N 51º54.912 E 004º34.573

Geschiedenis

De Hollandse IJssel was oorspronkelijk een zijtak van de Lek, maar die arm is in 1285 afgesloten met een dam. Eeuwenlang bedreigde de rivier omwonenden met overstromingen. Na de watersnoodramp van 1953 is in het kader van het Deltaplan de Stormvloedkering gebouwd. Deze moest het gebied beschermen tegen hoge waterstanden. De waaiersluis in de Hollandse IJssel is in 1860 in gebruik genomen.

In de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 heeft het lot van de tussen de 1 en 1,5 miljoen inwoners van de Randstad aan een zijden draad gehangen. Een deskundige vergeleek die nacht met een kudde olifanten die door het oog van een naald kroop. Hoewel de dijken langs de Hollandse IJssel in een slechte staat verkeerden, was het nooit tot echte maatregelen gekomen. Dit was raar, omdat de dijken ten noorden van de Hollandsche IJssel al meerdere malen doorgebroken waren.

35.000 doden

In de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 rees het water in de Hollandse IJssel tot een hoogte van NAP +3,7. De dijken waren gemiddeld slechts NAP +4,0 meter en verkeerden bovendien in slechte staat. Als de dijken het destijds niet gehouden hadden, waren de gevolgen niet te overzien geweest. In Zeeland overleed tijdens de ramp 1 op de 40 inwoners; was in de Randstad hetzelfde gebeurd, dan zou het aantal slachtoffers in plaats van 1835 tussen de 25.000 tot 35.000 hebben bedragen. In vergelijking: dat zou 8 tot 12 keer het totaal aantal verkeersdoden in Nederland per jaar bij elkaar zijn. Dat er wat moest gebeuren was duidelijk. De Deltacommissie adviseerde een beweegbare stormvloedkering te bouwen in de benedenmond van de Hollandse IJssel. Hoewel dit aanzienlijke kosten met zich mee bracht, zou het altijd nog goedkoper zijn dan structurele dijkophoging langs de Hollandse IJssel. 

Het plan

Uiteindelijk werd gekozen voor een ontwerp waarin werd uitgegaan van een dubbele stormvloedkering met twee tachtig meter brede stalen schuiven, opgehangen tussen heftorens. In uitzonderlijke omstandigheden zouden deze schuiven in het water kunnen worden neergelaten. In de normale situatie (zolang het waterpeil niet boven de NAP +2,5 stijgt) zouden schepen zonder problemen onder de schuiven kunnen doorvaren.

Drukbevaren route afgesloten?

Naast de kering, die de Algerakering werd gedoopt, zou een schutsluis komen die twee functies had. Ten eerste zouden daar schepen door kunnen varen in het geval van een stormvloed. Ten tweede zouden er schepen door kunnen varen als er werkzaamheden aan de kering zijn. Het was uiterst belangrijk te allen tijden de Hollandse IJssel open te houden, omdat deze door zijn afmetingen en diepte een van drukste routes voor de binnenvaart naar Duitsland was.

Vaste oeververbinding

De bouw van de kering werd aangegrepen om een vaste oeververbinding te realiseren. Voor de bouw van de kering was er alleen een veerverbinding over de Hollandse IJsel. De inwoners van de Krimpenerwaard moesten vaak lang wachten om naar de overkant te kunnen. Over de stormvloedkering werd daarom een brug ontworpen. Voor zover de brug over de sluizen liep kon deze opgehaald worden. Het stuk brug dat over de schuiven liep, kreeg dezelfde hoogte als de schuiven op hun hoogste punt waren. De scheepvaart had daardoor geen last van de brug. Tegenwoordig loopt de N210 over deze brug.

Om deze cache te loggen moet je de volgende dingen doen:

Stuur vervolgens een mail naar het volgende email adres:

Large parts of the Netherlands today are below sea level and have in the past been covered by the sea or flooded at regular intervals. The modern Netherlands formed as a result of the interplay of the four main rivers (Rhine, Meuse, Schelde and IJssel) and the influence of the North Sea. The Netherlands is mostly composed of deltaic, coastal and eolian derived sediments during the Pleistocene glacial and interglacial periods.

Fairly all of the west Netherlands is composed of the Rhine-Meuse river estuary, but human intervention greatly modified the natural processes at work. Most of the western Netherlands is below sea level due to the human process of turning standing bodies of water into usable land, a polder.

In eastern Holland, remains are found of the last ice age, which took place approximately ten thousand years ago. As the continental ice sheet moved in from the north, it pushed moraine forward. The ice sheet halted as it covered the eastern half of the Netherlands. After the ice age ended, the moraine remained in the form a long hill-line. The cities of Arnhem and Nijmegen are built upon these hills.

Why the storm surge barrier?

On the night of January 31 1953, the lives of between 1 and 1.5 million inhabitants of the Randstad (the dense-populated area in the west of the Netherlands) were hung by a thread. An expert compared that night to a herd of elephants going through the eye of a needle. Although the dikes of the Hollandse Ijssel were in a very poor state, no real measurements were ever taken. This was strange, because the dikes situated north of the Hollandse Ijssel, had been broken through a number of times previously.
This happened for example in 1574, when the Beggars (the people who wanted to free the Seven Provinces from the Spanish occupier during the Eighty Years’War) pierced the Schieland's Hoge Zeedijk (Schieland’s High Seadike). Consequently, the Prince Alexanderpolder (with 6.3 metres below NAP, the lowest place of the Netherlands), was flooded and with it, the whole of South-Holland. The Beggars were then able to reach Leiden with their ships and free its inhabitants from the Spanish occupation.

35.000 deaths

On the night of January 31, 1953, water in the Hollandse IJssel rose up to NAP + 3.7 m. The dikes had an average height of only NAP + 4.0 metres and were in very poor condition. If the dikes had broken through that night, the consequences would have been disastrous. During the disaster in Zeeland, 1 in 40 inhabitants died. If the same disaster had happened in the Randstad, the number of casualties would have been between 25,000 and 35,000 people, compared to the 1835 deaths in Zeeland. This is 8 to 12 times the number of people that die in traffic accidents in the Netherlands every year. Something had to change, that much was clear. The Deltacommission advised to build a movable storm surge barrier in the Hollandse IJssel. Although this would involve very high costs, it would still be cheaper than a structural raising of the dikes along the Hollandse IJssel.

The plan

Eventually a design was chosen based on building a double storm surge barrier with two steel screens of 80 metres wide. These screens would be hung between two lift towers. In the case of unusual circumstances, these screens would be let down into the water. In the normal situation (as long as the water does not rise over NAP + 2.5 metres), the ships would be able to sail under the screens without problems.

Busy course of navigation closed?

In addition to the surge barrier, which was called the ‘Algerakering’, a screen lock was built. This lock had two functions: Firstly, ships could still sail in the case of a storm tide, and secondly, ships could still sail in the case of work being done on the barrier. It was very important to keep the Hollandse Ijssel open at all times. Because of its size and depth, the river was one of the most important courses of navigation for inland navigation to Germany.

A regular cross-river connection

The construction of the barrier was used to realise a regular cross-river connection. Before the barrier was built, there was only a ferry connection across the Hollandse Ijssel. Because the people living in the Krimpenerwaard often had to wait for a long time before they could cross the river, a bridge was built over the storm surge barrier. The section of the bridge that ran over the locks could be raised. The bridge over the two screens had the same height as the screens on their highest point. The bridge would not affect ships. Today, the N210 (a main road) runs over this bridge.

To log this cache you will need to do the following things: