Gewoon de Forten.

De Nieuwe Hollandse Waterlinie

Het Fort bij Vechten is onderdeel van de Nieuwe Waterlinie (NHW). Een waterlinie is een uniek en typisch Nederlands verdedigingssysteem. Daarbij maakt de verdediger gebruik van aaneengesloten onder water gezette polders. Zo’n modderige waterbarrière tot kniehoogte was een geduchte hindernis voor de vijand. Het zware geschut zakte weg in sloten en greppels en het water was te ondiep om te bevaren.

De doorgangen in de linie -rivieren, dijken en hoger gelegen gebieden tussen Utrecht en Bunnik- werden afgeschermd met forten. De aanleg van de forten rondom Utrecht vond plaats tussen 1815 en 1826. De draagwijdte van het geschut nam halverwege de 19e eeuw snel toe en het bleek dat de forten (de Klop, de Gagel, Blauwkapel, Biltstraat, de Lunetten) te dicht bij Utrecht lagen. Vanaf 1867 werd daarom een tweede linie van forten bij Utrecht aangelegd. Het Fort bij Vechten is onderdeel van deze linie. De forten aan de oostkant van Utrecht staan ook bekend als ‘De Stelling van Utrecht’.

Het Fort bij Vechten

Vechten is gebouwd tussen 1867 en 1870. De grote bomvrije kazerne werd in 1880 toegevoegd. Het fort is 17 hectare groot en na Rijnauwen het grootste fort van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Mobilisatie was er in 1870, 1914-1918 en 1939-1940. Bij oorlogshandelingen is dit fort echter nooit betrokken geweest. De laatste militaire functie van het fort was bandenopslag van Defensie. Het fort is in 1996 door Defensie overgedragen aan Staatsbosbeheer.

Museum

Fort bij Vechten wordt omgevormd tot museum. Het museum gaat in 2015 open. In dit museum is van alles te leren over de Waterlinie. Het wordt een stoer en spannend museum waar van alles te beleven zal zijn.

Hierbij een stukje informatie over deze Locatie, 

succes met vinden