Pomrowy, pomrowiowate (Limacidae) – rodzina ślimaków płucodysznych z rzędu trzonkoocznych, charakteryzujących się wydłużonym ciałem i muszlą zredukowaną do schowanej pod płaszczem płytki. W Polsce występuje 10 gatunków pomrowiowatych, w tym pomrów wielki, pomrów błękitny i pomrów żółtawy. Tyle Wikipedia. Resztę każdy ogrodnik wie - są wszędzie, żrą wszystko i na pewno nie uprzyjemniają pracy w ogrodzie. Keszer też wie, że są w stanie obsiąść skrytkę i w ten sposób odebrać osobom wrażliwym radość keszowania. Skrytka powstała bynajmniej nie ku ich czci (chociaż swego czasu poświęciłam im jeden ze swoich utworów, który możecie przeczytać poniżej), ale po to, żeby każdy osobiście mógł ukręcić łeb dziadowi!
Pojemnik zawiera logbook i wstrętne certyfikaty dla trzech pierwszych znalazców. Weź coś do pisania.
Skrytkę dedykujemy catnh - twardzielce i miłośniczce mięczaków:)
SUSZONE POMROWY
Wędrują pomrowy
przez pola i rowy.
Mijają stokrotki,
i na wierzbie kotki,
i pierwiosnki białe
i źdźbła trawy małe –
- tego nie zjadają,
smaczniejszy cel mają.
Pełzną tak powoli
do kiełków na roli,
ich listków zielonych
świeżo wystawionych.
Pomrów za pomrowem
wędrują nad rowem
i przez kretowisko.
Chyba są już blisko.
Wreszcie widać pole
tuż przed nimi w dole.
Przylazły pomrowy,
a tu kłopot nowy,
bo rolnik się nie dał,
kiełki szybko sprzedał;
nim wyrosła fasola,
wszystko zebrał z pola.
Wracają pomrowy
przez pola i rowy.
Pełzną tłuste cielska.
Będą jadły zielsko!
Przeszły już pół drogi.
Nie patrzą pod nogi.
Aż tu jeden duży
wleciał do kałuży.
Za nim pozostałe
w wodzie się skąpały.
Wylazły pomrowy
mokre aż po głowy.
Idą dalej i w końcu
kładą się na słońcu.
Słońce poświeciło
i je wysuszyło.
Siedzą teraz w rowie
pomrów przy pomrowie
niezadowolone
POMROWY SUSZONE.