HISTORIA ZESPOŁU SZKÓŁ ŁĄCZNOŚCI
We wrześniu 1949 r. Ministerstwo Poczty i Telegrafii powołało do życia czteroletnie Liceum Pocztowo-Telekomunikacyjne, z siedzibą w gmachu Liceum Handlowego przy ul. Felczaka. Samodzielną placówką, mieszczącą się w budynku Poczty Nr 2 przy ulicy Dworcowej, stało się w 1951 roku, a jego pierwszym dyrektorem został Tadeusz Mądry.
Najpierw utworzono trzyletnie Technikum Pocztowe i dwuletnie Technikum Telekomunikacji. Ten pierwszy okres "młodości" szkoły zamyka rok 1956, gdy zmieniona została nazwa na Technikum Łączności i Zasadniczą Szkołę Łączności o specjalnościach: eksploatacja pocztowa, eksploatacja urządzeń teletechnicznych, łączeniowych i przenoszenia. Rok później szkoła została przejęta przez Ministerstwo Oświaty.
W 1959 r. istniało już czteroletnie Technikum Pocztowe, a rok później czteroletnie Technikum Telekomunikacji.
W 1967 r. Technikum Pocztowe przemianowano na czteroletnie Liceum Ekonomiczne, a Technikum Telekomunikacji na pięcioletnie Technikum Elektroniczne. Ten podział pozwolił na wyraźne rozdzielenie funkcji pocztowych od telekomunikacyjnych. Natomiast w roku 1973 szkole nadano imię telegrafisty kaprala Michała Okurzałego.
W 1977 r. szkoły działające w gmachu Poczty połączyły się w Zespół Szkół Łączności im. kaprala Michała Okurzałego. Wtedy było to aż sześć szkół:
- Technikum Łączności
- Liceum Ekonomiczne
- Technikum Łączności dla pracujących na podbudowie zasadniczej szkoły łączności
- Zasadnicza Szkoła Łączności
- Zasadnicza Szkoła Łączności dla pracujących OUTM w Szczecinie
- Policealne Studium Zawodowe - pracownik eksploatacji pocztowo-telekomunikacyjnej.
W tamtych latach liczba oddziałów wahała się od 27do 30, a nauczycieli od 75 do100. Uczniowie zamiejscowi mieszkali w dwóch internatach: męskim i żeńskim. Szkoła zaczęła odnosić liczne zwycięstwa w różnych konkursach, w szczególności w kategoriach marynistycznych i sportowych.
Dynamiczny rozwój techniki, a szczególnie elektroniki i telekomunikacji, zobowiązywał szkołę do rozwoju bazy dydaktycznej. Utworzono więc nowoczesną pracownię informatyczną wyposażoną w komputery (siedem ZX Spektrum plus, Schneider 464, Sharp MZ 700). We wrześniu 1986 r. w szkole działało już osiem kół komputerowych, a w niedługim czasie informatyka została włączona do programu nauczania. Nauczyciele ZSŁ aktywnie uczestniczyli w tworzeniu nowych programów nauczania.
Teleinformatyków kształcimy od 20 lat - najpierw jako specjalność w zawodzie technik telekomunikacji, a od kilku lat jako niezależny zawód. Ten kierunek kształcenia na wielu uczelniach wyższych jest najnowszą propozycją.
W 1991 r., dzięki pracy nauczycieli kształcących dla potrzeb łączności, opracowano pod patronatem Ministerstwa Łączności nowe dokumentacje programowe dla zawodów:
- technik eksploatacji pocztowo-telekomunikacyjnej
- technik telekomunikacji
- monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych
- ekspedient pocztowy
- pracownik ruchu telekomunikacyjnego.
Efektem dynamicznego rozwoju telekomunikacji było wyłonienie nowej specjalności w tej dziedzinie - teleinformatyki oraz rozbudowane kształcenie w dziedzinie techniki cyfrowej. Szkoła nadal mieściła się w budynku Poczty Nr 2 przy ulicy Dworcowej, a obietnice budowy nowego budynku szkoły lub przekazania szkole innego obiektu (np. przy ul. Mickiewicza), pozostały jedynie obietnicami.
