Steen nabij de Tichelweg - De Lutte (NL) - European Historic Survey Stones, Monuments and Benchmarks on Waymarking.com

"Deze steen ligt op de grens van de marken De Lutte en Berghuizen, maar wordt niet in de tekst van het artikel van J.G.M. Oude Nijhuis genoemd. Op het bijbehorende kaartje is hij wel ingetekend. Hij staat ook niet beschreven in het Lutter Markeboek van 1652. Wilbert Kallenberg schrijft: "Wij beschouwen deze steen onder de berken achter de Elza hoeve aan het weggetje naar de grafheuvels, als een originele Markesteen, een tussensteen op de rechte lijn tussen 20.22.24 en 20.22-01."
zie ook bron: (visit link)

Als je bij de T-splising,waar de Steen in de Tiglerskamo ligt, de weg verder naar links vervolgt, kom je bij een berk, een volgende markesteen tegen: Steen nabij de Tichelweg. In de naam Tichelweg zit het woord tichel, verwant aan het Duitse Ziegel, een baksteen.

Al rond 1440 moet er in dit gebied een pottenbakkerij geweest zijn. Niet alleen de Tichelweg, ook erve Ticheler verwijst hier naar. In 1855 begon W. Nieuwenhuis uit Oldenzaal met een steenfabriek aan de Denekamperstraat. De klei hiervoor werd van de helling van de Paasbergweg afgegraven en met karretjes over een spoortje naar beneden getransporteerd.
Bron: (visit link)

Over markestenen
Markestenen zijn overblijfselen die verwijzen naar het eeuwenlang gehanteerde markenstelsel in onder andere Oost-Nederland.

Het markenstelsel was gebaseerd op het inrichten en besturen van zogenaamde marken: grondgebieden die onder andere afgebakend werden met grote stenen. Deze marken kwamen vanaf de 13e eeuw in ons land hoofdzakelijk voor op de Saksische zandgronden in het oosten van ons land. De ‘woeste’ grond in de marke was gezamenlijk eigendom van de eigenaren van de boerderijen in die marke.

Langzamerhand ontstond bij het toenemen van de bevolking de behoefte nauwkeuriger te bepalen waar de grens lag tussen twee marken. Door de bevolkingsgroei ontplooide men steeds meer activiteiten aan de buitenranden van de marke. Dit leverde nogal eens conflictsituaties op. Natuurlijke landschapselementen (een beek, een grote boom of een heuvel) fungeerden oorspronkelijk als grenspunt, maar later werden ook vaak palen of veldkeien geplaatst om de grenzen beter aan te geven. Uiteraard liep ook dit bepalen van de grens weer vaak uit in geruzie tussen de marken.

Na het opheffen van de marken, rond 1850, werden de markestenen overbodig en vormden vaak een sta-in-de-weg. Ze werden verwijderd of men liet de stenen onder de grond verdwijnen. Tegenwoordig is er weer belangstelling voor de markestenen, vooral vanuit historische verenigingen. Er worden dikwijls informatiebordjes bij geplaatst die de belangstellenden iets vertelt over de betekenis van deze cultuurhistorische landschapselementen.
Bron: (visit link)

Visit Instructions:
1. A closeup photo of the waymark with your GPS, or (a part of) you in it, is required.
2. An area photo including the waymark in the view is highly appreciated.

Recent Visits/Logs:

There are no logs for this waymark yet.