De micro is te pakken vanaf de kant van de weg, dus je hoeft het terein niet op
Je mag natuurlijk altijd wel de kerk van dichterbij bekijken en mooie fotos zijn natuurlijk ook
altijd welkom
Pas op dat je zo onopvallend mogelijk logt, het kan op sommige momenten druk zijn in de omgeving i.v.m. het naastegelegen zalencentrum "het Brandpunt"
Succes met de cache
groeten Lucky1979
Geschiedenis van de Paaskerk
De Paaskerk was niet altijd Paaskerk. Van 'een groepje afgescheidenen' ging het in ruim 130 jaar naar een PKN-kerk. Een overzicht door Johan Hut.
Oorspronkelijk was de Gereformeerde Kerk van Baarn niet veel meer dan een huiskamergroep. In vele plaatsen in Nederland waren sinds 1834 groepen afgescheiden van de Nederlandse Hervormde Kerk. De critici vonden dat koning Willem I zich te veel met de kerk bemoeide en dat de hervormden te vrijzinnig geworden waren. In Baarn richtten de afgescheidenen niet meteen een Gereformeerde Kerk op, maar kwamen eerst zo’n twintig jaar informeel bijeen in een huiskamer. Jacob de Ruig, een schoenmaker uit Soest, ging meestal als lekenpreker voor.
Op 25 mei 1876 werd officieel de Christelijke Gereformeerde Kerk van Baarn opgericht. De leden bouwden een eenvoudig kerkje, dat al snel te klein was. Dankzij connecties met prins Hendrik, een broer van koning Willem III en bewoner van paleis Soestdijk, kon men een mooi stuk grond pachten aan de Oude Utrechtseweg. Daarop werd in 1880 het huidige kerkgebouw gebouwd. Een jaar eerder was daarnaast al een pastorie gebouwd voor de eerste predikant: ds. A.H. Gezelle Meerburg.
Een aantal leden van de ‘huiskamergroep’ ging niet mee in de officiële kerk. Toen onder leiding van Abraham Kuyper de tweede grote afsplitsing van de Nederlandse Hervormde Kerk plaatsvond, besloot ook deze groep tot de oprichting van een officiële kerk: de Nederduitsch Gereformeerde Kerk. Eerste predikant werd dr. H.H. Kuyper, een zoon van Abraham. Naar landelijk voorbeeld gingen ook in Baarn de twee kerken samen. In 1893 ontstond zo de Gereformeerde Kerk van Baarn. Een klein groepje was het niet met die vereniging eens en ging door onder de oude naam: Christelijke Gereformeerde Kerk. Die kerk bestaat nog steeds en heeft een fraai kerkgebouw aan de Nassaulaan.
Laanstraatkerk
Aan het begin van de twintigste eeuw groeide de gemeente snel. Het kerkgebouw werd twee keer uitgebreid, maar dat bleek niet afdoende. Na diverse noodmaatregelen kocht de gemeente in 1937 een schoolgebouw in de Laanstraat, thans de belangrijkste winkelstraat. Enkele klaslokalen werden samengevoegd tot kerkzaal. De groei van het ledental had er ook toe geleid dat een tweede predikant was aangesteld.
In 1926 vond landelijk een crisis plaats in de Gereformeerde Kerken. De Amsterdamse predikant ds. J.G. Geelkerken vond het niet erg als je het scheppingsverhaal niet helemaal letterlijk nam. Hij werd daarvoor geschorst, waarna aanhangers van hem de Gereformeerde Kerk in Hersteld Verband oprichtten. In de provincie Utrecht werden er slechts vier gemeenten gesticht, maar een daarvan was wel in Baarn, in de Kapelstraat. De nieuwe kerk bestond slechts twintig jaar en keerde in 1946 terug in de oude moederschoot van de hervormde kerk, die in die tijd ook als vrijzinnig bekendstond. Veel later, in de jaren zestig, toen er heel wat meer ter discussie werd gesteld, werd ds. Geelkerken door de Gereformeerde Kerken postuum gerehabiliteerd.
Vrijmaking
De laatste afsplitsing van de Gereformeerde Kerken deed veel meer stof opwaaien. In 1944 werd landelijk de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt opgericht, in Baarn eind 1945. Er werden discussies gevoerd over de vraag of je behouden bent als je gedoopt bent. Het belangrijkste bezwaar van de vrijgemaakten was, dat meningen van bovenaf werden opgelegd (leerregels). In Baarn maakten 170 leden zich vrij. In de jaren vijftig en zestig werden pogingen gedaan tot hereniging, maar voorstanders daarvan waren in de minderheid. De bekende vrijgemaakte predikant ds. W. Borgdorff hield de deur wel open, maar toen hij in 1971 overleed, was hereniging definitief van de baan.