Z przyczyn finansowych w szkole zredukowana została liczba oddziałów i nauczycieli, a internaty przy ulicach Kaszubskiej i Sikorskiego zostały zamknięte. Dalsze losy szkoły wyznaczyła podjęta 3 czerwca 1996 r. przez Kuratorium Oświaty w Szczecinie decyzja w sprawie utworzenia Zespołu Szkół Zawodowych Nr 3 z siedzibą przy ul. Ku Słońcu 27/30 poprzez połączenie zlikwidowanego Zespołu Szkół Łączności przy ul. Dworcowej 20A i Zespołu Szkół Nr 4 przy ul. Ku Słońcu 27/30, w skład którego weszły:
- Zasadnicza Szkoła Zawodowa kształcąca w zawodach: monter elektronik, krawiec odzieży damskiej lekkiej, hafciarko-koronkarka, dziewiarz maszynowo ręczny
- Liceum zawodowe kształcące w zawodzie: monter elektronik,
- Technikum Łączności kształcące w zawodzie technik telekomunikacji o specjalności: telekomutacja, teletransmisja, teleinformatyka
- Liceum Ekonomiczne kształcące w zawodach: technik eksploatacji pocztowo telekomunikacyjnej
- Szkoła Policealna kształcąca w zawodzie technik teleinformatyk.
Od roku szkolnego 1995/1996 w klasach pierwszych technikum do oceny kompetencji stosuje się "metodę projektu". Wykonanie projektu na dany poziom nauczania pozwala ocenić wiadomości i umiejętności, które uczeń zdobył na różnych przedmiotach. Pozwala również na ocenę samodzielności w rozwiązywaniu problemów, umiejętności zastosowania wiedzy teoretycznej, wykorzystania umiejętności praktycznych, współpracy w grupie. Od roku 1994 szkoła była członkiem powołanej sieci szkół kształcących w zawodach telekomunikacyjnych i rozpoczęła współpracę z Blackburn College w Anglii. Wieloletnia współpraca, w której uczestniczyli nauczyciele i pracodawcy z całej Polski, przyczyniła się do rozwoju umiejętności w zakresie oceniania kryterialnego w kształceniu zawodowym, opracowywania materiałów dydaktycznych dla metody "open learning", opracowywania modułowych programów kształcenia zawodowego. Nauczyciele ZSŁ byli autorami programów modułowych dla wszystkich zawodów, w których szkoła kształciła - programy te były wpisane na listę MEN-u oraz pakietów edukacyjnych do tych programów opracowanych wspólnie z nauczycielami ZSŁ w Poznaniu.
W roku szkolnym 1997/1998 w Zespole Szkół Łączności kształciło się 729 uczniów w 23 oddziałach. Technikum było nadal pięcioletnie - dla najzdolniejszych szkoła prowadziła indywidualny tok nauczania umożliwiający im zrealizowanie pięcioletniego programu nauczania w ciągu czterech lat.
Szkoła zawsze dbała o odpowiednie - stosownie do rozwoju techniki wyposażenie laboratorium. Pracownie elektryczne, elektroniczne i telekomunikacyjne wyposażone zostały w nowoczesny sprzęt dydaktyczny, stanowiska multimedialne oraz klimatyzacje, co umożliwiało kształcenie młodzieży w zakresie nowoczesnych systemów telekomunikacji i wykonywanie ćwiczeń z zakresu cyfrowej techniki telekomunikacyjnej, światłowodowej i transmisji danych w paśmie podstawowym.
Rok 2002 był szczególnym rokiem dla szkoły. Rada Miasta Szczecin Uchwałą Nr XLIX/1000/02 z dnia 25 II 2002 r. przywróciła nazwę, a tym samym tożsamość szkoły poprzez przekształcenie z dniem 1 września 2002 r. Zespołu Szkół Zawodowych nr 3 w Zespół Szkół Łączności. Wydarzenie to zbiegło się z obchodami 50 rocznicy działalności Zespołu Szkół Łączności na terenie województwa zachodniopomorskiego - był to zarazem 22 rok kierowania szkołą przez dyrektora Zdzisława Olejniczaka.
W skład Zespołu Szkół Łączności wchodziły:
- Technikum Łączności
- Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 9
- IX Liceum Profilowane
- Szkoła Policealna.
Ten stan utrzymał się przez trzy lata. Na miejsce Szkoły Policealnej Rada Miasta Szczecin Uchwałą z dnia 16 maja 2005 r. powołała Technikum Uzupełniające Łączności.
Kolejne lata obfitowały w nagrody i wygrane programy, szczególnie w zakresie projektów unijnych. Szkoła realizowała kilka programów równocześnie. Wygrane przez Zespół Szkół Łączności projekty pozwoliły na tworzenie nowych pracowni telekomunikacyjnych, teleinformatycznych i pocztowych (Phare 2001, Phare 2003) oraz dalszą modernizację bazy dydaktycznej. Zadbano również o możliwość wymiany doświadczeń w zakresie nauczania przedmiotów zawodowych z innymi krajami - program "Wspólna nauka Europy - ponadgraniczne kształcenie zawodowe w zawodach telekomunikacyjnych" to projekt współpracy polsko-niemieckiej w zakresie kształcenia zawodowego, dzięki któremu młodzież ZSŁ (80 uczniów przez dwa lata) miała okazję uczyć się wspólnie w ZSŁ w Polsce oraz w Berufliche Schule Stadt Neubrandenburg w Niemczech.
