"De Noordoostpolder viel in 1942 droog, midden in de Tweede Wereldoorlog, 48.000 ha land moest ontgonnen worden. Er was te weinig brandstof voor de trekker en daarom deed men het grondwerk met de hand. Onder moeilijke omstandigheden groeven arbeiders met de schop sloten en greppels in de zware polderklei, zeer zwaar werk. Ten behoeve van de ontginningswerkzaamheden werd er in de Noordoostpolder smalspoor met een spoorbreedte van 700 mm aangelegd. In de kip- of kiepkarren, karren met een bak die naar beide zijden gekanteld kan worden, voerde men de afgegraven grond af. Verschillende kranten schreven in de herfst van 1940 in een artikel over de sluiting van het laatste stuk dijk ten zuidoosten van Schokland: Over het reeds voltooide dijkgedeelte rollen op smalspoor de puffende locomotieven en slepen rijen van kipkarretjes aan, geladen met stort en zetsteen, met klinkers en perkoenen. Eind 1942 werd ook tussen de Zwolse vaart en de Kleiweg smalspoor aangelegd. Naar mate de Tweede Wereldoorlog vorderde was er steeds minder brandstof voor de locomotieven beschikbaar. Men was vindingrijk in de polder. Als oplossing werden paarden voor de kiepkarren gespannen. Soms kwam het ook voor dat een kiepkar door de arbeiders met de hand voortgeduwd moest worden.
Gedurende de oorlog werd in Nederland veel smalspoor materieel door Duitse instanties gevorderd. De Duitsers vonden de ontginningswerken in de pas drooggevallen Noordoostpolder vanwege de voedselvoorziening echter zo belangrijk dat zij het smalspoor daar ongemoeid lieten. Met de kiepkarren werd o.a. materiaal aangevoerd voor de bouw van de boerderijen en wegen. Tijdens de ontginning zijn in de polder in totaal 400 kiepkarren en 16 locomotieven ingezet.
Bij de entree van Marknesse staat als eerbetoon aan de arbeiders een kiepkar (kipkar of kipwagen) die bij de ontginning van de Noordoostpolder gebruikt is. Door hun inspanningen veranderde een kale moerassige zeebodem in vruchtbaar land."
meer kunt u hier lezen (
visit link)
====================
"The Northeast Polder fell dry in 1942, in the middle of World War II, 48,000 ha of land had to be reclaimed. There was not enough fuel for the tractor, so the earthwork was done by hand. Under difficult conditions, workers dug ditches and trenches with shovels in the heavy polder clay, very hard work. For the purpose of reclamation work, narrow gauge track with a gauge of 700 mm was built in the Northeast Polder. The excavated soil was transported in the tipping or dump carts, carts with a body that could be tilted to either side. Several newspapers in the autumn of 1940 wrote in an article about the closure of the last stretch of dike southeast of Schokland: Over the already completed section of dike, puffing locomotives rolled on narrow gauge track and dragged rows of tipping carts, loaded with landfill and sett stone, with clinkers and perkons. In late 1942, narrow gauge track was also laid between Zwolse vaart and Kleiweg. As the Second World War progressed, less and less fuel was available for the locomotives. People were resourceful in the polder. As a solution, horses were harnessed to the tipping carts. Sometimes the workers had to push the tipping carts by hand.
During the war, much narrow-gauge equipment in the Netherlands was requisitioned by German authorities. However, the Germans considered the reclamation works in the newly reclaimed Noordoostpolder so important because of the food supply that they left the narrow gauge railway there undisturbed. Tipper carts were used to transport materials for the construction of farms and roads, among other things. A total of 400 tippers and 16 locomotives were used in the polder during reclamation.
At the entrance to Marknesse, as a tribute to the workers, there is a tipping cart (kipkar or dump truck) that was used during the reclamation of the Noordoostpolder. Their efforts transformed a barren swampy seabed into fertile land."
you can read more here (
visit link)
Translated with www.DeepL.com/Translator (free version)