Het scheepswrak De Zeehond heeft eindelijk een nieuwe bestemming gekregen.
De tjalk, die begin jaren zeventig is opgegraven aan de Zeeasterweg naast Natuurpark Lelystad, krijgt een plek bij de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. Het vergane schip moest worden verplaatst omdat de vuilstort uitbreidt.
De Groninger tjalk De Zeehond werd gevonden in 1967. Het wrak was drooggevallen bij drainagewerkzaamheden.
Door inpoldering was de zeebodem droog komen te liggen
'Het vierentwintig meter lange schip is onderzocht en ter bescherming staat het in een gebouwtje vlak naast Bataviastad.
De statige tjalk lag al sinds 1886 bij wat nu de vuilstort aan de zeeasterweg is. Het wrak doorstond wonderwel de tand des tijds.
Tijdens de laatste reis die het schip maakte, stormde het flink. Vermoed wordt dat de luiken zijn losgeslagen en de lading rode veldovenstenen begon te schuiven. Eigenaar Willem Venema en de knecht hebben nog van alles geprobeerd om het schip te redden. Waarschijnlijk hebben ze stenen overboord gezet. Ze 'lagen nog rondom het wrak gezaaid. De knecht raakte lichtelijk in paniek. Er ging van alles mis. Net zolang tot de situatie onhoudbaar werd.
De schipper verliet ten einde raad met zijn zwangere vrouw, zijn drie kinderen en de knecht het schip. De bijboot werd door Kamper vissers uit de woeste golven opgepikt. Deze eisten later nog een betaling van Willem. Hij kon het verschuldigde tientje voor de redding niet betalen en de boze Kampers daagden hem voor het gerecht. De rechter berispte de vissers voor hun inhalig gedrag. De onverzekerde schipper zat aan de grond. Al zijn bezittingen waren met de tjalk in de golven verdwenen. De rest van zijn levensdagen sleet hij als stoker in de Wester Suiker Raffinaderij.
Bescherming
De Zeehond is een van de 350 scheepswrakken die in Nederland opgegraven zijn. Nadat men in 1967 onverwacht de tjalk ontdekte, werd het wrak in 1972 helemaal uitgegraven. Het Natuurpark besloot de gezonken tjalk tegen weersinvloeden te beschermen door er een gebouwtje voor op te trekken. Af en toe wordt het hout bewerkt met cresootolie om het verval tegen te gaan. Naast het wrak is een ijzeren omloop gebouwd. Zo kun je van bovenaf in het schip kijken. De romp is op enkele gaten na nog volledig intact.
In 1878 werd de oerdegelijke platboomde eikehouten schuit gebouwd op de werf van de oude Koerts in Kiel Windeweer bij Hoogezand. Zijn 22-jarige dochter Annegien was juist met de 23-jarige Willem in het huwelijk getreden. Het stel begon een werkzaam leven. De eerste jaren verliepen voorspoedig.
In die tijd bestond er geen duidelijk verschil tussen de kust- en de binnenvaart. De schepen kwamen overal. Tot in Zuid-Afrika en Zuid-Amerika toe. Vooral Groningers waagden zich nogal eens ver weg. Hiervoor werden steeds extra grote, zware en sterke tjalken ontwikkeld.'
(
visit link)
Eng
The shipwreck De Zeehond has finally been given a new destination.
The tjalk, which was excavated in the early 1970s on Zeeasterweg next to Lelystad Nature Park, will be housed at the Cultural Heritage Agency of the Netherlands. The wrecked ship had to be moved because the landfill is expanding.
The Groninger tjalk De Zeehond was found in 1967. The wreck had fallen dry during drainage work.
Due to land reclamation, the seabed had already dried up
The twenty-four-meter-long ship has been examined and for protection it is in a building right next to Bataviastad.
The stately tjalk has been moored since 1886 at what is now the garbage dump on the Zeeasterweg. The wreck stood the test of time wonderfully.
During the last voyage the ship made, there was a heavy storm. The hatches are believed to have come loose and the load of red field kiln bricks began to slide. Owner Willem Venema and the servant have tried everything to save the ship. They probably threw rocks overboard. They were still sown around the wreck. The servant panicked slightly. Everything went wrong. Until the situation became untenable.
In desperation, the skipper left the ship with his pregnant wife, his three children and the servant. The dinghy was picked up from the raging waves by Kamper fishermen. These later demanded payment from Willem. He could not pay the tenner owed for the rescue and the angry Kampers took him to court. The judge reprimanded the fishermen for their greedy behavior. The uninsured skipper was aground. All his possessions had disappeared into the waves with the tjalk. He spent the rest of his life as a distiller in the Wester Sugar Refinery.
Protection
The Seal is one of 350 shipwrecks excavated in the Netherlands. After the unexpected discovery of the tjalk in 1967, the wreck was completely excavated in 1972. The Nature Park decided to protect the sunken tjalk against the weather by building a small building for it. Occasionally the wood is treated with cresoot oil to prevent decay. An iron track has been built next to the wreck. This way you can look into the ship from above. The hull is still completely intact except for a few holes.
In 1878 the very solid flat-tree oak barge was built at the yard of the old Koerts in Kiel Windeweer near Hoogezand. His 22-year-old daughter Annegien had just married 23-year-old Willem. The couple started a working life. The first years went well.
At that time there was no clear difference between coastal and inland shipping. The ships were everywhere. As far as South Africa and South America. Groningers in particular often ventured far away. For this purpose, extra large, heavy and strong tjalks were developed.