Skrzynka jest częścią projektu
"Geocaching dookoła Kotliny Jeleniogórskiej"
Śląski Grzbiet stanowi jedną z części Głównego Grzbietu Karkonoszy. Ma on charakter rozległej zrównanej wierzchowiny, położonej na wysokości 1350-1400 m n.p.m., z której wznosi się większość karkonoskich szczytów. Zazwyczaj są to kopulaste wierzchołki pokryte rumowiskiem skalnym. W środkowej części Przełęcz Karkonoska (1198 m n.p.m.) i Przełęcz Dołek (1178 m n.p.m.) dzielą grzbiet na dwie części. Grzbiet ma dwie kulminacje: na zachodzie Wielki Szyszak (1509 m n.p.m.), a na wschodzie Smogornię (1489 m n.p.m.).
W obrębie powierzchni szczytowej, na wschodzie pomiędzy Smogornią po polskiej stronie, a Luční horą (1547 m n.p.m.) po stronie czeskiej oraz na zachodzie pomiędzy Łabskim Szczytem (1472 m n.p.m.) po polskiej stronie, a Kotelem (1435 m n.p.m.) po czeskiej stronie, występują rozległe spłaszczenia, tzw. równie, łączące Śląski Grzbiet z sąsiednim, równoległym Czeskim Grzbietem, które kiedyś brane były za zachowane powierzchnie zrównań denudacyjnych.
Grzbiet Śląski tworzy długi wał, o w miarę wyrównanej wierzchowinie, z wystającymi niezbyt wysoko, szpiczastymi lub kopulastymi wierzchołkami. Na wierzchowinie można obserwować formy będące efektem działalności procesów peryglacjalnych. Na zrównaniach grzbietowych oraz na zboczach występują obszerne torfowiska wysokie, niecki denudacyjne, kopulaste garby i ostańce skalne. Powierzchnia wierzchowiny grzbietu przechodzi wyraźnym załomem w północny stok Karkonoszy. Północny skłon jest wysoki i stromy z licznymi dolinami potoków, które go rozczłonkowują, tworząc boczne odgałęzienia. Południowy skłon składa się z wyraźnych spłaszczeń pooddzielanych głęboko wciętym dolinami rzecznymi. Z grzbietu i zboczy, zwłaszcza północnych sterczą liczne skałki.
Śląski Grzbiet utworzony jest w całości z granitowego trzonu wyniesionego podczas alpejskich ruchów górotwórczych w trzeciorzędzie, z osią o kierunku WWN-EES. Jest on wyniesiony ponad Kotlinę Jeleniogórską o 1200 m. Prawdopodobnie jest to spowodowane uskokiem tektonicznym.
Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej
Szlak turystyczny o długości ok. 30 km, oznakowany kolorem czerwonym, prowadzący głównym grzbietem Karkonoszy – na przemian po polskiej i czeskiej (dawniej czechosłowackiej) stronie granicy.
Droga Przyjaźni rozpoczyna się na Szrenicy, następnie przebiega nad Śnieżnymi Kotłami, przez Czarną Przełęcz, Śląskie Kamienie, Przełęcz Karkonoską, Słonecznik, Schronisko Górskie „Dom Śląski”, Śnieżkę, Czarną Kopę, Przełęcz Sowią do Przełęczy Okraj. Na odcinku: Szrenica – Schronisko Górskie „Dom Śląski” pokrywa się z Głównym Szlakiem Sudeckim.
Cesta česko-polského přátelství
Hřebenová červeně značená turistická magistrála v Krkonoších vedoucí z rozcestí pod Tvarožníkem kolem Špindlerovy boudy přes Sněžku na Pomezní Boudy po státní hranici České republiky a Polska nebo v její blízkosti. V evidenci Klubu českých turistů má trasa číslo 0401. Ve většině trasy je vybavena jak českými směrovkami se vzdálenostmi v kilometrech, tak polskými směrovkami se vzdálenostmi v hodinách.
28 kilometrů dlouhá trasa vede z rozcestí pod Tvarožníkem po česko-polské státní hranici kolem České budky, Sněžných jam, z polské strany obchází Vysoké Kolo a přes Mužské a Dívčí kameny pokračuje na Petrovu boudu a Špindlerovu boudu. Odtud stoupá úbočím Malého Šišáku a vzdaluje se od hranice do polského území ke skále Słonecznik, nad jezery Wielki a Mały Staw se pak vrací na hranici do Obřího sedla, kde se nacházela Obří bouda (v současnosti zde stojí pouze bouda Slezský dům na polské straně hranice). Přes vrchol Sněžky vede cesta dále poblíž hranice přes Svorovou horu až k hraničnímu přechodu Pomezní Boudy – v závěrečném úseku státní hranici opisuje polská modře značená trasa, zatímco červená magistrála si cestu zkracuje přes české území.