Dawne jastrzębskie Uzdrowisko #2 Multi-cache

Skrzynka to mały pojemnik. Na start kilka fantów , logbook, ołówek i 3 certyfikaty. Zapraszam do szukania!

Aby zdobyć współrzędne finału :

• Podejdz pod "Willę Europejską" (Etap 1) I policz ile ma pięter (nie licząc parteru) ich suma to "A"
• Następnie podejdz do "Willi Franciszka" I policz ile ma balkonów (tylko od strony drogi) ich suma to "B"
• Podejdz do miejsca o nazwie "Willa Kałuży" i policz ile jest okien na najwyższym piętrze (od strony ulicy) ich suma to "C"
• Podejdz do "Sanatorium hut „Baildon” i „pokój” teraz to budynek sądu. Policz ile jest okrągłych okienek od strony wejścia (od strony zespołu szkół) ich suma to "D"
• Podejdz do "Willi Katowiczaniki" znajdowała tu się też stara porodówka. Tu mam mały quiz do odpowiedzi "F": Jaką nazwę nosi przystanek autobusowy przed porodówką?

A) Porodówka - 5

B) Zdrojowa - 0

C) Katowiczanka - 3

D) Sąd - 9

• Teraz przejdz do "Willi Emili", obok znajduje się przystanek autobusowy. I znowu quiz do odpowiedzi "G": Jaką nazwię nosi ten przystanek autobusowy?

A) Willa Emilia - 2

B) Willa Hopperów - 5 

C) Urząd Skarbowy - 1

D) 11 listopada - 3

• Przejdz do "Willi Hoppenów" przejdz do okoła budynku i policz ile jest małych okienek na samym dole ich suma to "E" (patrz zdjęcie "takie okienka"
• Aby otrzymać "H" : odejmij "E" z "A"
• By otrzymać "I" : Dodaj "D" z "B" 
• Aby otrzymać "J" : Odejmij "C" z "G"
• By otrzymać "K" : Dodaj "A" z "G"
• Aby otrzymać "L" : Dodaj "D" z "A" 

Wzór do współrzędnych

N 49°DJ.FLG

E 018°BK.HIC

Willa Europejska 

Budynek został wybudowany w latach 1928-1929, a jego właścicielem był Jan Gajda. Do dyspozycji gości były 32 pokoje wzorowo urządzone z balkonami, werandą i ogrodem. W okresie okupacji niemieckiej zmieniono nazwę na „Hotel Europa”. Po zakończeniu II wojny światowej hotel został zamieniony na prewentorium dziecięce Zjednoczenia Przemysłu Maszyn Elektrycznych w Katowicach. W 1950 roku budynek przeszedł pod administrację sanatorium po chorobie Heinego-Mediny jako hotel pracowniczy. Obecnie pomieszczenia są wynajmowane na lokale dla firm m. in. agencja reklamowa „GreenSeven”. W małej dobudówce w latach 70. funkcjonowała cukiernia „Cytrynka”, a w pomieszczeniach piwnicznych rozlewnia wód. W latach 80. XX wieku miejsce cukierni zajął sklep motoryzacyjny, a po nim do 2011 r. mieściła się tutaj firma „Scriptus”.

Willa Franciszka

Pensjonat, zwany również „Dyrdzianką”, wybudowany został w 1932 r.  przez Jana Dyrdę.  Nazwa  „willa Franciszka” pochodzi od imienia pani domu Franciszki Dyrdowej. Po zakończeniu II wojny światowej budynek upaństwowiono. W latach 50. XX wieku budynek funkcjonował pod patronatem Funduszu Wczasów Pracowniczych. Mieścił się tu także ośrodek zdrowia. W 1991 r. nieruchomość wróciła do prawowitych właścicieli. Obecnie w budynku znajdują się lokale kilku firm m. in. biuro podróży, laboratorium analityczne, komornik oraz mieszkania prywatne.