Hart van Nederland
Van 1940 tot 1960 steeg het inwonertal van Baarn met maar liefst zestig procent. Omdat het percentage gereformeerden constant op tien procent bleef, groeide de kerk mee. Er was echter ook nog een bijzondere reden voor een bloeiend gemeenteleven. In een tijd van tien jaar na de Tweede Wereldoorlog, werden in Baarn het Zendingscentrum en het Evangelisatiecentrum van de landelijke Gereformeerde Kerken gevestigd, alsmede De Nijenburgh en De Jelburg, opleidingen voor kerkelijk werkers. Vele studenten, medewerkers en stafleden (waaronder veel dominees) woonden in Baarn.
Al in 1953 kocht de kerk een stuk bouwgrond aan de Eemweg. In 1964 werd daar de Opstandingskerk gebouwd, nadat de Laanstraatkerk was verkocht. De andere kerk werd bij die gelegenheid Kruiskerk gedoopt. De groei van de gemeente leidde ook tot de aanstelling van een derde predikant, van 1972 tot 1975. Na het vertrek van twee van hen werd het aantal weer op twee gesteld, met als voornaamste motivatie dat gemeenteleden inmiddels taken van de predikanten hadden overgenomen.
Creatief met kerk
Zowel de kerkdiensten als het gemeenteleven hadden er tientallen jaren lang identiek uitgezien. Halverwege de jaren zestig begon er veel te veranderen. Er kwam meer ruimte voor kinderen, vrouwen mochten ouderling worden en er werd geëxperimenteerd met alternatieve kerkdiensten. Sommige leden ging het allemaal te snel en verlieten de kerk. Anderen ging het niet snel genoeg en liepen ook weg. Het leidde in ieder geval tot bezinning op wat de kerk werkelijk wilde.
De alternatieve kerkdiensten bleven lang beperkt tot experimenten. Pas in 1984 werd een structureel nieuwe weg ingeslagen met de ‘creatieve diensten’, die een reactie waren op de uittocht van jongeren uit de kerk. Kenmerkend voor deze diensten waren de voorbereiding door grote groepen gemeenteleden, de betrokkenheid van kerkgangers bij de dienst en de kleine rol van de predikant. Verder werd het gesproken woord uitgebreid ondersteund door beelden (met name dia’s), wat heel ongewoon was in (gereformeerde) kerkdiensten.
Omdat smaken nou eenmaal steeds veranderen, maakten de creatieve diensten in de jaren negentig plaats voor meditatieve diensten, waarin meer nadruk ligt op sfeer dan op actie.
180 graden om
De Gereformeerde Kerk van Baarn gonst al bijna veertig jaar van de activiteiten, maar het ledental blijft teruglopen. Van 2500 in de jaren zestig is het teruggelopen tot 1600 nu. Daarom werd in 1994 het pijnlijke besluit genomen de Opstandingskerk af te stoten. Op 26 februari 1995 werd de afscheidsdienst gehouden. Het gebouw werd vervolgens verbouwd tot het appartementencomplex Ruysdaelhof.
Al snel werd een positieve uitleg gegeven aan het afstoten van het kerkgebouw. Als je toch met z’n allen in één kerk past, is het goed om dat ook te doen en niet in twee halfvolle kerken te gaan zitten. Bovendien kwam door de verkoop geld vrij om de Kruiskerk een enorme facelift te geven. Het hele interieur ging eruit en werd vervolgens 180 graden gedraaid, alles werd opgeknapt en er kwam een grote ontmoetingszaal tussen de kerk en Het Brandpunt. De naam werd veranderd in Paaskerk, waarmee Kruiskerk en Opstandingskerk in naam verenigd werden.
De draai van 180 graden is (onbedoeld) symbolisch voor de draai die de Gereformeerde Kerk heeft gemaakt in opvattingen en stijl. Hij was ontstaan omdat gereformeerden de hervormde kerk te vrijzinnig vonden. Gereformeerden waren ‘recht in de leer’. Inmiddels staat men open voor ideeën van mensen en probeert men bij de tijd te blijven. Hebben de gereformeerden in Baarn in 125 jaar zelf een draai van 180 graden gemaakt?
Over de Paaskerk
De Paaskerk aan de Oude Utrechtseweg heeft haar wortels in de gereformeerde traditie en maakt sinds 2004 deel uit van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN). De Paaskerkgemeente bestaat uit circa 1500 leden en gastleden. In Beraadsgroepen en Werkgroepen zijn de activiteiten van de vele vrijwilligers ondergebracht.
