Hogebouters
Iedereen weet wat kabouters zijn; meneer Rien Poortvliet heeft er in zijn boeken over het leven en werken van dit nijvere volkje al meer dan genoeg over verteld. Maar… een groepje (Kabouter-Clan als je het echt goed wilt zeggen) is hij in zijn boeken vergeten.
In het hoge noorden van Nederland bevinden zich de Hogebouters, een clan kabouters die te herkennen zijn aan hun groene mutsen met witte pomponnetjes. De Hogebouters praten met een duidelijk Nedersaksisch accent, wat overigens prima te verstaan is als je hier maar voor open staat. Je zult de Hogebouters echter niet snel te zien of te horen krijgen; ze zijn nogal bescheiden en op zichzelf. Maar hun daden zie je zeer zeker wel, want ook de Hogebouters zetten zich in voor het verbeteren van de wereld om hun heen; ons Hogeland is ook hun Hogeland en daarvoor willen ze alleen alles wat wenselijk is.
Deze serie caches neemt je mee naar de wondere wereld van de Hogebouters; hun leven en werken en hun bijdrage aan de mensen-maatschappij in het Hogeland tussen Groningen-Stad en Wad.
Over de cache zelf
Hogebouters leven op goede voet met het bijenvolk. Soms zitten de bijen zo vol met pollen, dat ze ze zelf niet meer goed uit hun vacht krijgen. Dan wordt de hogebouter Imker erbij geroepen om ze te helpen de pollen los te krijgen. Als beloning van zijn hulp mag de Imker dan een stuk raathoning of brokhoning meenemen. De honing zelf gebruiken de Hogebouters als vervanger van suiker. Van de was waar de raten zelf van zijn opgebouwd wordt omgesmolten tot kaarsvet voor kaarsen, maar ook als smeermiddel op wondjes eeltige huid. Alles wat ze krijgen wordt gebruikt, want Hogebouters houden van duurzaamheid.
Even kort stoppen voor deze cache kan, maar het advies is om deze cache op de fiets te doen of - net als de pieterpad-lopers - met de benenwagen.