De brug die eigenlijk geen echte brug is.
Het moment dat de brug onder water komt te staan kan nog even duren. Tot die tijd laat hij zien wat de dynamiek is van ons rivierenlandschap. Lopend over de brug verandert niet alleen het landschap, maar ook onze kijk erop. De Zaligebrug is geen oversteek, maar onderdeel van de wandelpaden in het ontstane rivierenpark, een brug zonder begin- en eindpunt. Dat is doorslaggevend geweest bij de beslissing om de brug vorm te geven als landschappelijk element, niet als expressieve brug in concurrentie met de bruggen die de hele Waal oversteken. Het lengteprofiel is asymmetrisch gemaakt, waardoor het laagste deel van de brug bij hoogwater verdwijnt en onder water komt te staan. De heldere, sobere opbouw refereert aan het archetype van een brug. Het dek bestaat uit losse plank-elementen die in de volle breedte op de betonnen hoofddragers liggen Natuurlijke materialen en robuuste detaillering passen bij de identiteit van de plek en de kracht van het water waaraan de brug onderhevig is. Door de aanhechting van vuil en slib zal de brug een steeds natuurlijker onderdeel worden van het landschap. Er zijn drie bruggen gebouwd voor de Spiegelwaal De drie bruggen hebben allemaal een heel eigen karakter. Een verkeersbrug, een promenadebrug en een fiets- en voetgangersbrug zijn vanuit hun functie al verschillend. De afwerking van de bovenlaag is geruwd beton, er staan hardhouten leuningen op. Ook aan de grote staanders is geen versiering te ontdekken. Toch is het een robuuste brug. “De brug is eigenlijk geen brug maar een pad. Daarom bestaat hij uit verschillende delen, die verbinding maken bij verschillende waterstanden; de hoofdoversteek en de lage delen met de stapstenen, daar waar het water het eerst het pad bereikt. Hij is bedoeld voor fietsers en voetgangers, Als je op de brug loopt, kijk dan ook eens naar beneden. De betonnen planken lopen taps, waardoor je naar beneden kijkend tussen de planken door het water kunt zien.