Willa Kałuży 

Budynek powstał w latach 30. XX w. i służył jako pensjonat dla kuracjuszy. Jego właścicielem był August Kałuża . Po II wojnie światowej nieruchomość została przejęta przez państwo i funkcjonowała pod nazwą „Jastrzębianka”. Obiekt w latach 50. XX wieku służył jako dom wypoczynkowy Funduszu Wczasów Pracowniczych. W 1961 budynek został przekazany opiece zdrowotnej i po modernizacji uruchomiono w 1963 roku Szpital Miejski, który działał do końca lat 90. Od 2006 r. obiekt służył jak Ośrodek Zamiejscowy Akademii Górniczo-Hutniczej. W 2010 r. AGH przeniosła swoją siedzibę do budynku dawnej Spółki Brackiej. Obecnie obiekt jest niezagospodarowany.

Sanatorium hut „Baildon” i „pokój” 

Budowa obiektu została zakończona w grudniu 1938 roku, a uroczyste otwarcie nastąpiło w czerwcu 1939 roku.  Z nowopowstałego sanatorium mogli korzystać pracownicy huty „Baildon” w Katowicach oraz huty „Pokój” w Nowym Bytomiu. W uroczystości wzięły udział dyrekcje obu hut, przedstawiciele władz oraz pracownicy hut, którzy przybyli do Jastrzębia specjalnym pociągiem. Sanatorium było obliczone na około 60 łóżek oraz posiadało własne łazienki z 5 wannami do kąpieli solankowych, a koszt inwestycji wyniósł 300 000 zł. Budowla został wzniesiony w popularnym w tamtym czasie stylu Bauhausu, cechującym się funkcjonalizmem i przewagą takich form jak koło, walec i łuk.  W czasie niemieckiej okupacji „Beldona”, jak nazywali budynek okoliczni mieszkańcy, pełnił nadal role lecznicy dla pracowników hut, a w późniejszym okresie został zamieniony na szpital wojskowy. Zmarłych żołnierzy grzebano na prowizorycznym cmentarzu obok szpitala. Po zakończeniu II wojny światowej budynek funkcjonował jako Dom Wypoczynkowy Kas Chorych Huty Pokój im. Stanisława Skrzyckiego, a po scentralizowaniu funduszu wczasów jako „Hutnik” Funduszu Wczasów Pracowniczych. W 1961 r. budynek został przekazany opiece zdrowotnej i po modernizacji uruchomiono w 1963 r. Szpital Miejski, który działał do końca lat 90.

W latach 2004-2005 na potrzeby Sądu Rejonowego przeprowadzono gruntowny remont oraz dobudowano nową część.  Koszt adaptacji wyniósł ok. 9,25 mln zł. Projekt zakładał modernizację i adaptację istniejącego szpitala chirurgicznego na potrzeby Sądu Rejonowego w Jastrzębiu Zdroju, polegał na wyburzeniu budynków pomocniczych zlokalizowanych wokół niego i stworzeniu parkingu na 118 miejsc. Powierzchnia zagospodarowania wynosi 1,98 tys. m2, a kubatura wszystkich obiektów wynosi 20,3 tys. m3. Wokół obiektu postawiono nowe ogrodzenie o wysokości 1,80 m. Od strony zachodniej wykonano plac dla konwoju i aresztantów wydzielony murem o wysokości 2,80 m. W obiekcie wymieniono wszystkie sieci – wodociągową, kanalizacyjną, elektryczną. W budynku znajdują się pomieszczenia dla kierownictwa sądu, a także sześciu wydziałów sądu i sale rozpraw. Pomieszczenia poddasza wykorzystano na salę konferencyjną z zapleczem oraz bibliotekę. Podczas prac budowlanych natrafiono na szczątki żołnierzy niemieckich, które przeniesiono na cmentarz w Siemianowicach.

