Fort Fryderyka (niem. Fort Friedrich) – fort zbudowany z rozkazu króla Fryderyka Wilhelma II w latach 1790-1795 na zachodniej kulminacji Kamiennej Góry w północno-wschodniej części Gór Bystrzyckich, w okolicy Pokrzywna koło Polanicy - Zdrój w województwie dolnośląskim. Nazwę wkrótce zapomniano, przez Niemców fort nazywany był także Steinburg, Fort Nesselgrund (od niem. nazwy Pokrzywna), a po 1945 r. nazywano go Fortem Blokhauz (od napisu BLOCKHAUS na kamiennej tablicy umieszczonej dawniej nad wejściem), lub Fortem na Kamiennej Górze.
Wojny śląskie (1740–1763) między Austrią Habsburgów i Prusami Hohenzollernów skutecznie utrwaliły władzę pruską na terenie Śląska i ziemi kłodzkiej. Jednak Austria nie dawała za wygraną, a królowie pruscy nie czuli się jeszcze pewnie na odebranych Austrii terenach. Aby przygotować się na ewentualny atak, postanowiono zbudować szereg twierdz, wspomagających je fortów i blokhauzów.
Budową Fortu Fryderyka, jednego z pięciu fortów na ziemi kłodzkiej wchodzących w skład systemu obronnego powiązanego z twierdzą w Srebrnej Górze i twierdzą w Kłodzku, kierował major Bonaventura von Rauch. Pomocą służył jego syn, świeżo upieczony absolwent wojskowej Akademii Inżynieryjnej w Poczdamie, późniejszy generał i pruski minister wojny Gustav von Rauch (1774–1841), a z Bystrzycy Kłodzkiej nadzorował ją bezpośrednio kapitan inżynier Ludwig Müller[3]. Zadaniem fortu nie była obrona odcinka, lecz wszczęcie alarmu na wypadek inwazji poprzez sygnalizację ogniem (rozpalenie ogniska).
Po przegranej wojnie pruskiej z Napoleonem w 1806 r. król Fryderyk Wilhelm III rozkazał rozebrać forty, które nie odegrały nigdy roli militarnej. Rozbieranie budowli rozpoczęto w 1807 r., w kilkanaście lat po wybudowaniu, zaś resztki rozebrano w 2. połowie XIX w.: zniknęła wówczas część nadziemna fortu, a część podziemna została prawie w całości zasypana. Pozostały tylko w miarę widoczne w części zachodniej schodki prowadzące do korytarzyka w podziemiu, w większości zasypanego. Widać też jeszcze mury i kilka zasypanych wejść do podziemi. Zachowały się też fragmenty muru, którym wypełniono piaskowcowe ściany.