W 2005 r. Zespół Szkół Łączności uhonorowano tytułem "Zachodniopomorskiej Szkoły Jakości".
W 2007 roku powstały "Pijawki" - koło mające na celu rozpowszechnienie i propagowanie wśród młodzieży idei honorowego krwiodawstwa. Akcja od lat cieszy się powodzeniem wśród uczniów oraz absolwentów Zespołu Szkół Łączności.
Zespół Szkół Łączności w Szczecinie od dnia 1 września 2007 r. obejmuje:
- Technikum Łączności
- Technikum Uzupełniające Łączności
- Zasadniczą Szkołę Zawodową Nr 9.
Rok szkolny 2008/2009 przyniósł zmiany: odchodzącego na emeryturę dyrektora Zdzisława Olejniczaka mianowano Honorowym Dyrektorem Zespołu Szkół Łączności. Dyrektor Zdzisław Olejniczak był związany ze szkołą od 1976 roku, stanowisko dyrektora objął w 1980 roku i pełnił je z powodzeniem przez 28 lat.
Stanowisko dyrektora objął nauczyciel, zarazem absolwent "Łączności", mgr inż. Bartosz Stolarczuk. W tym samym roku szkoła obchodziła jubileuszową, bo XX edycję konkursu "Najlepszy w zawodzie", podczas którego najzdolniejsi uczniowie prezentują swoje zainteresowania i umiejętności zawodowe. Uczniowie mieli okazję także poszerzać wiedzę i umiejętności zawodowe w ramach projektu "Rozwój zainteresowań młodzieży w kierunku zawodów elektryczno-elektronicznych".
W 2008 roku Zespół Szkół Łączności nawiązał współpracę z radami osiedli Świerczewo i Gumieńce, czego efektem stały się: organizacja festynów, Biesiad Gumienieckich i wiele innych działań.
W czerwcu 2009 roku w Zespole Szkól Łączności został powołany Uczniowski Klub Sportowy UKS EŁKA, którego założeniem jest organizowanie pozalekcyjnego życia sportowego uczniów w celu wszechstronnego rozwoju ich sprawności fizycznej i umysłowej.
Od roku szkolnego 2010/2011 Zespół Szkół Łączności (na podstawie Decyzji Ministra Edukacji Narodowej z dnia 4 sierpnia 2010 r.) prowadzi eksperyment pedagogiczny o nazwie "Kształcenie na potrzeby usług bankowych i ubezpieczeniowych: polegający na prowadzeniu kształcenia w zawodzie "technik usług bankowych i ubezpieczeniowych". Celem eksperymentu jest dostosowanie kształcenia zawodowego do potrzeb rynku pracy.
ZSŁ jest Certyfikowanym Laboratorium Edukacyjnym ECDL, w którym odbywają się egzaminy na Europejski Certyfikat Umiejętności Komputerowych. Jest także ośrodkiem egzaminacyjnym egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe - aktualnie posiada akredytację dla zawodów: technik teleinformatyk, technik telekomunikacji, monter elektronik.
Obecnie Zespół Szkół Łączności wyposażony jest w nowoczesne pracownie umożliwiające kształcenie zgodnie z wysokimi wymaganiami rynku pracy. Większość z nich jest ze sobą sprzężona urządzeniami teleinformatycznymi wraz z okablowaniem strukturalnym.
W Zespole Szkół Łączności kształci się obecnie ponad trzystu uczniów w zawodach:
- technik teleinformatyk
- technik telekomunikacji
- technik ekonomista
- technik usług bankow
HISTORIA HYDROMY-BUMAR
Firma "Bumar Hydroma" powstała w 1944 roku w województwie lubelskim pod nazwą Państwowe Przedsiębiorstwo Traktorów i Maszyn Rolniczych. Z upływem czasu zasięg przedsiębiorstwa rozszerzył się na tereny zachodnie. W czerwcu 1945 roku powstał oddział w Koszalinie i Stacja w Szczecinie. Rok później odział koszaliński przeniósł się do Szczecina i zaadoptował obiekt przy ulicy Santockiej, gdzie do tej pory mieści się siedziba przedsiębiorstwa. W dniu 15 marca 1947 roku –data uważana za datę powstania zakładu - zakończono przenosiny. Dyrekcję przejął Pan E. Błaszczyński.
