Linia kolejowa nr 274 – linia kolejowa łącząca stację Wrocław Świebodzki ze stacją Zgorzelec i dalej prowadząca do Drezna, stanowi oś północ – południe Śląskiej Kolei Górskiej. sieci linii kolejowych wybudowanych w trudnym terenie górskim Dolnego Śląska przez koleje pruskie KPEV. Linia Wrocław – Zgorzelec była jedną z pierwszych w Europie zelektryfikowanych linii kolejowych (w latach 1916-1928). Trakcja elektryczna została zdemontowana pod koniec II wojny światowej, ponowna elektryfikacja odcinka z Wrocławia została przeprowadzona w 1965 roku.
Budowa
Z inicjatywy G.H. Ruffera w marcu 1837 powstał komitet budowy linii kolejowej z Wrocławia do Wałbrzycha. Planowana budowa linii miała ułatwić zbyt wytwarzanych w Wałbrzychu i okolicach towarów – zarówno na lokalnym rynku wrocławskim jak i ekspediowanych z wrocławskich portów rzecznych. Powstałe Towarzystwo Kolei Wrocławsko-Świdnicko-Świebodzkiej doprowadziło do uruchomienia linii Wrocław Świebodzki – Świebodzice 29 października 1843.
W roku 1844 liczącą 58 kilometrów linię pokonywały 3 (w lecie) lub 2 (zimą) pary pociągów, wyruszające równocześnie z obu krańców jednotorowej linii i mijające się w Imbramowicach. W związku z rozwojem towarowego transportu kolejowego, celem uniknięcia kosztownych i uciążliwych przeładunków towarów na stacjach krańcowych w roku 1847 wybudowano połączenie, umożliwiające przejazd pociągów z linii Świebodzkiej na wrocławski Dworzec Główny i dalej trasą Kolei Górnośląskiej do Opola.
W 1851 roku linia została przedłużona do Wałbrzycha. W 1862 roku podjęto decyzję o budowie połączenia Zgorzelec-Wałbrzych-Międzylesie. Planowana linia kolejowa miała stanowić fragment linii kolejowej Berlin-Wiedeń a także przyczynić się do rozwoju podupadającego przemysłu włókienniczego i wydobywczego w regionie Wałbrzycha, Jeleniej Góry i Kamiennej Góry. Projekt został ukończony w 1867 roku.
Elektryfikacja:
Od roku 1899 prowadzono w Niemczech studia nad elektryfikacją linii kolejowych. W roku 1908 Ministerstwo Robót Publicznych opracowało plan elektryfikacji linii w "trójkącie saksońskim" oraz odcinka Lubań Śląski – Jaworzyna Śląska wraz z odgałęzieniami. Wybór tej linii kolejowej do pionierskich prac elektryfikacyjnych był uzasadniany niską efektywnością stosowanej trakcji parowej wynikającą z trudnego profilu linii, ciężkich warunków zimowych oraz niewielkich odległości pomiędzy stacjami (średnio 5 km). W latach 1912-1914 zbudowano na użytek kolei elektrownię cieplną w Ścinawce, a w 1913 przeprowadzono pierwsze próby z wykorzystaniem trakcji elektrycznej na 3 kilometrowym odcinku koło Jakuszyc (obecnie wyłączony z eksploatacji fragment linii 311 Jelenia Góra – Szklarska Poręba – Harrachov). W czerwcu 1914 roku zelektryfikowano blisko 35 kilometrowy odcinek linii z Wałbrzycha do Mezimesti (obecnie częściowo rozebrana linia 291). Z uwagi na wybuch I wojny światowej i kryzys powojenny projekt elektryfikacji był realizowany znacznie dłużej niż początkowo planowano i trwał do 1928 roku.
*W TRAKCIE SZUKANIA UWAGA NA POCIĄGI!!! ABY PODJĄĆ KESZ NIE TRZEBA WCHODZIĆ NA TOROWISKO