Galego Castellano English (Not available)
Presta atención aos waypoints adicionais, poden evitarche un disgusto
O Camiño Sacramental discorría polo Chan das Lamas e despois entre muros por un sendeiro tortuoso para ir a misa ou enterrar aos seus seres queridos no cemiterio de San Mamede. Levar a caixa do defunto por dous ou catro familiares, salvando todo tipo de atrancos nunha distancia de 7 quilómetros, era digno de admiración.
Modesto García
O Pindo sempre foi un lugar máxico e misterioso cargado dun poder descoñecido e irracional, por exemplo Onde se Adora era o lugar ao que levaban os enfermos que se ofrecían ao Monte. A toponimia, expresión verbal do coñecemento do medio popular, proclama o valor que tivo para a xente da ribeira ou da montaña esta masa ciclópea que presidía as súa vidas: Onde se Adora, Casa Xohana lugar de aquelarres e a onde acodía a xente para "quitar o aire", Penafiel asociado a ritos de fertilidade, o Pedrullo ou o Pozo Negro, xunto aos de Cima da Arca, Os Aguillóns ou Campo de Lourenzo.
Popular é tamén o refraneiro, rico na súa explicación do Pedregal:
Borraxeira no Pedregal, vén o vendaval.
Cando o monte Pindo ten touca, temos chuvia moita ou pouca.
Farrapos no Pindo, segue durmindo.
Pedregal escuro, vendaval seguro.
Recollidos por Clodio González Pérez.
Para a literatura de transmisión oral, o monte foi sempre elemento principal de referencia:
Mociñas do Chan de Lamas
dádelle a volta ao refaixo
que os arrieiros do viño
miran o que hai por debaixo.
Ou estas máis específicas do propio monte:
Polo Pedregal do Pindo
o sol vaise acabando
e os amores vanse indo;
Subindo á Laxa da Moa
un raposo encontrei,
sacoume unha mordiscada
alá vai, alá vou eu!
O raposo está chorando
no alto do Pedregal
chamando polos do Pindo
que estamos de carnaval.
Fonte documental: Francisco Xosé Fernández Naval
Galego Castellano English
Presta atención a los waypoints adicionales, pueden evitarte un disgusto
El Camino Sacramental discurría por Chan das Lamas y después entre muros por un sendero tortuoso para ir a misa o para enterrar a sus seres queridos en el cementerio de San Mamede. Llevar la caja del difunto por dos o cuatro familiares, salvando todo tipo de obstáculos en un recorrido de 7 kilómetros, era digno de admiración.
Modesto García
El Pindo siempre fue un lugar mágico y misterioso, cargado de un poder desconocido e irracional, por ejemplo Onde se Adora era el lugar al que llevaban a los enfermos que se ofrecían al Monte. La toponimia, expresión verbal del conocimiento del medio popular, proclama el valor que tuvo para la gente de la ribera o de la montaña esta masa ciclópea que presidía sus vidas: Onde se Adora, Casa Xohana lugar de aquelarres y a donde acudía la gente para "quitar el aire", Penafiel asociado a ritos de fertilidade, el Pedrullo o el Pozo Negro, junto a los de Cima da Arca, Os Aguillóns o Campo de Lourenzo.
Popular es también el refranero, rico en su interpretación del Pedregal:
Borraxeira no Pedregal, vén o vendaval. (Niebla en el Pedregal, viene el vendaval)
Cando o monte Pindo ten touca, temos chuvia moita ou pouca. (Cuando el monte Pindo tiene cofia, tenemos lluvia mucha o poca)
Farrapos no Pindo, segue durmindo. (Trapos en el Pindo, sigue durmiendo)
Pedregal escuro, vendaval seguro. (Pedregal oscuro, vendaval seguro)
Recollidos por Clodio González Pérez.
Para a literatura de transmisión oral, o monte foi sempre elemento principal de referencia:
Mociñas do Chan de Lamas (Mocitas del Chan das Lamas)
dádelle a volta ao refaixo (dadle la vuelta al refajo)
que os arrieiros do viño (que los arrieros del vino)
miran o que hai por debaixo. (miran lo que hay por debajo)
Ou estas máis específicas do propio monte:
Polo Pedregal do Pindo (Por el Pedregal del Pindo)
o sol vaise acabando (el sol se va acabando)
e os amores vanse indo. (y los amores se van yendo.)
Subindo á Laxa da Moa (Subiendo a la Laja de la Moa)
un raposo encontrei, (un zorro encontré,)
sacoume unha mordiscada (me dio un mordisco)
alá vai, alá vou eu! (¡allá va, allá voy yo!)
O raposo está chorando (El zorro está llorando)
no alto do Pedregal (en lo alto del Pedregal)
chamando polos do Pindo (llamando a los del Pindo)
que estamos de carnaval. (que estamos de carnaval.)
Fonte documental: Francisco Xosé Fernández Naval
Galego Castellano English
I'm sorry, it's not available.