W połowie 1947 roku nastąpiła reorganizacja przedsiębiorstwa w wyniku, której powstały: Państwowe Przedsiębiorstwo Technicznej Obsługi Rolnictwa i Warsztaty Okręgowe TOR, prowadzące remonty kapitalne ciągników amerykańskich.
W 1948 roku w firmie funkcjonowały już podstawowe działy takie jak: demontaż, myjnia, obróbka mechaniczna, dział podwoziowy. Od 1951 roku rozpoczęto produkcję części zamiennych do ciągników i maszyn rolniczych, części przyczep dla Fabryki Motocykli Junak oraz maszyn sterowych i wind trałowych dla Stoczni Szczecińskiej. W kolejnych latach rozszerzył się zakres kooperacji. Firma produkowała pompy smołowe, urządzenia czerpakowe, pompy olejowe i elementy maszyn papierniczych i urządzeń chłodniczych ( prasy, wentylatory).
W 1959 roku zakład produkował w ramach Zjednoczenia Przemysłu Maszyn Budowlanych jako Fabryka Urządzeń Budowlanych "Hydroma" - producent elementów hydraulicznych: pomp wielotłokowych, osiowych i cylindrów dwustronnego działania.
W związku z nową produkcją zaistniała potrzeba stworzenia Biura Konstrukcyjnego. Już w 1960 rozpoczęto wykonywanie pierwszych prototypów pomp o stałej wydajności. W 1960 roku rozpoczęto projektowanie hydraulicznego żurawia samochodowego HDS-1, którego prototyp wystawiono na Targach Poznańskich. W następnych latach importerami żurawi były: Jugosławia, Anglia, NRD, Indie, Węgry. Podobnie jak produkowany później żuraw HDS-3 - pierwszy uzyskał znak jakości "1".
W 1974 roku w celu optymalizacji produkcji pomp i cylindrów hydraulicznych produkcję żurawi przeniesiono do FUB w Toruniu. W tym też roku włączono zakład do Kombinatu Maszyn Budowlanych "Bumar" z Warszawskimi Zakładami Maszyn Budowlanych im. L. Waryńskiego jako zakładem wiodącym.
Lata 1970-76 to okres dużych inwestycji. Zbudowano przyzakładową szkołę z warsztatami, halę produkcyjną o powierzchni 3000m2, chromownię, malarnię, sprężarkownię oraz budynek administracyjny. Wprowadzano do produkcji wysokowydajne obrabiarki sterowane numerycznie. Była to działalność pionierska na Pomorzu Zachodnim.
W 1975 roku wprowadzono do produkcji seryjnej zmodernizowane cylindry hydrauliczne CHB własnej konstrukcji, a w latach następnych rozpoczęto produkcję cylindrów o długich skokach. Dzięki fińskim urządzeniom rozpoczęto chromowanie długich tłoczysk we własnym zakresie.
1 stycznia 1978 roku do fabryki włączono zakład w Choszcznie, który zajął się produkcją tulei, tłoczysk do cylindrów długich i o średnicach tłoków powyżej O180.
W latach 1981-85 opracowano dokumentację konstrukcyjną i wykonano prototypy pomp podwójnych zmiennej wydajności z sumową regulacją wg zasady stałej mocy oraz silników hydraulicznych stałej wydajności do koparek .W tych latach stanowisko dyrektora naczelnego FMB był Pan Stanisław Oczkowski .
Przedsiębiorstwo Państwowe Fabryka Maszyn Budowlanych Bumar-Hydroma z siedzibą w Szczecinie zostało przekształcone w Jednoosobową Spółkę Akcyjną Skarbu Państwa w dniu 18 lutego 1995 roku aktem notarialnym za Repertorium A Nr 1912/95.
W dniu 29 kwietnia 1995 roku Fabryka Maszyn Budowlanych Bumar-Hydroma S.A. została wpisana do rejestru Handlowego Sądu Rejonowego w Szczecinie w Dziale B pod numerem 4480.Prezesem Spółki został Pan Leopold Sześciło, który zarządzał firmą do 17.06.1997 roku.
Od 17.06.1997 roku stanowisko Prezesa Spółki przejął Pan Mieczysław Rozemberg .
Aktem notarialnym z dnia 27 grudnia 1995 roku za Repertorium 7745/95 46.200 akcji Spółki zostało wniesionych przez Skarb Państwa do VII Narodowego Funduszu Inwestycyjnego im. Kazimierza Wielkiego. Zgodnie też z ustawą o Narodowych Funduszach Inwestycyjnych i ich prywatyzacji, 20.982 akcje zostały przekazane uprawnionym pracownikom.
Do roku 2003 większościowym udziałowcem firmy był Skarb Państwa.