De in 1926 gebouw de turfstooiselfabriek met fabriekspijp van de firma Veldkamp. Op de fabriekspijp is de naam van de firma in witte letters geschilderd. Momenteel heeft een deel van het gebouw een horeca bestemming gekregen en is hier het zogenaamde 'Turfcafe' in gevestigd. Vanwege diverse verbouwingen en aanpassingen zullen alleen de hoofdvorm van het gebouw en de fabriekspijp onder de provinciale bescherming vallen. De fabriek is gelegen aan Kanaal A, die een belangrijke rol speelde in de bedrijfsvoering van de turfstrooiselfabriek in relatie tot de bevoorrading en de distributie. De hiertoe aangelegde kademuur met houten beschoeiing is nog aanwezig. De fabriek maakt tegenwoordig deel uit van een industrieterrein tussen Schoonebeek en Zandpol.
Mijn vader heeft zijn kinder/ jeugd jaren tegenover deze gewoond, en heeft kort geleden zijn levensverhaal op papier gezet hieronder een klein stukje over wat hij in deze omgeving heeft meegemaakt:
"Ik herinner mij nog dat ik bij Juf Huisman in de klas heb gezeten en bij meester de Vries, meester Berends en natuurlijk meester Kroon. Tegenover "Veldkamp" de turffabriek heeft mijn vader, toen ik 7 jaar oud was, een huis laten zetten door aannemer Jager. Daarvoor woonden we ook aan Kanaal A, maar op een andere plek. Mijn vader had een mooie baan bij de wegenbouw en zodoende kon dat. Dan lijkt het alsof er altijd overal geld genoeg voor was, maar dat is ook weer niet zo. Ik weet nog dat mijn vader vertelde dat er een Fries, alle dagen op een kinderfiets naar het werk kwam. Wij hadden nog wel een grote fiets over. Die heeft mijn vader toen geruild voor die kinderfiets. Zo ben ik aan mijn eerste fiets gekomen. Op deze fiets heb ik leren fietsen en dat ging ook wel eens fout, want ik ben toch wel eens de sloot in gefietst.
Rieks op jonge leeftijd
In 1940 begon de oorlog. ik was toen 9 jaar en kan het me nog goed herinneren. De vliegtuigen die om 12.00 uur ronkend richting Duitsland vlogen en 's avonds weer terug. En af en toe kwam er eentje naar beneden. Dat was voor ons sensatie!
Tijdens de oorlog werkten er bij Veldkamp, de turffabriek, veel mensen in opdracht van de Duitsers. Ook mijn vader. Als je bij de turffabriek ging werken hoefde je niet naar Duitsland. Maar de turffabriek werd ook nog wel eens beschoten en de potten met cokes vlogen dan in brand. Dat bleef heel lang smeulen. Tijdens die beschietingen moesten wij achter onze turfbult gaan schuilen. Mijn moeder ging dan nog al eens aan de verkeerde kant van de bult zitten. Misschien wel door de zenuwen. Ik moest haar dan altijd meetrekken........Ik denk dat je de schietgaten in ons ouderlijk huis nog wel kunt zien.
Tuffabriek, 1964
Hoewel het allemaal heel erg serieus en gevaarlijk was, beleefden wij, kinderen, dit als een groot spannend avontuur. Maar het liep niet altijd goed af. De moeder en de zus van jan Supheert zijn bij deze beschietingen om het leven gekomen.
Tegenover ons was ook een schuilkelder, vlakbij de familie Kok. We noemden ze de "Kokkies" . De ondergrondse zorgde ervoor dat ze eten kregen. Deze onderduikers kwamen vaak bij ons thuis en vertelden dan allemaal spannende verhalen over wat ze hadden gedaan en meegemaakt en waarom ze dan ondergedoken waren. Eigenlijk waren dat niet van die mooie verhalen, want ze hadden ook wel eens iemand omgebracht....
Honger hadden we nooit in de oorlog. Er was wel eens gebrek aan iets, maar het lukte redelijk goed om dan het een en ander te ruilen. Wij hadden altijd wel vlees. Ik moest wel eens een "ongenummerd" biggetje uit Schoonebeek ophalen en door het veld meenemen naar huis. Daar hadden wij in de schuur een "hok" gemaakt van strobalen, zo hoog dat je het varken niet kon zien. Al het vee werd genummerd in die tijd zodat het allemaal geregistreerd kon worden en was het dus zaak een ongenummerd biggetje of lam te regelen, want het moest ook nog illegaal geslacht worden. Daarvoor kwam Herman Reuvers, de dove slager. Hij kwam dan bij je thuis, slachtte het beest en zoutte het in. En met vlees kon je weer ruilen. Bv. met loog van de schippers. Hiermee konden wij weer groene zeep maken.
Ook de gemeente deelde wel eens wat uit. Zo ben ik aan een lange onderbroek met "klappe"gekomen. Dat was iets bijzonders. Of je kon af en toe klompen bij de gemeente krijgen."