Zwolle-Zuid, het grootste stadsdeel van Zwolle, werd in fasen gebouwd tussen 1979 en 2000. Het is gebouwd rondom twee buurtschappen die vroeger aan de zuidkant van de stad Zwolle lagen. Daardoor zijn er, verscholen tussen de nieuwbouwwoningen, nog oude tot woonhuis verbouwde boerderijen te vinden.
Het stadsdeel is van de binnenstad gescheiden door enkele spoorlijnen. Dit was lange tijd ook de reden waarom het gebied niet bebouwd werd. De ontsluiting zou te kostbaar zijn. Uiteindelijk is de wijk toch verrezen doordat het rijk meebetaalde aan de ontsluiting. Zo werden er tunnels aangelegd en moest de IJsselallee zorgen voor een goede bereikbaarheid per auto.
Zwolle-Zuid omvat de drie wijken Ittersum, Schelle en Soestweteringlanden en heeft ruim 32.000 inwoners.
De oudere delen van Zwolle-Zuid worden getypeerd als zogenaamde Bloemkoolwijken.
Bloemkoolwijken (soms spagettiwijk genoemd) zijn laatnaoorlogse woonwijken met een woonervenstructuur, gebouwd in de jaren ’70-’85. De woonwijken die later werden gebouwd bij grote steden werden veelal VINEX-wijken genoemd.
De bloemkoolwijken kenmerken zich door kronkelende paden en hofjes. Het zijn woonmilieus opgebouwd uit buurten, wijken en stadsdelen met woonerven. De structuur van een bloemkoolwijk wordt ook wel de "boomstructuur" genoemd. De verkeersstromen zijn sterk hiërarchisch geordend. Het doorgaande verkeer wordt geleid over een beperkt aantal hoofdwegen of een ringweg, waar de bebouwing veelal van afgekeerd is. De straten en woonerven vormen aparte subwijkjes, die als bloemkoolroosjes op de hoofdwegen zijn "geplant" en doorgaans maar één toegang hebben. Deze subwijkjes zijn meestal niet door wegen met elkaar verbonden en bestaan dus veelal uit dood- of rondlopende straten. Dit concept zorgt voor autoluwe woongebieden.
Over de wijken wordt soms wel eens laatdunkend gedaan. Vooral door ontwerpers en stedebouwkundigen. Zo worden de achtertuinen met hun eenheidsworst aan gammaschuttingen beschimpt. Toch wonen vele miljoenen mensen tevreden in dergelijke wijken en rijenwoningen. Daarnaast wordt in media en literatuur over ruimtelijke ordening gesuggereerd dat de Nederlandse bloemkoolwijken afglijden en in de problemen raken. Termen als buurtverval en verloedering worden hierbij gebruikt.
Dit zou betekenen, dat de bloemkoolwijk minder in trek zou zijn. Echter het tegendeel blijkt, doordat keer op keer uit woningmarktonderzoek blijkt dat laatnaoorlogse suburbane woonmilieus zeer gewild zijn. Bewoners van de bloemkoolwijk waarderen juist de kwaliteiten als kleinschaligheid, knusheid, groen en variatie.
Nogmaals: Ga aub geen tuinen in / Please don't enter gardens.