Starowa Góra to duża wieś w gminie Rzgów tuż za południową granicą Łodzi. Rozwój miasta sprawił, że Starowa Góra stała się typową „sypialnią” Łodzi. Starowa Góra liczy obecnie ponad 2200 mieszkańców i ponad 970 domów (dane: III 2016).
Początki wsi sięgają przełomu wieku XVIII i XIX, gdy w wyniku drugiego zaboru (1793 r.) rejony te (także i ówczesna Łódź) nalazły się we władaniu Prus, a wprowadzona sekularyzacja (upaństwowienie) dóbr biskupstwa włocławskiego w roku 1798 umożliwiła pozyskanie nowych terenów i ich zagospodarowywanie m.in. poprzez lokowanie kolonistów niemieckich. Na pozyskanych w ten sposób terenach dóbr królewskich, założone zostały 3 pierwsze kolonie pruskie: Effingshausen (obecnie Starowa Góra) Friedrichshagen (obecnie Augustów) i Neu Sulzfeld (obecnie Nowosolna). Osadnictwu niemieckiemu sprzyjał także okres Królestwa Polskiego (czyli unii personalnej z Rosją), gdy władze Kongresówki dążyły m.in. do rozwoju przemysłowego kraju.
Starową Górę (jak i inne kolonie) lokowano na zasadach prawnych osad olendarskich, ale kształt i rozplanowanie nowych wsi był całkiem inny. Kolonie były regularne, rozciągnięte wzdłuż głównej drogi. Ze względu na jednakowe powierzchnie pól, rozplanowanie i układ zabudowań nazwano ten typ wsi rzędówkami. Cecha ta jest doskonale widoczna także i dziś: główną ulicą i osią wsi Starowa Góra jest ulica Centralna, którą przecina droga krajowa 91, dawniej tzw. „jedynka”.
Tereny Starowej Góry składały się z lasów i podmokłych łąk. O ile po lasach nie ma śladu (za wyjątkiem lasów na Rudzie – zachodnia granica Starowej Góry) to podmokłe łąki bywają utrapieniem mieszkańców do dziś. Liczne drenaże polne i kilka dużych kanałów melioracyjnych wypełnione są często wodą, która zatrzymywana przez wielometrowe pokłady gliny i iłów nie przesiąka do niższych warstw gleby.
Pierwszymi mieszkańcami Starowej Góry byli osadnicy z Baden i Sachsen (Szwabia na którą składa się Badenia-Wirtembergia oraz Bawaria). Jako że koloniści byli przede wszystkim luteranami, korzystając z prawnych przywilejów w Starowej Górze założono cmentarz ewangelicki (obecnie silnie zdewastowany, zlokalizowany w bliskim sąsiedztwie DK1). Opiekę duchową sprawowali pastorzy z parafii w Brużycy Wielkiej, a potem z Pabianic. I Wojna Światowa w Starowej Górze to przede wszystkim „Operacja łódzka” z listopada 1914 roku, której ślady widać na pobliskim cmentarzu wojskowym w Gadce Starej. Po II Wojnie Światowej, na mocy postanowień z Poczdamu, Niemcy ze Starowej Góry (jak i całej Polski) zostali wysiedleni. Brak należycie udokumentowanych źródeł nie pozwala na bliższe poznanie historii Starowej Góry.
Przy skrzyżowaniu ul.Centralnej z ul.Gruntową (niedaleko DK1) stoi metalowy, spawany krzyż. Według mieszkańców zrobiony po II W.Ś. z m.in. lufy czołgowej i armatniej. Czy jest ktoś w stanie to potwierdzić?
Źródła:
Wikipedia,
lodz.wyborcza.pl Paweł Brzeziński – Łódzkie olendry i kolonie pruskie (1783-1806)
Otto Heike - 150 Jahre Schwabensiedlungen in Polen 1795-1945