De waterlinie was verdeeld in een aantal inundatiekommen, waarvan de meest kwetsbare lag aan beide zijden van de Oude Rijn in het gebied tussen de Goejanverwellesluis en het Woerdens Verlaat (verlaat = schutsluis). De accespost bij het Woerdense Verlaat werd in 1672 aan de wetering de Grecht aangelegd. Deze wetering vormde de oostelijke grens van het poldergebied tussen de Grecht en het riviertje de Meije. Dit gebied werd in het Rampjaar 1672 onder water gezet.
Franse veldtocht naar de Meijekade
De Meijekade steekt een stuk boven het maaiveld uit. De kade diende in de Oude Hollandse Waterlinie als keerkade om bij inundatie het water op peil te houden. Het lage veenland van Zegveld fungeerde als inundatiegebied en daar was geen doorkomen aan voor de Franse troepen. In het Rampjaar 1672 speelden zich langs de Meijekade diverse schermutselingen af tussen de Franse troepen en het Staatse Leger.
Op 21 juni 1672 werd het Woerdense Verlaat helemaal open gezet, waardoor het water uit de Grecht vrij in de polders in kon lopen. De post bij het Woerdense Verlaat had als doel de opmars van vijandige troepen over de huidige Lange Meentweg richting Holland te beletten.
In september 1672 rukten de Fransen met 300 man via Kamerik op tot Woerdense Verlaat. De kapitein van het Staatse Leger haalde de brug bij het Woerdense Verlaat op, waardoor de Fransen niet verder konden. Bovendien wisten de Staatse troepen de Fransen terug te slaan tot ten zuiden van Kamerik.
Eind september 1672 werd de post bezet door twee compagnies infanterie. Op de rivier de Kromme Mijdrecht ten noorden van het Woerdense Verlaat patrouilleerden bovendien vijf uitleggers (schepen), versterkt met zestien man en bewapend met donderbussen en snaphanen (vuurwapens).
Maar op 27 december 1672 wisten de Fransen vanuit de door hen bezette vestingstad Woerden toch een doorbraak te forceren. Over het bevroren inundatiewater trok een leger van 8000 man onder generaal Luxembourg in de richting van de de richting van de Meijekade. Over weteringen moesten bruggen worden geslagen, zoals over de snelstromende Slimmen Wetering (slim = oud woord voor krom). Maar het vroor niet echt door en het ijs bleek onbetrouwbaar. Verscheidende soldaten zakten door het ijs en een twaalftal verdronk; sommigen konden nog bij hun haren uit het ijzige water worden getrokken. Toen Luxembourg eindelijk de Meijekade bereikte, werd hij onder vuur genomen door een uitlegger, die bij de Kooi was geposteerd, terwijl gewapende boeren uit de omtrek wisten te voorkomen, dat de Franse voorhoede het platteland om Nieuwkoop gingen plunderen.
De Fransen bereikten uiteindelijk wel Zwammerdam maar konden door de invallende dooi niet verder naar Alphen a/d Rijn optrekken. Via Zwammerdam en Bodegraven trokken zij plunderend en brandstichtend terug naar Woerden. De Republiek was gered....