Obejmuje teren od skrzyżowania ulicy Przykopy z Aleją Jana Łyska aż do zbiegu ulicy Przykopy i Schodowej. Budynki nad Młynówką należały niegdyś do rzemieślników: garbarzy, tkaczy, sukienników, białoskórników i kowali, potrzebujących do wykonywania swojej pracy stałego dostępu wody.
Nie wiadomo dokładnie kiedy określenie Cieszyńska Wenecja weszło do potocznego języka. Termin ten opiera się na porównaniu cieszyńskiej uliczki, która leży nad sztucznym ciekiem wodnym, z przerzuconymi kilkunastoma mostkami, do licznych kanałów włoskiej Wenecji. Nie ma żadnego dokumentu urzędowego, który odnosił by się do tej kwestii, ale zakłada się, że to określenie pojawiło się w drugiej połowie XX wieku. Terminem Przykopa bądź Młynówka odnosił się do sztucznego cieku wodnego, który płynął u podnóża skarp, na której wzniesiono Cieszyn. Następnie nazwy odnosiły się do Przedmieścia Cieszyna, a następnie do jego dzielnicy. Dzielnicę Przykopa tworzyły obecne ulice: Przykopa, 3 Maja, Zamkowa i rzeka Olza.
Od XVI wieku na terenie Przedmieścia znajdowało się gospodarstwo rolne. Jego parcelacja w drugiej połowie XVII wieku przyczyniła się do rozwoju gospodarczego tej części okolic Cieszyna. Pod koniec XVII wieku Przedmieście Przykopa zostało wymienione w urbarzach - księgach gospodarczych komory cieszyńskiej prowadzonych dla Habsburgów. W urbarzu z 1692 roku Przedmieście to opisano jako: Bey der Wasser thor und an den Mühlgraben, co dosłownie oznaczało: koło bramy Wodnej i nad Młynówką. Zarejestrowano w nim 35 nazwisk właścicieli nieruchomości. W spisie z 1830 roku w 42 domach naliczono 65 gospodarstw domowych i 290 mieszkańców. 20 marca 1849 roku, na mocy ustawy gminnej Przykopa została włączona w granice administracyjne Cieszyna i stała się dzielnicą miasta. W drugiej połowie XIX wieku w czterech kolejnych spisach ludności za lata 1880-1910 odnotowano od 50 do 54 nieruchomości, a liczba mieszkańców wzrosła z 561 do 669.
Począwszy od wieku XVI, nad Młynówką osiedlali się stopniowo kolejni rzemieślnicy: garncarze, sukiennicy, farbiarze, tkacze i kowale (XVI wiek). Większość budynków stanowiła dla nich mieszkanie, choć część z nich niektórzy posiadała tu wyłącznie warsztat (np. garbarnia rodziny Steffanów w XVIII wieku). W średniowieczu blisko tzw. Bramy Wodnej i mostu leżącego w pobliżu zamku funkcjonowała łaźnia, która funkcjonowała tu od końca XIV wieku do lat siedemdziesiątych XVI wieku, kiedy przeniesiono ją na ul. Srebrną. Kolejnym obiektem była rzeźnia, wybudowana dla Komory Cieszyńkiej Habsburgów w drugiej połowie XVIII wieku, którą gdy podupadła (w związku z silną konkurencją) wykupiono w 1889 roku przez Komitet do spraw budowy Łaźni w Cieszynie. Na jej miejscu powstał nowy budynek łaźni: Cesarskie Łaźnie w Cieszynie (których nazwę zmieniono później na; Łaźnię Miejską), projektu cieszyńskiego architekta Alojzego Jedeka. Obiekt ten zapewniał mieszkańcom Cieszyna dostępu do publicznych zakładów kąpielowych, jako najpopularniejszego wtedy sposobu zapewnienia higieny. Łaźnie zostały zlikwidowane w 1976 roku, po wybudowaniu nowych łaźni przy ul. Liburnia.
Najważniejszym obiektem gospodarczym Przedmieścia Przykopa był tzw. Wielki Młyn, o którym informuje zapis z 1461 roku pochodzący z dokumentu księcia cieszyńskiego Przemysława II. W pobliżu młyna znajdowały się stodoły książęce, które służyły jako magazyny zboża i mąki. Młyn wodny wykorzystywał nurt Młynówki i za pomocą koła wodnego mielił ziarna kaszy i zbóż dostarczanych z folwarków książęcych. Powstałą mąkę sprzedawano bądź też wykorzystywano w kuchni zamkowej. Po kilku pożarach w drugiej połowie XVII wieku, młyn został zniszczony, a później zrekonstruowany w wieku XVIII i od tego czasu spełniał funkcję do lat trzydziestych XX wieku. W 1932 roku (do roku 1939) młyn objęło w posiadanie żydowskie małżeństwo Leon i Maria Hochsteinn, które uruchomiło w nim elektrownię wodną. Po II wojnie światowej obiekt przejęły Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego Juwenia, a elektrownię wodną zlikwidowano w 1965 roku.
Koniec XIX wieku wiązał się ze zmianą specyfiki Przykopy z dzielnicy rzemieślniczej na przemysłową. Pierwszą większą inwestycja jest datowana na rok 1895 i była to Garbarnia Skór Twardych i Miękkich Zygmunta Kohna. Jako następna pojawiła się Fabryka Mebli Żelaznych i Blach Jana Juraszka, a także firma meblarską Jana Tomicy. Po 1945 roku nastąpiła kolejna zmiana charakteru dzielnicy - powstały tam trzy zakłady przemysłowe: Fabryka Maszyn Elektrycznych Celma (rejon mostu Wolności), specjalizującej się w produkcji silników, Fabryka Farb i Lakierów (środkowa część dzielnicy Przykopa) i Zakłady Juwenia (zlokalizowane od strony mostu Przyjaźni), powstałe na bazie firmy Kohnów.
Jak odnaleźć kesza?
Na współrzędnych startowych nic nie znajdziesz, można jedynie zostawić swój geowóz. Aby znaleźć kesza, musisz użyć GPS-a i udać się na współrzędne N49° 44.953' E018° 37.716' tam się rozejrzyj w poszukiwaniu żółtych odblasków, które zaprowadzą cię do celu.
Idąc natkniesz się na takie miejsca (kolejność zdjęć przypadkowa):
Początek (koniec) ulicy Przykopa.
Brama Młyńska
Ulica Przykopa
Gdzieś tam jest ukryty
Gdy dojdziesz do żółtego i czerwonego odblasku to znaczy, że kesz będzie po drugiej stronie drogi od tych odblasków.
Kilka technicznych informacji
Odblaski na początku drogi, są słabo widoczne (oświetlenie od restauracji), ale to nie przeszkadza, bo do celu prowadzi tylko jedna droga (brukowana). Teoretycznie w dzień też można spróbować, odblaski są tak umieszczone według pewnego schematu, i można powiedzieć, że widoczne za dnia. W pojemniku znajduje się pieczątka, która nie jest na wymianę.
Kesz w terenie był ukryty przez parę tygodni, lecz kilka godzin po publikacji znikną.
Od 2.03.2017 do czasu wyrobienia nowej pieczątki jest zwykły PET.
Od 11.04.2017 są dwa pojemniki, jeden PET z logbookiem, drugi z pieczątką.
Od 6.09.2017 pieczątka jak i logbook znajduje się w jednym pojemniku.