Żydzi łowiccy początkowo chowali swych zmarłych na cmentarzach w Sobocie i Sochaczewie. Wiadomo jednak, że już pod koniec XVIII wieku podejmowali starania o założenie własnej nekropolii. W 1797 roku czterej Żydzi z Łowicza uzyskali prawo osiedlenia się w mieście, zobowiązując się jednocześnie do ponoszenia pewnych opłat, w tym także trzech talarów za założenie cmentarza. Ostatecznie cmentarz żydowski w Łowiczu powstał w 1829 roku - niektóre źródła podają 1830 r. - na gruncie o wielkości jednej morgi, podarowanym przez Wielkiego Księcia Konstantego, w pobliżu wsi Zagórze.
Z cmentarzem związana jest pewna łowicka legenda o żydzie imieniem Jankiel.
"W moim dzieciństwie, około 1890 roku, Żydzi opowiadali legendę o pewnym łowickim krawcu, miłośniku tabaki, imieniem Jankiel. Otóż człowiek ten nagle zachorował i wkrótce umarł. Jako że u Żydów jest zwyczaj chowania zmarłego w dniu zgonu, Święte Bractwo tego samego dnia rano dokonało tahary, owinęli go w całun, włożyli do trumny i zabrali do Bratkowic, by go pogrzebać. Micwa uczestniczenia w pogrzebie była bardzo powszechna w tamtych czasach. Kiedy gmina żydowska była jeszcze bardzo młoda, automatycznie wszyscy jej członkowie szli w kondukcie pogrzebowym. I zdarzyła się przedziwna rzecz: kiedy kondukt znajdował się pośrodku Nowego Rynku przed wjazdem do tzw. uliczki zmarłych, nagle nieboszczyk poruszył się na karawanie i odsuwając czarne przykrycie, zawołał na głos: ,,Oj, przydałaby się szczypta tabaki..." Część uczestników pogrzebu stanęła z otwartymi ustami ze zdumienia, innych ogarnął prawdziwy strach. Nieboszczyk znowu się położył i leżał dalej pod czarnym przykryciem. Dopiero wtedy kondukt znowu ruszył"
Źródło: "Tam był kiedyś mój dom ... Księgi pamięci gmin żydowskich", oprac: M. Adamczyk-Garbowska, A. Kopciowski, A. Trzciński, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2009
Na cmentarzu duże piętno odcisnęły czasy II Wojny Światowej, wówczas to nekropolia została zniszczona przez nazistów. Zabrali oni wiele macew i wykorzystywali je do prac przy regulacji rzeki Bzury. W czasach PRL część płyt nagrobnych została wmurowana w pomnik Wdzięczności Armii Radzieckiej na łowickim Starym Rynku. W 1993 roku wykonano prace restauracyjne na terenie nekropolii, podczas których uporządkowano cmentarz, a zachowane macewy ustawiono w równych rzędach.
Dziś na powierzchni około dwóch hektarów znajdziemy kilkaset macew, charakteryzujących się artyzmem wykonania. Na ich licach umieszczono charakterystyczne dla żydowskiej sztuki sepulkralnej symbole: księgi, świece, złamane drzewa, korony, lwy i jelenie. Uważny obserwator z pewnością dostrzeże nagrobki, które niegdyś zostały zabrane z cmentarza i tworzyły lico pomnika ku czci Armii Czerwonej. Na rewersach tych macew wciąż widoczne są wyrzeźbione radzieckie, pięcioramienne gwiazdy, wojskowe płaszcze i pasy. Przy bramie znajduje się niewielki ceglany budynek, pełniący niegdyś funkcję domu przedpogrzebowego.
Źródło: http://cmentarze-zydowskie.pl/lowicz.htm
Cmentarz jest jedynym w przestrzeni zachowanym śladem żyjącej niegdyś w mieście mniejszości żydowskiej. Żadna z synagog nie przetrwała do czasów współczesnych. W Łowiczu istnieje muzealna Izba Pamięci Łowickich Żydów.
Obecnie wejście na teren cmentarza jest niemożliwe. Brama jest zakmnięta, a klucz jest dostępny w Urzędzie Miasta w Łowiczu. Łowickie PTTK corocznie, latem organizuje spacery po mieście z przewodnikiem, tematem jednego z nich są własnie łowiccy Żydzi, podczas tego spaceru jest możliwość zwiedzenia cmentarza. Ceglany mur cmentarza jest jednak dość niski, więc nawet bez wchodzenia za bramę można zobaczyć macewy rozsiane po jego terenie.
O skrytce:
Kesz to mały pojemnik, w środku logbook i jakieś drobiazgi. Znajduje sie poza terenem cmentarza. Od strony ulicy Łęczyckiej. Miejsce uczęszczane, wymagana konspiracja.