PL
Starorobociański Wierch, dawniej: Klin, Wysoki Wierch (słow. Klin, Vysoký vrch) – najwyższy szczyt w polskiej części Tatr Zachodnich (2176 m n.p.m.) i jeden z najwyższych szczytów Tatr Zachodnich. Starorobociański Wierch leży w grani głównej Tatr, po której biegnie granica polsko-słowacka. Od sąsiedniego w tej grani na zachód szczytu Kończystego Wierchu oddzielony jest Starorobociańską Przełęczą. W kierunku na wschód sąsiaduje z niewybitnym szczytem zwanym Siwym Zwornikiem, oddzielony od niego Gaborową Przełęczą. Starorobociański Wierch góruje ponad dolinami: Starorobociańską, Zadnią Raczkową i Gaborową. Jego wierzchołek to krótka grań o przebiegu południkowym, która jak klin wciska się pomiędzy Dolinę Gaborową i Raczkową (stąd też pochodzi słowacka nazwa tej góry – Klin). W grani głównej pomiędzy Starorobociańskim Wierchem a Starorobociańską Przełęczą znajduje się niewysoki, nienazwany wierzchołek. Pomiędzy nim a Kończystym Wierchem grań rozcięta jest długim na kilkaset metrów rowem grzbietowym kilkumetrowej głębokości. Starorobociański Wierch ma kształt piramidy, a jego stoki mają kamienisty charakter. Zbudowany jest z białych granitów i łupków krystalicznych. Nad górną częścią Doliny Starorobociańskiej wznosi się na ok. 500 m, a stoki podcięte są stromym urwiskiem, tzw. Wielkimi Jamami, poniżej których znajdują się Zagony. Rudziejące już w połowie lata pędy situ skuciny nadają górze czerwonawe zabarwienie. Ze stromych i trawiastych zboczy Starorobociańskiego Wierchu schodzą w zimie potężne lawiny.
Polska nazwa szczytu pochodzi od dawnej Hali Stara Robota, położonej w Dolinie Starorobociańskiej, która jest największym z odgałęzień Doliny Chochołowskiej. Nazwa stara robota oznacza nieczynne wyrobiska – w dolinie tej wydobywano rudę żelaza prawdopodobnie już w XVI wieku. W dokumentacji górniczej notowany jest w 1766. Za pierwszego zdobywcę szczytu uważa się szwedzkiego przyrodnika Görana Wahlenberga, który w 1813 pomierzył jego wysokość. Pierwsze wejście zimowe – narciarze ZON w 1910 r.
Znajdujący się niemal w połowie łańcucha Tatr i górujący nad innymi w okolicy górami Starorobociański Wierch jest doskonałym punktem widokowym. Panorama z jego szczytu obejmuje zarówno Tatry Zachodnie, jak i Wysokie. Szczególnie imponująco wyglądają stąd: Bystra z Błyszczem, Kamienista, Ciemniak, Rohacze.
Dojście na szcyt:
1) Siwa Polana - Starobociański p. - Trzydniowiański Wierch - Starobociańska Przel. - Starobociański Wierch 11 km, 4 3/4 hod.
2) Siwa Polana - Starobociański p. - Siwa Przel. - Razckowa Przel. - Starobociański Wierch 11 km, 4 1/2 hod.
3) Kiry - Hala.Ornak - Iwanicka Przel. - Siwa Przel. - Razckowa Przel. - Starobociański Wierch 13 km, 5 1/4 hod.
4) Račkova dolina - Nižná lúka - Pod Klinom - Razckowa Przel. - Starobociański Wierch 10,5 km, 4 1/4 hod.
5) Račkova dolina - Nižná lúka - Pod Klinom - Starobociańska Przel - Starobociański Wierch 11 km, 4 1/2 hod.
6) Račkova dolina - Nižná lúka - Raczkowa Czuba - Jarząbczy Wierch - Starobociańska Przel. - Starobociański Wierch 12 km, 6 hod.
CZ
Klin (polsky Starobociański Wierch) je nejvyšším štítem polských Západních Tater (celkově 5. nejvyšší štít a 2. nejvyšší štít hlavního hřebene po Baníkovu). Nachází se na hlavním tatranském hřebeni, po němž běží slovensko-polská hranice. Na západ od něj se na hlavním hřebenu nachází vrchol Končistá (2 002 m) oddělený Račkovým sedlem, na východ je to pak Sivá veža (1 965 m) oddělená Gáborovým sedlem. Tento vrchol se tyčí nad Starobociańskou dolinou, Račkovým zadkem (horní patro Račkové doliny) a Gáborovou dolinou. Jeho vrcholek tvoří krátký hřbet táhnoucí se směrem na jih, který tvoří jakýsi klín mezi Gáborovu a Račkovou dolinou (odtud pochází slovenské pojmenování vrcholu). Na hlavním tatranském hřebeni mezi Klinem a Račkovým sedlem se nachází bezejmenný vrchol, mezi nímž a Končistou se nachází několik stovek metrů a několik metrů hluboká sníženina. Klin má tvar pyramidy a jeho svahy mají kamenitý charakter. Budovaný je bílými granity a krystalickými břidlicemi. Nad horní částí Starobociańske doliny se vypíná o přibližně 500 m a je tvořený strmým srázem, tzv. Wielkymi Jamami, pod nimiž se nacházejí tzv. Zagony. Již od zhruba poloviny léta získává vrchol červené zabarvení díky příttomnosti sitiny trojklané. Ze strmých a travnatých svahů vrcholu padají v zimě časté a rozsáhlé laviny.
Polský název vrcholu pochází od starodávné polany Stara Robota nacházející se v Starobociańské dolině, která je největší boční dolinou Chocholowské doliny. Název "stara robota" označuje již nečinné místo těžby nerostných surovin, zde železné rudy, která zde byla těžena již v 16. století, v hornické dokumentaci je uváděn k r. 1766. Jako první dobyvatel štítu je uváděn Göran Wahlenberg, který v roce 1813 změřil jeho nadmořskou výšku. První zimní zdolání vrcholu je datováno do roce 1910 a jeho aktéry byli lyžaři ZON (Zakopiański Odzial Narciarzy).
Vrchol se nachází zhruba v polovině tatranského hřebene a díky své výškové dominanci nad nejbližšími okolními vrcholy je z něj fantastický výhled, který zahrnuje Západní, ale i Vysoké Tatry. Impozantně se odtud jeví zejména Bystrá s Blyštěm, Veľká Kamenistá, Temniak a Roháče.
Přístup na vrchol:
1) Siwa Polana - Starobocíański p. - Trzydniowiański Wierch - Račkovo sedlo - Klin 11 km, 4 3/4 hod.
2) Siwa Polana - Starobociański p. - Siwa Przel. - Gáborovo sedlo - Klin 11 km, 4 1/2 hod.
3) Kiry - Hala Ornak - Iwaniacka Przel. - Siwa Przel. - Gáborovo sedlo - Klin 13 km, 5 1/4 hod.
4) Račkova dolina - Nižná lúka - Pod Klinom - Gáborovo sedlo - Klin 10,5 km, 4 1/4 hod.
5) Račkova dolina - Nižná lúka - Pod Klinom - Račkovo sedlo - Klin 11 km, 4 1/2 hod.
6) Račkova dolina - Nižná lúka - Jakubiná - Hrubý vrch - Račkovo sedlo - Klin 12 km, 6 hod.
yr.no: Forecast for Starorobociański Wierch
