Nieczynne wyrobisko kamieniołomu, obecnie wypełnione wodą, możliwość obserwacji na ścianach i w blokach
Długość: 220 m
Szerokość: 150 m
Wysokość: 3-6 m
Powierzchnia: 3 ha
Intruzja Gęsińca składa się głównie z diorytów i tonalitów oraz podrzędnie granodiorytów i granitów dwułyszczykowych. Skały te utworzyły się około 295 milionów lat temu, w końcowym etapie orogenezy waryscyjskiej. Pierwotne magmy, internetowej i telefonie komórkowym -ok. 1200 znaków) powstały w dolnej skorupie Ziemi, a następnie rozwijały się poprzez frakcjonalną krystalizację (zróżnicowane fazy mineralne powstawały w magmie, a następnie się od niej oddzielały zmieniając tym samym jej skład chemiczny) oraz asymilację skał otoczenia (magma topiła skały otoczenia, a powstałe w ten sposób stopy mieszały się z główną magmą). W ostatnim etapie magmy podróżowały w kierunku powierzchni Ziemi by ostatecznie utworzyć pień magmowy na głębokości około 10 km pod powierzchnią. Pierwszymi magmami były drobnoziarniste dioryty tworzące brzeżne części intruzji. Następnie powstała wewnętrzna, diorytowo-tonalitowa część intruzji, która została następnie przecięta przez magmy granodiorytowe. W kolejnym etapie tworzyły się skały żyłowe: aplity i pegmatyty. Ostatni etap to intruzja granitu dwułyszczykowego. Intruzja była przedmiotem szczegółowych badań naukowych zajmujących się odtwarzaniem historii magmy na podstawie składu chemicznego i izotopowego ziaren mineralnych takich jak plagioklaz, cyrkon i apatyt.