PŁONNE
Wieś została wymieniona w trakcie procesu polsko-krzyżackiego w 1412 r. jako Plono. W 1448 r. wzmiankowano o parafii w Płonnem, a w 1497 r. o plebanie Mateuszu.
W 1564 r. majątek należał do Tomasza Białkowskiego, zaś od drugiej połowy XVIII w. do Dziewanowskich. W 1759 r. w Płonnem urodził się Dominik Dziewanowski, późniejszy generał Wojsk Polskich, który po klęsce Napoleona w 1814 r. powrócił do kraju i osiadł w tutejszym majątku, w którym zmarł w 1827 r. Ówczesny majątek obejmował: Płonne, Płonko, Bocheniec, Łubki oraz kolonie Rodzone i Smolniki. Kolejnymi właścicielami majątku byli Piwniccy oraz Łempiccy. Wieś została wymieniona w korespondencji Fryderyka Chopina.
We wsi znajduje się przebudowany dom, w którym mieszkała 4-krotnie w latach 1926–1935 Maria Dąbrowska, która według tradycji napisała w Płonnem „Noce i dnie”.
Gotycki kościół św. Jakuba został zbudowany około 1402 r. i przebudowany w latach 1545–1546 przez Erazma Kretkowskiego. Na cmentarzu przykościelnym znajduje się obelisk ku czci kapitana Jana Dziewanowskiego, bohatera szarży spod Samosierry. Zachował się też zrujnowany dwór z początku XIX w., który przed wojną należał do Łempickich, a w jego otoczeniu park krajobrazowy z końca XVIII w. z modrzewiami – pomnikami przyrody. Na niewielkim wzgórzu usytuowany jest stary cmentarz rzymsko-katolicki z XVIII w., z grobowcami dawnych właścicieli ziemskich – mocno zaniedbany.
