Wanneer: Zondag, 23 June 2019 vanaf 11.00 uur
Het logboek zal aanwezig zjn vanaf 11.00 uur tot 11.30 uur
Waar: Bij de Ritskemoei-Monument in Buren
Ontmoet medecachers voor een Meet & Greet.
Gewoon een gezellig samenzijn met geocachers om te geokletsen, verhalen en ervaringen uit te wisselen. Er is een logboek aanwezig en ook en mogelijkheid om TB’s te droppen en uit te wisselen.
Wij vergeugens ons op het samenzijn met jullie!
Wann:
Sonntag, 23. Juni 2019 ab 11.00 Uhr
Das Logbuch wird von 11.00 Uhr bis 11.30 Uhr ausliegen.
Wo:
Am Ritskemoei-Denkmal in Buren
Gleichgesinnte treffen bei einem kleinen Meet & Greet.
Einfach ein geselliges Beisammensein um über unser Hobby zu sprechen, Geschichten und Erfahrungen auszutauschen.
Es gibt ein Logbuch und ebenso die Möglichkeit TB`s zu discovern, abzulegen oder zu tauschen.
Wir freuen uns, Euch auf unserer Lieblingsinsel Ameland zu treffen.
( informatie uit Wikipedia )
Rixt van Oerd of Rixt van het Oerd is de hoofdpersonage uit en volksverhaal dat zich afspeelt of Ameland
De sage
Eén versie van het verhaal over Rixt van het Oerd gaat als volgt:
Rixt woonde op het Oerd in het oosten van Ameland. Niemand wist waar ze vandaan kwam, ze woonde in een hut gemaakt van wrakhout. Eens per jaar kwam ze in het dorp, maar sprak met niemand. Ze verzamelde wrakhout en zocht naar kruiden in de duinvallei. Daar brouwde de zeeheks toverdranken van. De mensen dachten dat Rixt met de duivel optrok en daarom meden ze haar. Strandjutters en vissers die toch op het Oerd moesten zijn, zeiden eerst gebeden op. Rixt zat vaak onder haar flarieboom (vlier) en ruilde wat gevonden goederen voor een oude koe.
Ze bond een lamp om de nek van haar koe en joeg het dier de duinen over. Schippers zetten koers naar het verraderlijke licht en de schepen sloegen op het zand te pletter. De volgende dag ging Rixt op zoek naar de aangespoelde goederen en ze beet zelfs opgezwollen vingers af om gouden ringen te bemachtigen. Ze heeft zelfs ooit benen afgehakt om een paar laarzen te bemachtigen, ze droogde ze bij de schoorsteen en de laarzen gleden na een tijd van de benen af. Op een dag in de herfst laat Rixt een brik stranden. De volgende ochtend ziet zij de enorme buit van vele sieraden. Dan ziet zij het lichaam van Sjoerd, ze dacht dat haar zoon al lang geleden was gestorven, Sjoerd was al vele jaren eerder weggelopen van huis. Rixt valt dood neer naast haar zoon en een grote golf neemt beide mee de zee in.
De vervallen hut heeft er nog jaren gestaan en de knoestige oude vlier stond er nog langer. Er werden takken afgesneden en deze plantte men in eigen tuin. In najaarsnachten kan men bij oostenwind de stem van Rixt nog horen, die naar haar zoon Sjoerd roept.
(1898-1982) schreven een ballade over Rixt. Zij komt ook als hoofdpersonage voor in liederen. Na opname in verschillende populariserende sagenbundels werd het verhaal gekenschetst als dé Amelander sage. Toen pas eigenden ook de Amelanders zelf zich het verhaal toe. Op het eiland wordt Rixt tegenwoordig een strandheks genoemd, naar aanleiding van de (schriftelijke) overlevering (sinds 1934 wordt het vrouwtje een heks genoemd). In 1980 werd een standbeeld van de hand van Annet Haring geplaatst in Buren.
In Landbouw- en Juttersmuseum ‘Smartwoude’ te Buren wordt het verhaal door (een pop van) Rixt zelf, en een verteller, op band verteld. In Buren zijn beeldjes, bekers en vingerhoedjes van Rixt te koop. In 1995 werd Rixt, de Fryske opera van Henk Alkema en Mark Valencia, opgevoerd.
Die Ritskemooi oder auch Rixt van het Oerd ist die Hauptfigur in einer Geschichte, die auf der niederländischen Insel Ameland spielt. Eine Statue im Zentrum des Ortes Buren erinnert an die Geschichte.
Inhalt: In dem Ort Oerd soll einst die alte, bedürftige Fischerwitwe Rixt mit ihrem Sohn Sjoerd gelebt haben. Sie hielten sich mit der Milch ihrer Kuh und dem, was sie an Strandgut fanden über Wasser, mieden jedoch die Dorfgemeinschaft. Als Sjoerd erwachsen war wurde er Seemann und verließ Ameland. Eine Zeit lang konnte sich Rixt alleine durchschlagen, dann aber war immer weniger Strandgut zu finden. Die Seefahrt war sicherer geworden. Schließlich war sie so verzweifelt, dass sie in einer dunklen, stürmischen Nacht eine Laterne zwischen die Hörner ihrer Kuh band, sie auf die höchste Düne von Oerd trieb, um so den Schiffen einen sicheren Hafen vorzugaukeln. Ihre List gelang, tatsächlich lief ein Schiff auf eine Sandbank auf, kenterte und zerbrach in der Brandung.Sie sammelte alle Wertsachen und fand dabei einen der Seemänner der einen Ring trug.Sie nahm den Ring an sich und blickte aus Neugier dem Seemann ins Gesicht und erkannte ihren Sohn Sjoerd. Seitdem soll sie noch immer über die Oerder Dünen geistern, wo man ihr "Sjoe-oe-oe-oerd" hören kann, wenn der Sturmwind über Ameland jagt.
Diese Geschichte ist historisch nicht belegt, aber ein fester Bestandteil des Ameländer Kulturgutes. Der häufig benutzte deutsche Begriff "Strandhexe" ist irreführend und wohl auf das klischeehafte Erscheinungsbild der Statue zurückzuführen.