 Katowiczanka

Budynek został wybudowany przez Komunalną Kasę Oszczędności w Katowicach w latach 1928-1929. W 1935 roku został zakupiony przez katowicki Magistrat i oddany dzieciom jako pomnik „Piętnastolecia” niepodległości. Od tej pory do „Katowiczanki” kierowano dzieci, których zdrowie wymagało specjalnej kuracji. Zakład, który był czynny przez cały rok, wyposażono w nowoczesne urządzenia. Łazienki zwykłe i solankowe (10 wanien), natryski, lampy kwarcowe czy ambulatorium pozwalały na szybki powrót do zdrowia dzieciom zagrożonym zołzami, gośćcem, niedowładem czy różnego rodzaju nieżytami i chorobami skóry. Już w 1936 roku na leczeniu przebywało około 900 dzieci, które skorzystały z 3555 kąpieli solankowych. Po czterotygodniowej kuracji, w grupach po około 60 osób, dzieci z biednych rodzin wracały do swoich rodziców odmienione.

W okresie okupacji obiekt nadal służył dzieciom w szczególności od momentu utworzenia tzw. „Miasta Matki”, którego założeniem była opieka nad ciężarnymi matkami oraz ich nowonarodzonymi pociechami. Po zakończeniu II wojny światowej obiekt powrócił do przedwojennej tradycji, a w 1956 roku został przejęty przez Przedsiębiorstwo Państwowe Polskie Uzdrowiska i funkcjonował jako Sanatorium nr V. W styczniu 1973 roku sanatorium zostaje przekazane do Zespołu Opieki Zdrowotnej i od czerwca tegoż roku aż do 2002 roku funkcjonuje jako oddział ginekologiczno-położniczy Szpitala Miejskiego. Nieruchomość została zakupiona przez prywatnego inwestora i obecnie jest nieużytkowany i popada w ruinę.

Willa Emilia 

Pensjonat wybudowany w 1928 roku przez budowniczego z Katowic Piotra Kubańskiego – właściciela obiektu. Budynek oferował 30 pokoi, wielki ogród, kręgielnię oraz wszelki inne wygody. W 1931 roku odkupiony przez Związek Kas Chorych Woj. Śląskiego służył jako dom wypoczynkowy dla jego członków. Po zakończeniu drugiej wojny światowej budynek był pod zarządem huty Florian i dysponował 70 łóżkami. W 1973 roku został przekazany pod zarząd Zespołu Opieki Zdrowotnej i po wyremontowaniu służył jako oddział dziecięcy Szpitala Miejskiego. Od 1996 roku budynek wraz z dawną willą Hoppenów stanowi siedzibę Urzędu Skarbowego.

Willa Hoppenów

Pensjonat wybudowany w latach 1928-1929 przez kupca i właściciela sklepu z bronią w Katowicach Fryderyka Hoppena. Zarządcami budynku był m. in. Franciszek Ladon, Piotr Chwałczyk oraz M. Białek. Gościom oferowano słoneczne pokoje z werandami, ogród, radio, restaurację, garaże, samochód do wynajęcia oraz towarzyskie gry wszelkiego rodzaju, a także smaczną i obfitą kuchnię. Po zakończeniu drugiej wojny światowej budynek był pod zarządem Centralnego Zarządu Przemysłu Hutniczego i funkcjonował jako dom dziecka, a od roku 1951 już jako pawilon sanatoryjny nr IV należał do Przedsiębiorstwa Państwowego Polskie Uzdrowiska. W 1973 roku został przekazany na rzecz Opieki Zdrowotnej. W tym czasie w budynku mieściła się stacja Pogotowia Ratunkowego oraz Centralne Laboratorium Lecznictwa Stacjonarnego.  Od 1996 roku budynek wraz z dawną willą Emilia stanowi siedzibę Urzędu Skarbowego.

Dawne Jastrzębskie Uzdrowisko to seria skrzynek przedstawiająca większość budynków związanych z uzdrowiskiem. Druga skrzynka serii przedstawia miejsca związane z samym uzdrowiskiem. Seria ma na celu pokazanie budynków uzdrowiska i ich historii.

Źródła