|
Een paar weken later was Juul zoals gewoonlijk weer als eerste uit te veren. Hij stapte gezwind naar buiten, struikelde voor één keer niet bijna over zijn baard en voor hij begon met zijn ochtendgymnastiek, keek hij trots in de richting van het tuintje dat schitterde in het ochtendzonnetje. In korte tijd was het samen met Juliette gelukt om het tuin mooi op te ruimen en de steen er een mooie plek te geven.
Juul had zich bezig gehouden met de bloemen en planten in de tuin. Er stonden nieuwe tomaten- en komkommerplanten en nieuwe aardbeistruiken. Juliette had de steen mooi versierd. Ze had hem beschilderd met kleurrijke bloemen en een mooie regenboog. Aan de voorzijde was een gebreide doek vastgemaakt die ondersteund werd door 2 stokken. Zo was er een afdakje waar ze vaak in de schaduw kon gaan zitten breien op een bankje dat Juul speciaal gemaakt had.
Je zou denken dat het tuintje er al jaren zo bij lag. Niets wees er nog op dat de komst van de steen zoveel planten stuk had gemaakt.
Tijdens zijn ochtendgymnastiek hoorde hij plots een bekende stem.
“één twee één twee, hop met de beentjes, en zwaaien met de armen, en nu een knoop in je baard leggen”
Egel stond naast de braamstruik naar de op en neer huppelende kabouter te kijken, en gaf er zijn eigen commentaar bij.
“Goedemorgen Egel, ook al zo vroeg op pad?” pufte Juul.
“Natuurlijk Juul, want de morgenstond heeft een lekker koekje in zijn mond. En hoe kan ik een stralende dag als vandaag beter starten dan een bezoekje te brengen aan jullie mooie tuintje. Daar wordt zelfs de stekeligste egel vrolijk van. Maar nu moet ik verder want ik wordt verwacht bij de familie eekhoorn, voor het wekelijkse kopje hazelnootkoffie. Mmm lekker. Salut en de wind van achteren.”
En weg was Egel. Juul zag hem wegtrippelen tussen de struiken als hij plots zijn vrouwtje hoorde roepen.
“Juul, komen ontbijten…” gilde Juliette.
Hij wou naar binnen gaan als hij plots de grond voelde trillen en een luide krasse stem achter zich hoorde.
“Ahahaha, dus hier wonen de steendieven…”
|