedient. De speeltrommel draait iedere zeven en halve minuut, dus acht keer per uur en speelt dan de melodie die bij dat tijdstip hoort. Het is een wens om in de toekomst de wijzerplaten weer aan te brengen nu het uurwerk weer zo perfect functioneert. Mede omdat het stadsbestuur hier niet financieel aan wil bijdragen is de torenwachter per 1 mei 2013 opgestapt.
5. De Beiaardkamer: dit is een niveau waar in de jaren 80 een betonnen vloer werd gegoten om de nieuwe beiaard op te plaatsen. Deze nieuwe concertbeiaard bestaat uit 49 klokken en is in 1981 gegoten door Eijsbouts te Asten in Nederland. Op de klokken staat de naam van André Lehr † de beroemde campanoloog van deze klokkengieterij. Deze nieuwe beiaard is voorzien van elektromagnetisch gedreven hamers voor automatisch spel aangestuurd door een ponsband, wat sinds de her-ingebruikname van de speeltrommel voor de historische beiaard, niet meer gebruikt wordt. De nieuwe beiaard wordt dus thans alleen met de hand bespeeld op een stokkenklavier.
6. De Askelder: helemaal bovenaan, maar dit is dan ook de kelder van de nooit gebouwde spits. Hier werd de mortel ("assche") voor de verdere bouw opgeslagen.
7. De SkyWalk: van de toren werd in 2009 aangepast voor interactieve bezoeken die vanaf dat jaar mogelijk waren. Daarbij werd boven op de toren een glazen uitkijkpunt geplaatst. Bij helder weer kan men vanaf hier in het noorden de Onze Lieve Vrouwe Kathedraal van Antwerpen zien, en in het zuiden het Atomium van Brussel.

 Afwerking van de toren

Een student aan de toenmalige School voor technisch ingenieurs De Nayer onderzocht in de jaren zeventig of de toren nog kon worden afgebouwd. Hij kwam tot de conclusie dat de spits er wel op zou kunnen komen, ondanks hoge druk op het metselwerk bij hevige wind. Destijds zou er een druk zijn van 6.5 kg/cm2 op de ondergrond; met de spits zou die stijgen tot amper 7.5 kg/cm2, terwijl de ondergrond tot 13 kg/cm2 zou kunnen verdragen.

Recente diverse graafwerken in de buurt toonden aan dat dit een zand- en geen minder betrouwbare moerasgrond was.

Loggen

Om de cache correct te loggen moet je het volgende doen. Ga naar de gegeven coordinaten, daar staat een mini toren. Neem daar een foto met uw geocaching naam/jezelf en de mini toren in beeld zoals in het voorbeeld hieronder.

Logs die niet juist / correct zijn zullen verwijderd worden.

Virtual Reward - 2017/2018

This Virtual Cache is part of a limited release of Virtuals created between August 24, 2017 and August 24, 2018. Only 4,000 cache owners were given the opportunity to hide a Virtual Cache. Learn more about Virtual Rewards on the Geocaching Blog.