Betonowiec – statek o kadłubie zbudowanym z żelazobetonu. Konstrukcje tego rodzaju były budowane od połowy XIX w., szczególnie w czasie wojen światowych przez m.in. Niemców i Amerykanów.
W czerwcu 1942 roku został utworzony na terenie Trzeciej Rzeszy specjalny komitet, który miał za zadanie zająć się budową tego typu statków. Nosił on nazwę "Sonderausschuss Betonschiffbau" (dosłownie: "specjalny wydział – budownictwo statków betonowych"). Jego szefem został mianowany inżynier Ulrich Finsterwalder.
Okręty betonowe budowano głównie w stoczni w Darłowie, z racji ograniczeń wojennych co do użycia stali. Kadłub jednego z nich – "Ulrich Finsterwalder" – znajduje się na jeziorze Dąbie w okolicach Inoujścia, drugi – "Karl Finsterwalder" – na dnie Morza Bałtyckiego w okolicach Wisełki, a trzeci z okolic Darłowa został wysadzony w powietrze na początku lat siedemdziesiątych. Były to tankowce przewożące benzynę syntetyczną z fabryki benzyny syntetycznej w Policach do Świnoujścia. Zastosowanie do ich budowy betonu wynikało z braku stali. Statki o betonowych kadłubach z tych samych przyczyn budowano także w USA zarówno podczas I jak i II wojny światowej, zwłaszcza w czasie operacji w Normandii. Niektóre z nich do tej pory wykorzystywane są jako pływające falochrony.
Ulrich Finsterwalder swój pierwszy rejs odbył w sierpniu 1944 roku. Należał do szczecińskiego armatora Lubberl & CO Reederei.
Statek miał 90 metrów długości, 15 metrów szerokości i 6,5 metrów zanurzenia oraz pojemność 2947 BRT i był przeznaczony do transportu benzyny syntetycznej z rafinerii w Policach.
Został zbombardowany 20 marca 1945 roku przez radzieckie lotnictwo w porcie w Szczecinie.
Po zakończeniu wojny wrak został odholowany do Inoujścia i zatopiony. Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku z inicjatywy koła płetwonurków przy stoczni A. Warskiego wrak został podniesiony i rozpoczęto jego transport do Dąbia, gdzie miał służyć jako basen kąpielowy. Jednak ze względów technicznych realizację pomysłu przerwano i statek ponownie został przetransportowany do Inoujścia, gdzie osiadł na mieliźnie i jest atrakcją turystyczną.
Źródło: Wikipedia
KESZ
Kesz powstał spontanicznie. Od dłuższego czasu mieliśmy w planach podjęcie ukrytej tu skrytki Betonowiec. Niestety, gdy nadarzyła się taka okazja, akuratnie kesz został zarchiwizowany. Postanowiliśmy więc nie marnować wyprawy i założyć w tym ciekawym miejscu nową skrytkę.
Weź coś do pisania. Pamiętaj, że żaden kesz nie jest warty utraty życia i zdrowia. Postępuj rozważnie i bezpiecznie oraz na miarę własnych sił. Wszystko robisz na własną odpowiedzialność.