De Speeltoren is de toren van de voormalige Onze Lieve Vrouwenkerk, ook wel de Kleine Kerk genoemd, in de Noord-Hollandse stad Edam.
De Onze Lieve Vrouwenkerk werd in 1310 gesticht en in 1883 grotendeels gesloopt. Twee traveeën van het schip bleven gespaard evenals de speeltoren. De toren telt vijf geledingen en heeft een slanke vorm. De achtkantige lantaarn van de toren is gemaakt van zandsteen en dateert uit de 16e eeuw. De torenspits werd in 1764 hersteld.
Restauraties van de toren vonden plaats in de jaren 1922 tot 1924 en in 1972. Bij de restauratie van 1972 werd nog weer een deel van de oude kerk afgebroken. Vanwege de sloopwerkzaamheden dreigde de toren toen om te vallen. Door het treffen van noodmaatregelen kon een instorting worden voorkomen. Daarna is gezorgd voor de noodzakelijke ondersteuning, maar de toren staat niet (meer) loodrecht.
Carillon
Het oorspronkelijk carillon werd rond 1568 vervangen door het carillon van de Sint-Nicoalaaskerk of Grote Kerk van Edam. Een deel van deze klokken werd omstreeks 1922 weer naar de Grote Kerk gebracht. Vier van de huidige negentien klokken zijn in 1561 gegoten door Pieter van den Ghein uit Mechelen. Deze vier klokken vallen onder de bescherming als rijksmonument, evenals de toren zelf. De klokkengieter Taylor uit Loughsborough completeerde het carillon van de speeltoren daarna weer met elf nieuwe klokken. Het uur- en trommelspeelwerk is vervaardigd door J. P. Engelsz in 1561. De originele speeltrommel is jaren buiten gebruik geweest, maar is na een restauratie in 1999 weer in gebruik genomen. De slagklok werd gegoten door de Utrechtse klokkengieter Hendrik van Meurs in 1620.