Jest to neoromańska kaplica cmentarna.
Trochę historii...
W 1863 roku powstał zespół specjalizujący się opieką nad osobami chorymi psychicznie, a także niedorozwiniętymi. Ciężko chore osoby i ich opiekunowie – jak z resztą każdy – umierały…
Potrzeby – jak się okazało – były stosunkowo duże. W związku z tym w 1871 roku obok szpitala utworzono cmentarz, na którym zaczęto chować zmarłych pacjentów szpitala i jego personel. Z małego cmentarza – położonego przy ulicy Broniewskiego, zrobiło się ogromne cmentarzysko rozciągające się aż do ulicy Chopina i dopływu strumienia Warszewiec . Całość określano starym cmentarzem. Powierzchnia liczyła około 0,5ha i od strony ulicy Fryderyka Chopina oddzielono ją murem. Część ogrodzenia z cegły przetrwała po dzień dzisiejszy. Początkiem „tej właściwej” historii jest rok 1900, w którym to wybudowano na tym terenie cmentarną kaplicę. Później ponownie powiększono cmentarz o około 1ha (nowy cmentarz). Prawdopodobnie były zaplanowane kolejne powiększenia cmentarza, jednak nigdy tego nie zrobiono. Ostatni na cmentarzu zostali pochowani pacjenci zakładu, którym życie odebrał tyfus po wybuchu epidemii. Miejsce wiecznego spoczynku działało do II wojny światowej. Po wojnie okolice starego cmentarza przeszły na własność Pomorskiej Akademii Medycznej i zostały oddzielone od nowej części. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych usunięto pozostałe po wojnie nagrobki, jednak nigdy nie przeprowadzono ekshumacji, co jest jednoznaczne z tym, że ciała zmarłych a właściwie ich pozostałości, znajdują się tam po dzień dzisiejszy. Na terenie nowego cmentarza wydzielono obszar dla mieszkańców nowopowstającego osiedla – rozebrano część muru znajdującego się przy ulicy Chopina i utworzono tam plac zabaw dla dzieci i ścieżki spacerowe. Tereny te później nazwano Parkiem im. Fryderyka Chopina. Sama kaplica jest dzisiaj pusta i niezagospodarowana. Jest to budowla neoromańska, która pierwotnie była tylko jednokondygnacyjnym, wybudowanym z czerwonej cegły budynkiem na planie krzyża greckiego. Źródła określają obiekt jako budynek posiadający formę graniastosłupa z podstawą nieregularnego oktagonu. Środek obiektu mierzy mniej więcej 1250cm. Przy dłuższych bokach dostawiono przybudówki z dwuspadowymi dachami o wysokości około 800cm. Kiedyś do środka wchodziło się dwuskrzydłowymi drzwiami. Dzisiaj nie ma tam żadnych czynnych drzwi, a szerokie wejście po dwuskrzydłowcach zamurowano, tak, aby wejście do kaplicy stało się niemożliwe. Zainteresowani wejściem poradzili sobie jednak bardzo dobrze z tym problemem. Postawiony mur został wybity. W oczy bardzo się rzucają dziury po okrągłych oknach, które kiedyś wypełniały rozety.
Skrytka jest ukryta obok opuszczonego budynku. Miejsca bardzo klimatyczne zwłaszcza wieczorem.