*************************************************************************************
Ciekawe, że to miejsce, jako łodzianin od urodzenia, znam tak mało i mimo że chodziłem po drugiej stronie ulicy, przez kilka lat na zajęcia PŁ, to pamiętam je jedynie jako zaniedbany budynek. Był w tamtych latach szary, brudny, popękany i zarośnięty. Ostatnio zwróciła mi na niego uwagę moja druga-lepsza połowa. Dziś to pięknie odnowiony kościół o ciekawej, jak na Łódź architekturze.
Odszukanie w łatwy sposób porządnych materiałów o historii budynku nie jest łatwe, nawet mimo powszechności Internetu. Ale po kolei:
Historia Zboru sięga XIX w., najstarsze dokumenty datowane są na 1888r.
Kamień węgielny pod kościół położono 17 czerwca 1928. Poświęcono go 2 października 1932, kiedy był jeszcze nie wykończony w stanie surowym. Wykańczanie i wyposażanie trwało jeszcze kilka lat, najprawdopodobniej ze względu na ograniczone środki Zboru i sytuacje ekonomiczną.
Budynek zaprojektował inżynier Wiktor Janiszewski, choć inne źródła podają bliżej nieznanego architekta K. Janiszewskiego. Cechą charakterystyczną tego neoklasycystycznego budynku jest kolumnada i klasycystyczny portyk. Budowla bardzo przypomina kalwiński kościół w Wilnie, który zaprojektował w latach 30. XIX wieku Karol Podczaszyński.
Wojna, lata okupacji hitlerowskiej, a po wyzwoleniu okres komunistyczny nie przyczyniły się budynkowi kościoła w żaden sposób. Na przełomie lat 70 i 80-tych XX w. przeprowadzono gruntowny remont kościoła, wybetonowano fundamenty oraz zamontowano naciągi na ścianach, aby zapobiec osiadaniu budynku i pękaniu ścian wskutek wstrząsów wywołanych nasilającym się ruchem uliczny. Następnie wykonano remont instalacji elektrycznej i zainstalowano nowe oświetlenie, zgodnie z wykonanym projektem; podłączono obydwa budynki – kościół i plebanię – do sieci centralnego ogrzewania, a w zakrystiach zainstalowano nagrzewnice. Wymieniono też szyby w oknach kościelnych, a na starym betonowym podłożu ułożono posadzkę z płyt marmurowych. Całe wnętrze kościoła pomalowano w kolorach: białym, beżowym i brązowym, nad kazalnicą zainstalowano duży krzyż, a na chórze – organy otrzymane w darze od zboru w Holandii.
Kolejny remont wykonano w 2012 r. i w takiej formie kościół oglądamy dziś, cieszy oko swoją skromnością i schludnością.
Więcej możecie poczytać na :
www.lodz.reformowani.net.pl/index.php/wczoraj-i-dzis-w-parafii/19-przyczynek-do-historii-zboru-ewang-ref-w-lodzi
baedekerlodz.blogspot.com/2017/02/koscio-ewangelicko-reformowany-w-odzi.html
Inspiracja: Nożycoręki. Dzięki.