Van Wiki overgenomen:
De Stormvloedkering Hollandsche IJssel, of Algerakering is een stuw in de Hollandsche IJssel die dient om te voorkomen dat bij extreem hoogwater teveel water landinwaarts komt. Het is het oudste kunstwerk van de Deltawerken. De kering in de Hollandsche IJssel sluit zo'n vijf tot zes keer per jaar.
In januari 1954, nog geen jaar na de Watersnood werd begonnen met de eerste baggerwerkzaamheden. Op 6 mei 1958 werd de eerste schuif voor het eerst neergelaten als proef. Later dat jaar, op 22 oktober werd de Stormvloedkering Hollandsche IJssel in gebruik genomen. De kering kreeg bij deze gelegenheid de naam "Algerakering", naar de twaalf dagen eerder wegens gezondheidsredenen afgetreden minister van Verkeer en Waterstaat Algera. De architecten waren J.A.G. van der Steur jr. en H.G. Kroon.
De stormvloedkering is gebouwd in de Hollandsche IJssel bij Capelle aan den IJssel en Krimpen aan den IJssel, te oosten van Rotterdam. Omdat de Hollandsche IJssel een belangrijke scheepvaartroute is, kon deze niet worden afgesloten met een dam. Anderzijds zou door een afsluiting de drinkwatervoorziening in een groot deel van Zuid-Holland zekerder kunnen worden door minder instroom van zout water in de polders. Daarom werd gekozen voor een stormvloedkering met twee beweegbare schuiven die tussen betonnen torens hangen. Normaal gesproken varen de schepen onder de schuiven door. Alleen bij zeer hoogwater worden de schuiven neergelaten, waardoor de rivier volledig is afgesloten. Schepen kunnen dan nog passeren via de Algerasluis, een direct noordwestelijk van de kering gelegen schutsluis die een breedte heeft van 24 meter.
De twee schuiven van de kering ruim tachtig meter breed en 11,5 meter hoog zijn ieder tussen twee torens met een hoogte van 45 meter aan staalkabels opgehangen.
Als de schuiven omhoog staan zijn de vier torens waar de schuiven tussen bevestigd zijn, blauw verlicht. Indien de schuiven naar beneden zijn, zijn de torens rood verlicht. Op deze manier is ook in het donker te zien wanneer de kering is gesloten, wat wel zo veilig is voor schepen.
De totale kosten van de Stormvloedkering Hollandsche IJssel bedroegen ongeveer veertig miljoen gulden.
Over kering werd de Algerabrug aangelegd, de eerste vaste oeververbinding tussen de Krimpenerwaard en het vasteland van Zuid-Holland. Deze verbinding maakt deel uit van de N210. De brug is gelegen op de westelijke zijde van de stuw en sluis. Het is de enige vaste oeververbinding van de Krimpenerwaard ten westen van de lijn Gouda-Bergambacht. De brug telt 3 rijstroken, waarvan een wisselstrook. Aan de westzijde bevindt zich een apart fietspad. De brug is een knelpunt voor het autoverkeer tijdens de spitsuren. In 2009 werd de brug gerenoveerd. Bij extreem weer (sneeuw, gladheid en windstoten) kan de brug afgesloten worden. Dit gebeurde tijdens het extreme sneeuwweer in december 2005.
Door de komst van de Maeslantkering in 1997 is het achterliggende gebied beter beschermd, maar de Stormvloedkering Hollandsche IJssel is er niet overbodig door geworden. De schuiven worden eerder neergelaten bij storm en springtij dan dat de Maeslantkering zou sluiten. De beslissing om de Maeslantkering in werking te zetten wordt door computers genomen en gaat alleen dicht bij extreem gevaar, de Algerakering is dan al lang dicht. De procedure om de Maeslantkering te sluiten duurt ook veel langer en neemt vele uren in beslag, terwijl de Algerakering met een druk op de knop kan worden gesloten.