De Paaskerk is een levende en bonte geloofsgemeenschap die in samenspraak met de Bijbel zoekt naar doel en zin in deze tijd van leven. Gastvrijheid en saamhorigheid gaan hand in hand met verbondenheid en gemeenschapsgevoel. De sfeer is warm en open en nodigt uit tot deelname aan het bruisende gemeenteleven. Alle leeftijdscategorieën zijn goed vertegenwoordigd.
In de zondagse kerkdiensten nemen circa driehonderd mensen deel aan de viering. Deze viering is het uitgangspunt voor het gemeenteleven. Het gesprek met de Bijbel motiveert tot bewust en geïnspireerd leven. De muzikale ondersteuning neemt een belangrijke plaats in, veel gemeenteleden doen hieraan mee: Cantorij, Kinderkoor, Dominicuskoor en muzikanten vormen de ruggengraat in de grote variatie aan kerkdiensten.
In vele gespreksgroepen en bijeenkomsten krijgt het gemeenteleven door de week gestalte. Er worden bijeenkomsten gehouden rond preekvoorbereiding of actuele thema's en een groeiende ontwikkeling is het samenbrengen van mensen die in een specifieke situatie verkeren, zoals mensen die een partner hebben verloren, mensen met een lichamelijke handicap, mensen zonder werk, enz. In de plaatselijke kranten worden plaatsgenoten regelmatig uitgenodigd aan deze bijeenkomsten deel te nemen.
Het ruim 130 jaar oude kerkgebouw heeft in 1996 een verrassende renovatie ondergaan en is uitermate geschikt voor multifunctioneel gebruik. De akoestiek is uitstekend, evenals de kwaliteit van het orgel en de vleugel. Religieuze kunstwerken van Ruud Bartlema sieren de muren. Door de combinatie met zalencentrum Het Brandpunt kent het gebouw vele mogelijkheden.
Signatuur (kerkelijke ligging)
De Paaskerk hoort theologisch gesproken tot het middengebied van de Protestantse kerkgemeenschap. De belangrijkste aspecten die er benadrukt worden zijn:
* het geloof in God als een bron van troost en levenskracht
* de navolging van Jezus
* het oproepen tot dienst aan de naaste en de samenleving
Inspiratie vindt men in de Bijbel, in elementen uit de Christelijke traditie en andere godsdiensten.
Van huis uit was deze kerk een synodaal gereformeerde kerk met de bijbehorende theologie. Ze is in de ontwikkeling van na de Tweede Wereldoorlog meegegroeid naar een gemeenschap van mensen met een zeer gevarieerd geloofsgoed, die elkaar veelal in liefde respecteren.
Kerkgebouw
De Paaskerk is in 2009 uitgeroepen tot mooiste kerkgebouw van de provincie Utrecht. Het interieur speelde daarbij een rol, maar ook het exterieur. De kerk werd in 1880 gebouwd in een nieuwe villawijk, op grond die gepacht werd van paleis Soestdijk. De bewoner van het paleis, prins Hendrik, wilde een mooi gebouw, zodat de architect Sytze Wierda een kerk ontwierp met torentjes en tierelantijntjes, eigenlijk meer rooms-katholiek dan protestants. Omdat de prins niet wilde dat de villabewoners op zondagochtend zouden worden gestoord, kreeg de toren geen klokken.
In 1904 werd de kerk aan de achterkant uitgebouwd. In 1996 vond een grote renovatie van het interieur plaats en werd de kerk via een ontmoetingszaal verbonden met het achtergelegen zalencentrum Het Brandpunt.
Het orgel werd op 19 april 1915 in gebruik genomen. Het werd gebouwd door de firma Standaart met een front dat is afgeleid van het Hoflaankerk-orgel uit Rotterdam. Bij oplevering had het één manuaal en vrij pedaal,
met in totaal 13 stemmen.In 1955 werd begonnen met de uitbreiding van het orgel met een tweede manuaal. Omdat het orgel in de jaren na 1970 steeds minder goed ging functioneren, was een restauratie noodzakelijk. De Gereformeerde Organisten Vereniging adviseerde echter om een nieuw orgel te laten plaatsen in de bestaande orgelkas.
Dat gebeurde in 1981 door Pels & Van Leeuwen. Het werk werd gebouwd met een intonatie in de stijl van de Nederlandse orgelbouw rond 1850. Van Standaart bleef ook enig pijpwerk behouden.
Het orgel werd in 2005 gereviseerd. De tractuur is daarbij stiller gemaakt en de intonatie van de Dulciaan werd gewijzigd, waardoor het register voller en ronder van klank is geworden.