Kryształy śniegu są jednoosiowe i należą do układu heksagonalnego. Wśród kryształków lodu wyróżniamy trzy naturalne typy wzrostu: blaszki, igiełki i słupeczki, które są formą pośrednią. Ich tworzywem jest para wodna. Zamarzając cząsteczki pary wodnej tworzą zawsze heksagonalny zalążek – kryształek. Gdy dyfuzja pary wodnej z zewnątrz do rosnącego kryształka odbywa się miarowo i nieprzerwanie, blaszka lodu rośnie równomiernie. Powstaje wtedy kryształ "zupełny", bez luk czyli blaszka sześcioboczna. I właśnie blaszki są najbardziej powszechnym typem śnieżynek. Stanowią one 85% wszystkich kryształków lodu. Blaszki występują we wszystkich środowiskach, w chmurach, mgłach lodowych, w świeżym, nieprzeobrażonym śniegu i w tzw. zamrozie obrastającym powierzchnię gruntów i przedmiotów. Grubość blaszek wynosi przeciętnie 0,08 milimetra, a często znacznie mniej. Rzadko przekracza 0,1 milimetra. Szerokość przeciętnie wynosi 0,3 milimetra.
Gdy blaszki rodzą się pośpiesznie i rosną "chciwie" wchłaniając parę wodną, wtedy ten "pokarm" szybko się wyczerpuje i dokoła zarodka blaszki powstaje strefa rozcieńczonej pary wodnej, tworząc jakby aureolę. Powoduje to nierównomierny wzrost zarodka kryształka, szybszy na rogach blaszki niż na bokach, co prowadzi do powstania sześciopromiennej blaszki gwiazdkowej. Bezpośrednim więc powodem tworzenia się blaszek "niepełnych" – gwiazdek śniegu – jest utrudnienie dyfuzji pary wodnej do całości rosnącego zarodka.
Wygląd śnieżynek zależy od zmiany miejsca i warunków wzrostu (temperatura, wilgotność powietrza, ciśnienie) w czasie opadania. Czynniki te są nieskończenie zmienne w czasie, a niesłychanie wrażliwe na najmniejsze zmiany warunków śnieżynki reagują natychmiast zmianą w sposobie rośnięcia. Stąd niewyczerpana różnorodność śnieżynek z ich nieskończonym bogactwem form zewnętrznych. Choć trudno w to uwierzyć, każda śnieżyka jest inna!
Czy śnieżynkę da się sfotografować?
Tak! Mistrzem fotografii w tym zakresie jest Alexey Kljatov. Skontruował on specjalne urządzenie do makrofotografii. Użył do tego starego Canona A650 oraz popularnego w swoim czasie obiektywu Helios 44M-5, a także........... desek i taśmy montażowej :-)) Tak oto prezentuje się to cudo:
Aparat skierowano obiektywem w dół na szklany stół. Zdjęcia wykonano z zastosowaniem jako tła różnych tekstyliów.Wygląda to jak totalna amatorka, ale efekty są powalające!! Spójrzcie sami.
A teraz zadanie :-)
Zadanie jest bardzo proste - bo to kesz dla dzieci. Wystarczy rozwiązać krótką zagadkę i otrzymacie kordy ukrycia pojemnika. Kto zdobył już multikesza Elsa (GC68TC9) ten wie, że Elsa lubi liczyć, prawda? Więc pewnie Was nie zdziwi, że na poniższej grafice musicie tylko policzyć śnieżynki. To będzie Wasze X.
Miejsce ukrycia pojemnika otrzymasz podstawiając X do wzoru:
N 52 26. (4*X + 56)
E 016 54. (4*X + 18)
Na finale znajdziesz pojemnik z pieczątką i logbookiem. Pieczątka jest integralnym elementem skrytki typu letterbox i nie jest na wymianę. Znajdującą się w skrytce pieczątkę możesz odbić w swoim zeszycie. W logbooku wbij swoją pieczątkę lub coś narysuj. Zachowaj ostrożność przy podejmowaniu kesza. Mugole są wszędzie! Dla pierwszych trzech znalazców certyfikaty.
W pojemniku znajduje sę też mnóstwo przedmiotów na wymianę. Pamiętaj: NA WYMIANĘ! Zadbaj o to, aby zawartość pozostała bogata i żeby wszyscy zdobywcy tego kesza mieli tak samo fajną zabawę, jak Ty :-))
Źródła:
http://www.swiatobrazu.pl/najpiekniejsze-klejnoty-natury-wystawa-fotografii-sniezynek-33545.html
http://www.benchmark.pl/aktualnosci/foto-zdjecia-sniezynek-canon-a650-helios-44m-5.html