Preekstoel uit de zestiende eeuw in renaissancestijl
Wanneer de preekstoel werd geïnstalleerd, is slechts bij benadering bekend: in een testament uit 1541 is een bedrag gereserveerd 'tot behoeff van eenen nyeuwen predickstoel' en de stoel zelf wordt genoemd in ooggetuigeverslagen van de beeldenstorm uit augustus 1566. Dat kan alleen het onderste gedeelte betreffen, want de kuip, het klankbord met het baldakijn erboven zijn na de beeldenstorm door een andere, niet geïdentificeerde kunstenaar gemaakt.
De preekstoel beantwoordt aan de kunstzinnige uitgangspunten van de renaissance en beeldt dus een geïdealiseerde werkelijkheid af. Zes korinthische zuiltjes torsen de kuip en tussen de parallelzuiltjes op de hoeken zijn 'prachtig gesneden reliëfs' aangebracht, met niet alleen redes uit het Nieuwe Testament, waaronder de Bergrede en Paulus op de Areopaag te Athene, maar ook de geloofsverkondigingen van Petrus, Andreus en Johannes de Doper. De renaissancistische periode verraadt zich in de friezen erboven en eronder, die ter versiering onmiskenbaar wereldse taferelen laten zien, zoals een rij kinderen, naakte mannen in gevecht en bacchanten in optocht. De voorkeur voor klassieken is ook aan andere onderdelen van de kuip af te lezen, waar mythologische figuren zijn verwerkt als saters en griffioenen. Ook verraden sommige taferelen van de preekstoel de aandacht voor perspectief die in de renaissance opkwam.
Ook het verbindingsstuk tussen kuip en baldakijn is een gesneden paneel en daarop is te zien hoe Sint Jan de Evangelist, de kerkpatroon, in kokende olie gefolterd wordt, omringd door beulen die het vuur gaande houden. Ook aanwezig is de opdrachtgever voor de foltering, keizer Titus Flavius Domitianus, die met zijn gezelschap het beulswerk gadeslaat.
Ter bekroning is er een zes meter hoge, 'overdadig versierde troonhuif', waarbij opnieuw de geloofsverkondiging het centrale thema vormt. Weergegeven zijn enkele oudtestamentische profeten, opnieuw Johannes de Doper, de vier evangelisten en enkele apostelen, en kerkvaders.
bron: (
visit link)
Google translation:
Sixteenth-century pulpit in the Renaissance style
When the pulpit was installed, only approximate is known: in a will from 1541, an amount has been set aside "for the need of a new century predick chair" and the chair itself is mentioned in eyewitness accounts of the iconoclasm of August 1566. Only the lower part can do that. because the cockpit, the sounding board with the canopy above it, were made by another unidentified artist after the iconoclasm.
The pulpit responds to the artistic principles of the Renaissance and thus depicts an idealized reality. Six corinthian columns support the cockpit and 'beautifully carved reliefs' are placed between the parallel columns on the corners, with not only speeches from the New Testament, including the Sermon on the Mount and Paul on the Areopagus in Athens, but also the statements of faith of Peter, Andreus and John the Baptist. The Renaissance period betrays itself in the friezes above and below, which unmistakably show worldly scenes for decoration, such as a row of children, naked men in battle and bacchants in procession. The preference for classics can also be read from other parts of the cockpit, where mythological figures are incorporated as satyrs and griffins. Some scenes of the pulpit also betray the attention to perspective that arose in the Renaissance.
The connecting piece between the cockpit and the canopy is also a carved panel, which shows how Saint John the Evangelist, the church patron, is tortured in boiling oil, surrounded by executioners who keep the fire going. Also present is the client for the torture, Emperor Titus Flavius ??Domitianus, who watches the executioner's work with his company.
To top it off, there is a six-meter-high, 'lavishly decorated throne cover', again with the proclamation of faith as the central theme. Shown are some Old Testament prophets, again John the Baptist, the four evangelists and some apostles, and church fathers.
source: (
visit link)