Kapliczka to niewielka budowla kultowa, wznoszona przy drogach lub rozdrożach w celach wotywnych, dziękczynnych, obrzędowych itp., w najprostszej formie drewniana skrzynka z obrazem lub rzeźbą – świątkiem Jezusa, Matki Bożej lub świętego zawieszona na drzewie lub słupie. W formie rozbudowanej niewielka forma architektoniczna drewniana lub murowana, czasami mała kaplica.
Dokładnie nie wiadomo, kiedy zaczęto budować kapliczki. Geneza tych obiektów kultu, jest bowiem bardzo stara i niezbyt jasna, posiadająca przynajmniej kilka sugerowanych źródeł. Według jednej z wersji, nazwa „kapliczka” wywodzi się od łacińskiego wyrazu „cappa”, czyli płaszcz. Domniemywa się, że chodzi tu o płaszcz św. Marcina, biskupa z Tours, który przechowywany był w specjalnej celi – pomieszczeniu wewnątrz specjalnego, niewielkiego kultowego budynku o charakterystycznych kształtach, zwanym właśnie „kaplicą”. Według innych przypuszczeń już św. Ambroży, biskup Mediolanu z II poł. IV wieku wspominał o kapliczkach, jako o miejscach kultu. Oficjalnie zgodę na odprawianie nabożeństw przy kapliczkach zatwierdził natomiast sobór w Agda z początków VI wieku.
Odrębną kwestię stanowi hipoteza części badaczy, dopatrujących się w kapliczkach treści zupełnie niechrześcijańskich. Według nich, zwłaszcza rzadko spotykany na Warmii typ kapliczek słupowych (kapliczek umieszczonych na drewnianych lub murowanych wysokich słupach), jest niezwykle podobny do pogańskich słupów kultowych (hipoteza ta jest jednak słabo udokumentowana i oparta na mało wiarygodnych źródłach). O "pogańskich kapliczkach" pisał choćby Nestor w IX w.: (…) jeśli kto umierał, to czynili nad nim tryznę, a potem czynili stos wielki i wkładali na ten stos umarłego i spalali, a potem, zebrawszy kości, wkładali je w małe naczynie i stawiali na słupie przy drogach, jak czynią Wiatycze i dziś. Podobne praktyki pogrzebowe były powszechne u ruskich plemion Kryniczan, Radymiczan, Siewierzan i Wiatyczan. Wpływ tych pogańskich obiektów kultowych na chrześcijańskie kapliczki, wbrew niektórym opiniom, nie wydaje się istotny, a przynajmniej jest to hipoteza bardzo słabo udokumentowana i oparta na mało naukowych źródłach (strona internetowa).
W okresie późniejszym, kapliczki ustawiano na skrzyżowaniach dróg, w miejscach objawień religijnych lub ważnych dla społeczności lokalnej wydarzeń. Ze względu na niski koszt budowy fundowane były przez mniej zamożnych wiernych. Są nieodłącznym elementem krajobrazu polskiego, choć występują też w innych krajach europejskich. Tradycja budowania kapliczek jest nadal żywa, wznoszone są nadal obiekty tego typu. W samej wsi również znajdziemy wiele kaplicznych, zdecydowanie większych i bogatszych.
Na chwilę utworzenia skrzynka zawierała:
- brelok do kluczy – „Jawor - Miasto Chleba – Miasto Pokoju”,
- długopis – „Jawor - Miasto Chleba – Miasto Pokoju”,
- opaskę odblaskowa,
- magnes na lodówkę – „Jawor - Miasto Chleba – Miasto Pokoju”,
- smycz – „Jawor - Miasto Chleba – Miasto Pokoju”,
- naklejkę z herbem miasta Jawor
Proszę o wpisywanie w logu (zarówno elektronicznym jak i papierowym) ewentualnych "IN/OUT"
Proszę o skuteczne zamaskowanie skrytki.
UWAGA: Skrytka znajduje się w pobliżu skrzyżowania z bardzo ruchliwą drogą.
Proszę o zachowanie szczególnej ostrożności!!!